.png)
“Hej, prindër, lini fëmijët tuaj vetëm”. Ky është mesazhi që po japin gjithnjë e më shumë edukatorët, mësuesit, terapistët, ekspertët e zhvillimit të fëmijëve dhe madje edhe profesorët dhe administratorët e kolegjeve, të cilët thonë se prindërit e përfshirë tepër në teknologji janë shumë të lidhur me fëmijët e tyre dhe, si rezultat, po pengojnë potencialin arsimor të fëmijëve të tyre dhe nuk arrijnë të rrisit një njeri të pavarur.
Në shkolla, fëmijët janë të lidhur me telefonat e tyre në dëm të vëmendjes dhe edukimit të tyre por disa nxënës dhe prindërit e tyre argumentojnë se ata duhet të jenë vazhdimisht të disponueshëm për kontaktin me prindërit. Mësuesit raportojnë se prindërit debatojnë me ta për notat, marrin në telefon fëmijët e tyre ndërsa janë në klasë, presin vazhdimisht përgjigje në kohë rekord dhe shqetësohen kur fëmijët nuk përgjigjen.
Sigurisht, shumica e prindërve duan atë që është më e mira për fëmijët e tyre. Por ajo që ndihet më mirë për të qetësuar ankthet e menjëhershme nuk është domosdoshmërisht më e mira për zhvillimin dhe mirëqenien e një fëmije.
Sipas Pew, 95% e adoleshentëve mund të përdorin një smartphone. Dhe adoleshentët kanë akses në smartphone në mosha tronditëse të reja, me 91% të 13 dhe 14-vjeçarëve që raportojnë se kanë akses.
Ka një numër në rritje kërkimesh mbi shumë e shumë probleme të shkaktuara nga përdorimi i tepërt i telefonave inteligjentë midis të rinjve dhe të rriturve njësoj dhe mbi anët negative të të paturit telefona në klasë. Telefonat mund të ndikojnë në vëmendjen tonë dhe të rrisin ankthet tona.
Telefonat janë një shpërqendrim dhe kur nxënësit i kanë në klasë, ata shpërqendrohen.
Një studim i kryer nga UNESCO në 14 vende zbuloi se një nxënësi i duhen mesatarisht 20 minuta për t’u rifokusuar pasi të marrë një mesazh me tekst. Shumë të rritur me telefona inteligjentë ndoshta mund të kuptojnë se sa e vështirë është të injorosh tingullin e një teksti dhe ne jemi njerëz me tru të zhvilluar plotësisht dhe aftësi shumë më të sofistikuara për të shtyrë kënaqësinë e momentit dhe për të marrë vendime racionale.
Telefonat inteligjentë dhe aplikacionet në to janë krijuar nga disa prej njerëzve më të zgjuar në botë për të kapur, ruajtur dhe rimarrë vëmendjen tonë. Sigurisht, kjo funksionon edhe te fëmijët, ndoshta edhe më efektivisht sesa te të rriturit. Dhe, sigurisht, kur vëmendja e një fëmije është në telefonin e tij ose të saj, nuk është te një mësues apo materiali në klasë.
As kjo vëmendje nuk u drejtohet fëmijëve të tjerë. Që kur telefonat inteligjentë u bënë të kudondodhur, ndërveprimi social është bërë një shqetësim i madh.
Kjo nuk i atribuohet vetëm përdorimit të telefonave por shumë ekspertë theksojnë ekranet si një arsye kryesore pse të rinjtë kanë më pak miq dhe shpenzojnë shumë më pak kohë duke qëndruar jashtë sesa dikur.
“Dhe në fakt nuk është sepse adoleshentët po dërrmohen me detyrat e shtëpisë ose aktivitetet pas shkollës pasi orët e shpenzuara për detyrat e shtëpisë janë ulur, njësoj si orët e shpenzuara për aktivitete jashtëshkollore”, thotë profesori i psikologjisë Jean Twenge.
Sipas një raporti nga Instituti Aspen, më pak adoleshentë janë duke luajtur sport.
“Adoleshentët dhe fëmijët kanë më shumë kohë të lirë tashmë, ato thjesht zgjedhin ta shpenzojnë atë me telefonat e tyre”.
Shumë prindër thonë se koha e ekranit dhe ajo çfarë bëjnë fëmijët e tyre në telefonat e tyre është një shqetësim por nevoja e përditshme për të qenë në komunikim të rregullt me fëmijët duket, për shumë prindër, se është më e madhe se ky shqetësim.
Dhe duket se forca shtytëse pas asaj që kaq shumë mësues po identifikojnë nuk është vetë teknologjia por ankthet e mundësuara dhe ndoshta të rritura nga ato teknologji. Ekziston një kërcënim i dukshëm në shkollë, që është padyshim një arsye pse prindërit mund të duan që fëmijët e tyre të kenë telefona, duke parë që shkolla nuk është më vendi më i sigurt.
Gjithashtu, duket se ekziston një ndjenjë e përhapur se fëmijët mund të mbeten pas dhe, në një shoqëri shumë të pabarabartë, prindërit duan që fëmija i tyre të jetë njësoj si të gjithë.
Por duket se ka gjithashtu një dëshirë më të përgjithshme për t'u përfshirë ngushtë në jetën e fëmijëve dhe një ndjenjë se prindi mund të humbasë diçka të rëndësishme nëse nuk është. Dhe, sigurisht, sa më shumë prindër të veprojnë në këtë mënyrë, aq më shumë të tjerët mund të ndihen neglizhentë ose të shqetësuar nëse nuk e përfshijnë veten aq shumë.
Por mbikëqyrja dhe mikromenaxhimi i fëmijëve, përfshirë edhe në klasë, mund t'u dërgojë një mesazh fëmijëve se ata nuk janë të aftë të jenë njerëz të pavarur dhe nuk janë të aftë të menaxhojnë vetë edukimin, konfliktet dhe sfidat e tyre. Një pjesë e punës së një prindi është të pajisë fëmijët që të dalin në botë si të rritur të pavarur dhe të vetë-mjaftueshëm dhe kjo kërkon t'i lërë ata të përjetojnë vështirësi, dhimbje, dështime dhe mosmarrëveshje. Prindërit mund dhe duhet të ofrojnë mbështetje dhe dashuri, por jo një gatishmëri për t'u futur për të zgjidhur çdo problem. Fëmijët që nuk i zhvillojnë këto aftësi kur janë në shtëpinë e prindërve të tyre mund të kenë një kohë shumë më të vështirë kur largohen.
Platformat e mediave sociale duhet të bëjnë pjesën e tyre në kufizimin e aksesit në platforma për fëmijët e vegjël. Dhe shkollat duhet të ngrihen në këmbë, edhe përballë prindërve të shqetësuar ose kërkues. Duhet të ketë një edukim të fortë që nga klasat më të hershme se përse prindërit nuk duhet të blejnë telefona inteligjentë për fëmijët e tyre sepse sa më pak të rinj të kenë telefona inteligjentë, aq më pak presion ka mbi fëmijët dhe prindërit.
Ashtu si të rinjtë po mësojnë se si të jenë nxënës dhe qytetarë të vendit, ashtu edhe prindërit duhet të mësojnë të përballojnë frikën e tyre dhe t'u japin fëmijëve të tyre më shumë autonomi.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
