Si të silleni me kujtimet kur ndërroni shtëpi?

Wendy A. Jordan/Washington Post – Nëse ju do të kishit pyetur John Weis vitin e kaluar nëse ai dhe bashkëshortja e tij do ta linin shtëpinë e tyre Vienna, Va., “Unë do të kisha thënë absolutish jo” tha ai.

Po Weis nisi të reflektonte rreth moshës së tij, ai mbartte 72 vite mbi supe dhe kjo në një pikë, çifti do të dëshironte të kalonte jetesën në një shtëpi njëkatëshe dhe se ata nuk dëshironin të ngarkonin fëmijët e tyre me shtëpinë e madhe të vjetër dhe të zgjidhnin të gjitha gjërat që kishin grumbulluar gjatë viteve.

Këto konkluzione e nxitën Weis të vepronte. Në dhjetor, ai dhe bashkëshortja e tij blenë një shtëpi të vogël një katëshe, 1,762-metër katror që do të rikonstruktohet në verë në Trilogji në liqenin Frederick, një komunitet mbi 55 vite pranë Winchester, Va.

Në mes të shkurtit, ata lëvizën në një shtëpi të vogël me qira, apartament me dy dhoma gjumi ndërsa shtëpia e tyre e re ishte duke u ndërtuar dhe nisën të përgatisnin shtëpinë e vjetër për shitje – një banesë me dy kate, katër dhoma gjumi, plus bodrum dhe garazh, e gjitha 4,100 metra katror. Ishte një luftë e vërtetë!

Kjo periudhë tranzitore— kur ndryshon nga një shtëpi shumë e madhe në një të vogël; ose kur lëviz nga një shtëpi e vjetër në një të re dhe ke nevojë për mobilje të reja; ose të menaxhosh përmbajtjen e shtëpisë ndërsa ajo po rimodelohet — është realisht e frikshme. Çdo send në shtëpi ka nevojë për një vendim se ç’farë do bësh me të— ta mbani me vete; ta ruani; tia jepni ndonjë familjari ose miku, ta shisni ose ta hidhni në plehra. Dhe sapo të merren të gjitha vendimet, është një projekt tjetër dërrmues për t’i kryer ato.

Shumë zotërues shtëpishë grumbullojnë shumë e shumë orendi, shpesh duke mos e kuptuar se sa shumë — deri aty sa nuk e dinë se çfarë kanë në shtëpi. Ata vonohen duke identifikuar çdo orendi dhe send që kanë në shtëpi pastaj, nën presionin e kohës, mund të mbajnë ose hedhin shumë në vend që të marrin vendime të fokusuara.

Disa njerëz hyjnë shpejt në veprim – shpesh me ndihmën e organizimit të konsulentëve. Për shembull, vejani Bill Blumberg, ka në plan të lëvizë në vjeshtë nga shtëpia e tij me katër dhoma gjumi në një qytet më të vogël, më urban.

Me mbështetjen e Potomac Concierge, një kompani e zonës së Uashingtonit që ofron asistente personale, për të deklaruar, organizuar dhe menaxhuar shërbimet e lëvizjes, ai po lëviz me shpejtësi për të hequr qafe shumicën e orendive të shtëpisë së periferisë. Potomac Concierge po ndihmon në hedhjen, dhurimin, shitjen ose gjetjen e shtëpive të reja për ata që duan ta ndryshojnë. “Unë nuk jam një njeri që të ruaj një milion gjëra,” thotë Blumberg. “Kam pastruar shumë gjëra dhe i kam hedhur. Është aq çliruese. “

Middel dhe organizatorët e tjerë të shtëpive thonë se procesi funksionon më mirë kur një mik apo profesionist është atje për të motivuar dhe ndihmuar. Cheryl Larson nga Cheryl në Clarksburg, MD, pajtohet. Sidomos në qoftë se pronarët e shtëpive po paguajnë një profesionist për ti ndihmuar, ata ka të ngjarë të “marrin seriozisht projektin” dhe të kursejnë kohën, thotë ajo. Libby Kinkead, bashkëpronar i Potomac, thotë se shumë klientë të rinj komentojnë se ndihen më të relaksuar pas një konsultimi.

Hapi më i vështirë është shpesh i pari. Për Weis, kjo do të thoshte se përballja me malin e sendeve, duke përfshirë artikujt e dhënë nga të afërmit, gjërat e dhuruara nga katër djemtë kur u rritën dhe suveniret nga udhëtimet e shumta, ishte e tmerrshme të zgjidhje mes tyre.

“Unë kam lëvizur shumë nëpër botë për biznes, dhe kam marrë shumë gjërat të çuditshme”, tha Weis. Mali i sendeve gjithashtu përfshinte mobilje, libra, foto dhe pajisje zyre. “Bodrumi ishte mbushur deri në fyt. Tryeza e pishinës ishte e mbushur deri në majë, “tha Weis. Garazhi me dy makina strehonte “çdo mjet të njohur për njeriun”.

