.png)
Mund të jetë perverse. Ndoshta mund të jetë edhe një gjetje strategjike. Por kompanitë e veshjeve po zgjedhin gjithnjë e më shumë emra të çuditshëm për produktet e tyre. Kjo mu bë shumë e qartë javën e kaluar kur e gjeta veten duke u endur stendave në Pitti Uomo (eventi më i njohur ndërkombëtar i reklamimit të veshjeve për meshkuj), të mbajtur në Firence, Itali. Emrat e markave që hasa ishin shumë pështjelluese e madje të kompozuara më fjali të gjata p.sh. “Grunge John Orchestra Explosion” apo dhe një emër marke edhe më i çuditshëm si p.sh “Fabric Porn”.
Dikur stilistët dhe prodhuesit e veshjeve ishin të kënaqur që në etiketa të vendosnin emrat e themeluesve si p.sh. vëllezërit Brooks (themeluar nga Henry Sand Brooks në 1818), Alden Shoes (filluar nga Charles H. Alden në 1884), Salvatore Ferragamo (themeluar nga Salvatore Ferragamo në 1927) etj. Ndërsa sot në vend të emrit të krijuesit në etiketën e një këmishe, markat e reja kanë vendosur të na ngatërrojnë me emra të tillë si “99% “, “Come Tees” dhe “Pink House Mustique” etj.
Konkurrenca në industrinë e modës dhe prodhimit të veshjeve është e ashpër. Mbi 1.200 markat e prezantuara në Pitti Uomo na treguan se industria e modës po ecën nëpër një tjetër monopat, të vështirë e të ngushtë. Duke pasur parasysh numrin pothuajse të pallogaritshëm të markave, " është bërë shumë e vështirë të gjesh një emër ndaj ka lindur nevoja të ekspoloren rrugë të tjera të cilat po prodhojnë emra markash të paqarta," shpjegon Eli Altman, drejtori krijues tek “ Njëqind Majmunët”, një firmë kjo me qendër në Berkeley, Kalif., e cila është e specializuar për të gjetur emërtime produktesh. Por në fakt kur z. Altman flet për pamundësinë e gjetjes së një emri ai nuk flet për pamundësinë e emrit të markës por për disa dyer të tjera që janë mbyllur: URL-të e rëndësishme të internetit, emrat për të listuar gjatë kërkimit në Google dhe natyrisht mediet sociale. "Sapo një markë të ketë një emër, kjo nuk do të thotë që dhimbjet e kokës pushojnë."
Në fillim të viteve 2010 kur Samuel Bail dhe bashkëthemeluesi i tij Abel Samet hasën në një poezi fjalën "Troubaduor”, ata menduan se ishin të ky ishte emri I duhur për produktin e tyre. Por siç ai thotë një pijetore në Kaliforni e kishte zënë domainin “Troubadour.com” ndaj ata u detyruan që për emrin e produktit dhe faqes së kompanisë së tyre në internet ti shtonin fjalën “goods. " (mallra) troublesadourgoods.com” e cila ishte ende e lirë.
Por zgjidhja nuk është aq e thjeshtë sat ë vij duke shtuar thjesht një fjali. Në 2003, shumë vite para se motorët e kërkimit në internet të optimizoheshin dhe konkurrenca e URL-ve sillte shqetësime serioze, stilisti japonez Eichiro Homma ende kishte probleme të siguronte markën për “Seven Seas”, si zgjedhje parë e emrit që dëshironte. "Por “Seven Seas”për ne ishte shumë e vështirë për t'u regjistruar, sepse ishte një markë mjaft e njohur," shpjegoi z. Homma . Përfundimisht ai hoqi dorë duke gjetur emrin “Nanamika”, një fjalë japoneze që përkthehet afërsisht si "shtëpi me shtatë dete". Por akoma ishte I pakënaqur sepse zbuloi se ky emër nuk "nuk dukej i këndshëm", kështu që ai ndryshoi emrin në “ Nanamica”. Kjo gjë I ngatërroi blerësit japonezë, por eksluziviteti i fjalës lejoi zoti Homma që ta regjistrojë atë si URL, të pretendojë tek Instagram edhe emërtimitn @nanamica duke patur mundësi që kjo markë të shfaqej e para kur blerësit e kërkonin atë në Google.
Pasi një markë zotëron një emër, kjo nuk do të thotë që dhimbjet e kokës pushojnë. Adam Cameron dhe gruaja e tij Charlotte, pasi themeluan një kompani pesë vjeçare të veshjeve angleze, nuk kishin asnjë problem të siguronin emrin e saj si "Klubi i Punëtorëve". Megjithatë, kohët e fundit Z. Cameron vërejti se kur kërkon këtë frazë në Google, identik , I njëjti emër, shfaqet si klub në Australi dhe duket mjaft i shqetësuar sepse produkti I tij tani ngatërrohet.
Rastësisht apo jo, përtej stendës së Z. Cameron në Pitti Uomo ishin stendat e një marke zvicerane me çanta të quajtur” Officine Federali”, të cilën fillimisht e ngatërrova me Officine Creative, një markë italiane me profil më të lartë. Konfuzioni mu shtua kur u kujtova se ekziston edhe “Officine Generale”, emri një fabrikuesi të njohur francez.
Emra që tingëllojnë të tillë të ngjashëm në pashë ngado në Pitti Uomo, p.sh duke kaluar pranë stendës së Olow, një markë franceze, mendova për Orslow, një markë japoneze, apo kur pashë logon e Kytone të Francës u kujtova se që më duhej të shkoja të vizitoja stendat për Kiton të Italisë.
Përpara kohës së E-commerce dhe Instagram, marka që mund të dukeshin njësoj në emër ishin të pakërcënuara njëra- tjetrës dhe nuk e konfuzionin blerësin. Ato shisnin secila në tregje gjoegrafike të kufizuar dhe ishin të regjistruara në vende të ndryshme nga njëra- tjetra. Nuk ishte mundur që ndonjë blerës të ngatërrohej nga emrat e ngjashëm apo viktimë e përpjekjeve të kompanive që përpiqen të përfitojnë nga një kompani tjetër e ngjashme me shumë reputacion se e tyrja.
Por sot, në kontekstin e dyqaneve online me shumë marka dhe platformave të medieve sociale që katalogojnë markat nga e gjithë bota, potenciali që blerësi të ngatërroj një markë të mirë me një tjetër që do të fitoj nga reputacionin e së parës është shumë prezent. Ndaj për të shmangur këtë “këmbim” markash themeluesit e markave të reja po zgjedhin emra krijues që shkojnë nga argëtimi deri tek vrasësit e paharrueshëm.
*Ky material është shkruajtur nga Jacob Gallagher, i cili është redaktor mbi Modën e Meshkujve në Wall Street Journal. Ai gjithashtu është autor i opinioneve mbi stilet dhe trendet e modës.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
