Sa i vërtetë është ndikimi i influencerave në mediat sociale?

Nga Valeria Cecilia - Ju lutem thoni të vërtetën mbi influencuesit! Këtë e dëgjojmë të thuhet madje edhe nëpër lokale, që kur “rënia e Perëndeshës (Chiara Ferragni)” dhe e narratives së saj të mrekullueshme, nxiti një garë për të parë se kush zbulon gjithçka, absolutisht gjithçka, mbi këta protagonistë (relativisht) të rinj të ekonomisë digjitale.

Kjo e fundit, zë një pjesë e madhe të xhiros pikërisht përmes reklamave online (vetëm në Itali vlera është 4.84 miliardë euro), ndërsa pjesa e kompanive italiane që përdorën influencuesit (#adv) për promovim në vitin 2023, u rrit në 90 për qind (buxheti total 323 milionë).

Prandaj ju lutem, cila është e vërteta mbi influencuesit. Çfarë duhet të dimë për ta? Po sikur t’i kthejnë çantat? Po sikur hoteli të paguajë për ta? Po sikur pas një thirrjeje sensibilizuese për mbrojtjen e ambientit, ata të kapen duke hedhur letrën në koshin e gabuar tw mbeturinave?

Ndoshta do të ishte e dobishme t’ia nisim me një gjë të thjeshtë: nga emri. Ata quhen influencues, por mbi kë dhe sa ndikojnë saktësisht? A e ka llogaritur njeri këtë? Si e ka bërë? Këtë e bën analitika dhe Inteligjenca Artificiale, thonë konsulentët digjitalë, të cilët u kënaqën sepse më në fund, me skandalin Pandoro Gate, u intervistuan nga mediat kryesore për t’u shpjeguar njerëzve prapaskenat e kësaj pune, që bart gjithmonë shumë dyshime nga pas.

Megjithatë, pyetja nuk është thjesht një instrument. Ajo është sa historike edhe shkencore, dhe nuk ka të bëjë fare me Ferragni-n. Gjatë Luftës së Parë Botërore, në Amerikë u krijuan “Njerëzit e 4 minutave”. Për një vit mijëra vullnetarë, në mbarë Amerikën, brenda kinemave, bareve, marketeve, shkollave, mbanin fjalime dhe stërviteshin në mënyrë “spontane” për 4 minuta, për t’u shpjeguar të tjerëve arsyet e pjesëmarrjes në atë luftë.

Ata ishin influencuesit e parë. Në çfarë mase, ishte merita e tyre bindja e amerikanëve për të hyrë në luftë? Kjo është pyetja historike dhe ende enigmatike që ka shoqëruar sektorin e marrëdhënieve me publikun që nga fillimet e tij: Si vlerësohen rezultatet e një njoftimi për media apo një aktivitet mbi shitjet dhe opinionin publik ndaj kompanive, politikës, mjedisit, etj.?

Profesionistët më seriozë e kanë shtruar gjithmonë problemin dhe kanë zhvilluar studime për t’i dhënë një kornizë teorike dhe një metodë pune të matshme, duke mos u kënaqur me vlerën jo materiale të imazhit. E njëjta pyetje, duhet të jetë në qendër të debatit mbi influencerët.

Kur shpërtheu skandali në mediat sociale, në paketën e dhuratave falas kishte fillimisht edhe një premtim të madh: tani gjithçka do të jetë e matshme, nuk do të humbisni më objektivat, ka të dhëna dhe monitorim të bisedave dhe do të mësoni se sa dhe si flasin njerëzit mbi produktin juaj.

Agjencitë e specializuara ndryshojnë emrat, ato shndërrohen në shërbime inteligjente mediatike, duke ngjasuar shumë me CIA-n. Videoja e influencuesit për të promovuar një sjellje të mirë që mbron mjedisin, me kosto 80 mijë euro, ka marrë 12 milionë shikime.

Por 90 për qind e shikimeve kanë zgjatur deri në 3 sekonda. A ia tregojmë këtë klientit?

Sot ekziston Inteligjenca Artificiale dhe agjencitë bëjnë promovime të tipit: “Arti dhe shkenca e marketingut me ndikim tek të tjerët”. Në rregull, por me shkencën vjen edhe kompleksiteti. Dhe ndodh që pas entuziazmit fillestar, duke qenë se matja kërkon punë, kohë dhe para, kompanitë zgjedhin shpesh të mos e bëjnë këtë (U thonë punonjësve: Më jepni vetëm raportin përmbledhës).

Dhe kjo është diçka e mirë, por pastaj e ulim ambicien, flasim për dukshmërinë dhe jo për ndikimin, për krijuesit e përmbajtjes digjitale, për mjetet e komunikimit si gjithë të tjerët, dhe jo për influencuesit. Megjithatë, mbetet rreziku i ngatërrimit dhe ngecjes tek një iluzion: A ndodh edhe në jetën reale, ajo që ndodh në platformat digjitale?

Konsensus, mospajtim, entuziazëm. Edhe këtu ka nevojë për një inteligjencë komplekse dhe të kushtueshme, të cilën e përdorin pak njerëz. Tani për tani, ne e dimë se kur një ‘VIP’ i uebit kalon në rrugë, njerëzit nuk kthejnë kokën si në rastin kur shohin një yll të kinematografisë.

Burimi: Il Foglio. Përshtati: Gazeta Si.

Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.