.png)
Një italian i vërtetë që këndon në arabisht në Sanremo, pica dhe kebap, brendësia milaneze dhe moda e lartë: një botë kontradiktash të dukshme që në realitet janë sinteza e shoqërisë së sotme globale. Dhe Ghali (Amdouni, mbiemri i tij) - i lindur nga prindër tunizianë dhe i rritur në periferi të Milanos 30 vjet më parë - me fizikun e tij për tu admiruar është silueta e përsosur e këtij fenomeni. Rast kombëtar sepse në skenën e Ariston dhe më pas live nga Mara Venier tha tre fjalë që CEO i Rai i stigmatizoi. Por ai i nënvizoi sërish: "Kam vite që them ndalo luftën".
Ghali është emblema e një tipi të ri italiani. “Gjithmonë mendoj se përfaqësoj ata fëmijë të lagjes me prindër që kanë punuar kaq shumë për t'i rritur ata. Një histori personale që është shembull për të gjithë ata që kërkojnë integrim dhe shpengim: ‘Unë jam rritur në periferi të Milanos vetëm me nënën time, sepse babai im u fut në burg kur isha dy vjeç”, tha ai për revistën e përjavshme Corriere. Jeta e tij ka një komplot klasik emigracioni: prindërit që vijnë në Itali për t'i garantuar atij një të ardhme më të mirë, vështirësitë për t'u pranuar si italian pavarësisht se ka lindur këtu, në kopshtin e fëmijëve me murgeshat, lutjet katolike para çdo vakti. "Unë u rrita si çdo djalë tjetër italian". I fiksuar pas modës, si shumë fëmijë sot. Pasioni për veshjet - ai është gjithmonë i rafinuar në mënyrën e të veshurit, me gërshetat që japin një atmosferë stili - e trashëguar (edhe një herë) nga nëna e tij, jo rezultat i suksesit që e bëri të pasur (sigurisht tani ai mund ta përballojë markat që dikur ishin të paarritshme për të): “Në shtëpi kemi qenë gjithmonë të fiksuar pas modës dhe nëna ime ishte shumë e prirur që unë të isha gjithmonë i rregullt: kur isha i vogël emigrantët shiheshin në një farë mënyre, ndaj dhe të qenit i rregullt ishte një garanci më shumë që të integrohen. Mbaj mend që më ndërronte disa herë në ditë”.
Për Ghalin, dita e nënës është 27 korriku, ditëlindja e nënës së saj. “Nuk do të ndalem kurrë së falenderuari dhe t'ja kushtoj asaj gjithçka që bëj. Ti je në krye të listës së idhujve të mi”, thuhet në një postim që ia ka kushtuar të ëmës.
Ata flinin në të njëjtën dhomë deri para pesë vitesh, "vetëm kur bleva shtëpinë kemi pasur dy dhoma të ndryshme".
“Meqë babai im nuk ishte aty, nëna ishte ajo që vendosi rregullat në shtëpi. Kishte shumë prej tyre, ishte e rreptë, por pavarësisht kësaj nuk ia doli që të dilja mirë në shkollë: nga fëmijëria ime mbaj mend shumë diell, rrugë, gjunjë të gërvishtur dhe mure për t'u kacavirrur për të marrë topin".
Italia dhe Tunizia, të ndara nga deti, por ngjitur, Ghali është përplasja e dy kulturave, qoftë edhe muzikore.
Tinguj mesdhetarë që ndërthurin thekse milaneze, tuniziane dhe franceze, zhargon rrugësh të përzier me inteligjencë dhe ironi mbi tema të ndjeshme si racizmi, droga dhe degradimi i periferive. “Italia e dashur ka sjellë një arab në të gjitha shtëpitë e italianëve. Italiani i Toto Cutugno është e vetmja këngë italiane që mamaja ime këndoi kur isha fëmijë dhe është kujtimi i fundit që kam nga prindërit e mi së bashku”.
Një kujtim që i jep një kuptim politik, por mbi të gjitha poetik zgjedhjes së tij për të kënduar një klasike të këngës sonë popullore kombëtare në mbrëmjen e duetit. “Kam lindur në Itali, do të martohem në Itali, fëmijët e mi do të jenë italianë, unë do të vdes në këtë vend. Edhe unë jam një italian i vërtetë”. Nuk është rastësi që në të kaluarën ai kishte mosmarrëveshje me Matteo Salvinin ("jo paqe me ata që nxisin urrejtje dhe racizëm").corriere.it/ Pershtati ne shqip: Gazeta 'Si'
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
