.png)
Hotel Casa di Langa mund të quhet edhe “prona e tartufit”. Aty organizohen gjuetitë e tartufit, disa kilometra larg terreneve të Panairit Ndërkombëtar të Tartufit të Bardhë.
“Askush nuk ka ardhur në këtë pyll para se të ndërtohej hoteli. Ne as nuk e dinim nëse tartufi rritej këtu”, thotë Daniele Stroppiana, gjuetar tartufi. Së bashku me gruan e tij, Marta, ata drejtojnë gjuetinë e tartufit rreth rajonit Alta Langhe.
Sipas ekspertëve, industria e gjuetisë së tartufit kishte një vlerë prej 60 milionë eurosh para pandemisë. Por tartufi nuk ka qenë gjithmonë “ari i Italisë”.
Daniele e mësoi artin e gjuetisë së tartufit nga gjyshja e tij. Brezat para tij ishin thjesht persona që përdornin çdo gjë që gjenin, duke përfshirë tartufin e bardhë, gjatë vakteve.
“Sot, tartufi i bardhë është më i vështirë për t'u gjetur. Ai mund të kushtojnë deri në 45€ për 100 g në dyqan kur kërkesa është e lartë”, thotë Stroppiana.
Gjetja e tartufit të bardhë është një përvojë emocionuese. Aktiviteti është po aq i qetë sa çdo shëtitje tjetër në pyll…derisa qentë të kapin një aromë.
"Ne e bëjmë gjuetinë e tartufit si një lojë për ta", thotë Daniele që tregon se është një punë e vështirë për qentë.
“Është një punë e vështirë për ta. Ndonjëherë ne gjuajmë për një ditë të tërë dhe nuk gjejmë asgjë, prandaj e bëjmë argëtuese dhe i lëmë të hanë disa nga tartufi që gjejnë”.
Bianca, padyshim gjuetarja më e mirë e tartufit, pavarësisht se është vetëm dy vjeç, e udhëheq grupin në kërkim të tartufit. Ajo mund të gjurmojë një aromë tartufi nga 50 metra larg, gjë që e bën mjaft shpesh.
Pas dy orësh kërkime, Daniele thotë se në përgjithësi gjen shumë kg tartuf të zi dhe më pak të bardhë.
Gjuetia e tartufit: Një mënyrë e qëndrueshme për të mësuar rreth udhëtimeve rigjeneruese
"Njerëzit nuk e dinë se ku dhe si rritet tartufi", thotë Daniele. “Nuk mund ta shohësh siç mund të shohësh një fermë vreshtash apo lajthie. Ndoshta nëse më shumë njerëz do ta dinin se si rriten tartufi, atëherë ata do të merrnin masa për të bërë më shumë për mjedisin ku rritet tartufi”, thotë ai.
Daniele nuk i shmanget realiteteve më të errëta të industrisë së tartufit shumë milionë eurosh.
“Kudo që të gjeni tartuf, do të gjeni edhe lakmi. Gjuetarët më të këqij kthehen në grabitqarë, duke dëmtuar rivalët e tyre përmes kërcënimeve verbale dhe fizike. Gjuetia e tartufit është e rrezikshme në disa fshatra", thotë Daniele. Ai tregon histori të rivalëve që shponin gomat e njëri-tjetrit apo fshehin helm miu me vaj tartufi për të tërhequr vëmendjen e qenve që më pas e konsumojnë dhe ngordhin.
Për fat të keq, Daniele thotë se ata po i trajtojnë tartufët me të njëjtën egërsi.
Ndërtimi, qofshin hapësira të reja banimi apo vreshta të reja po rrezikon të ardhmen e tartufit italian, me ndryshimin e klimës që dyfishon dëmin.
"Tartufi dhe kërpudha në përgjithësi, janë një shënues i biodiversitetit", thotë Daniele.
“Aty ku rritet tartufi, toka është e mirë. Ajri është i mirë. Rrethinat e tij janë një mjedis i shëndetshëm”.
Daniele thekson se sa jomikpritëse po bëhen disa rajone për tartufin. Tartufi rritet në simbiozë me bimë specifike vendase si plepi dhe lajthia dhe bimë të tjera do ishin të dëmshme dhe njerëzit këtë po bëjnë. Për të shfrytëzuar tokën, po mbjellin bimë të tjera afër vendeve ku gjendet tartufi.
"Nëse ne vazhdojmë në këtë mënyrë, në 25 ose 30 vjet do të kemi dukshëm shumë më pak tartuf”.
Kërkesa për tartuf, veçanërisht tartufi i bardhë Alba sigurisht që do të rritet me kalimin e viteve. Thjesht mbështetja e nismave të agroturizmit nuk do të jetë e mjaftueshme.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