Weis kishte nevojë që dikush të merrte përgjegjësinë dhe ta udhëzonte. I shkruan Maria Ëhite, Ashburn, Va, kompania e të cilit, Enuff dhe stafi i tij, siguron organizimin personal dhe ndihmën për të lëvizur. Projekti i Weisit ishte “shumëllojëshmëri”, thotë ajo, duke përfshirë një pastrim të përgjithshëm të sendeve të tepërta; lëvizja e përkohshme në një apartament të vogël, me mungesë magazinimi; ruajtjen e ndarjes së sendeve, ndërsa Ëeises jetonte në apartament të vogël me qira- dhe i duheshin disa gjëra bazike që mund të përdorte gjatë asaj kohe; dhe një lëvizje e dytë në shtëpinë e re kur ndërtimi ishte i plotë.

Është e rëndësishme për ndihmësit që të kuptojnë ndjenjat e pronarit të shtëpisë, vendimmarrjen për stilin dhe ritmin, dhe të drejtojnë pronarin e shtëpisë në përputhje me rrethanat gjatë procesit të pastrimit. Pronarët e shtëpive shpesh kanë lidhje emocionale me gjërat, tha Larson. “Njerëzit kanë nevojë për kohë nëse një bashkëshort ose prind vdes”, për shembull. “Ne bëjmë çmos për të nxitur ndarjen nga gjërat e panevojshme për të eliminuar nevojën për ruajtje, por ne nuk e shtyjmë këtë proces”.

Gjatë rrjedhës së procesit – dy herë në javë në fillim dhe më pas më pak të shpeshta – White dhe Weis punuan përmes procesit në shtëpinë e tij. Weis thotë se White ka përdorur pyetje për ta ndihmuar atë. Ajo do të pyeste nëse donte të mbante një send. “Unë do të thoja,” Unë dua ta mbaj atë, “” tha ai. Ajo pastaj do të pyeste, bukur, “Si do ta përdorni këtë në shtëpinë tuaj të re?” Pyetje të tilla lehtësuan udhën për Weisin që të çlirohet nga disa gjëra. White thotë se ajo shpesh “e pranon përgjatë rrugës sa e vështirë është”.

Shumë pronarë shtëpishë u kërkojnë fëmijëve të tyre për të marrë atë që ata duan përpara se të nisin procesin e eleminimit të orendive dhe sendeve kur ndryshojnë shtëpi. Kinkead thotë se është diçka e mençur të “prekësh këtë bisedë me fëmijët” lidhur me kujtimet e tyre që nga fëmijëria dhe të jesh i ndjeshëm ndaj dëshirave të tyre. Sa për sendet e tjera në shtëpi, merrni një mendim nga fëmijët në fillim të procesit të pastrimit në lidhje me atë që ata duan të kenë. Kjo kursen shpenzimet e lëvizjes dhe ndoshta ruajtjen e sendeve në pritje të një vendimi. Dhe asgjësimi i gjërave vërtet të padëshiruara po u bën fëmijëve një favor.

Pasi Weis vendosi se çfarë do të mbante, dhuronte ose hidhte, shiti pjesën më të madhe të asaj që mbeti. White e lidhi Weis me Maxsold, një specialist i shitjes dhe shitjes së pasurive. Brenda dy javësh, kompania përgatiti foto dhe përshkrime të 300 artikujve të shtëpisë së Weis, duke filluar nga orenditë deri tek sendet që gjendeshin në tavolinën e pishinës dhe i postoi në faqen e saj të ankandit online; shiti 95 për qind të tyre; dhe në një ditë të vetme bëri që të gjitha blerjet të merreshin nga blerësit. Një kompani tjetër mori sendet që mbetën që nuk mund të hidheshin plehra.

Çelsi i suksesit të tranzicionit të shtëpisë dhe gjërave që të përkasin është planifikimi. Përdorni një plan të thjeshtë për dyshemenë të shtëpisë së re, për të përcaktuar se çfarë mobiljesh do të përshtaten.

Etiketoni përmbajtjen e të gjitha kutive për t’u zhvendosur, White përdorte kodifikimin e ngjyrave për çdo kuti Weis: Ajo vuri ngjitës të verdhë në kutitë që do shkonin në apartament dhe blu në ato blu që do të ruheshin.

Kompania gjithashtu sugjeron ruajtjen e sendeve brenda frigoriferëve, makinave larëse dhe artikujve të tjerë të mëdhenj. Bëni një listë të kutive dhe artikujve që do të ruhen. Larson sugjeron fotografimin e gjithçkaje, madje edhe të njësisë së magazinimit, “kështu që ju mund të shihni gjithçka në shtëpi” dhe të dini se ku mund ti gjesh gjëra kur i kërkon ato.”

Weis morri me qira një njësi ruajtjeje pak metra katrorë, jo shumë larg banesës së tij. Ajo funksionon si një “dhomë shtesë” për sendet që nuk do të përshtaten në apartament.

Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.