.png)
Ermal Meta vjen në një intervistë për “Libreriamo”, (platformë online italiane) për albumin e tij të fundit, "Tribu urbana”, për disa këngë brenda tij, për muzikën në përgjithësi dhe krijimtarinë në këtë periudhë të vështirë historike. Një dialog mbi plagët dhe mbi frymëzimet e shkurtra, - por intensive, - që rijetojnë tek çdo artist. Pas suksesit të madh të “Un milion cose da dirti”, të sjellë në Sanremo 2021, Ermal Meta flet për veten dhe muzikën e tij.
Pse e titulluat albumin tuaj të fundit “Tribu urbana”?
Dy fjalët "fis" dhe "urban" janë dy fjalë në kontrast, antitetike. Fisi përfaqëson një grup jashtëzakonisht të afërt, të mbyllur dhe brenda një konteksti urban, mund të duket i paqëndrueshëm. Fisi është mbrojtja, afërsia. Një kontekst urban është shpërndarës, i zakonshëm.
Për këtë arsye, në kopertinë ka ngjyrat në trupin tim që përfaqësojnë mungesën e "rregullit" brenda një veshjeje "qytetare". Ngjyrat që përfaqësojnë fantazinë, parregullsinë, fisnikërinë. Nga ana tjetër, pantallonat përfaqësojnë "dy ndërtesa" të ndriçuara, si në qytet.
Ky është një album gjithëpërfshirës, ai u tregon të gjithë atyre që duan të bëhen pjesë e tij. Është një rekord i bërë nga pasqyra ku njerëzit mund ta shohin veten përsëri. Kam shkruar këtë album duke imagjinuar veten brenda një publiku, mes shumë njerëzve, në një periudhë kur nuk kishte koncerte, ku nuk kishte asnjë kontakt njerëzor. Kështu që unë zgjodha të përfshij "fotografi" në këtë album, pjesë dy-dimensionale të jetës, ku dimensioni i tretë bëhet nga dëgjuesi me interpretimin e tij.
Ekziston një këngë e quajtur “Destino universale”. Çfarë do të thotë dhe cili është fati universal që na bashkon sot?
Fati ynë universal nuk është diçka e sigurt. Kjo këngë lindi pas leximit të një libri të quajtur "Unë ndoqa yjet", i cili flet për një djalë që largohet nga Afganistani. Me këtë libër kam reflektuar në faktin se askush nuk është i lumtur kur largohet nga shtëpia e tij, sepse vendi ku ju do të rriteni gjithmonë do të duket si vendi më i bukur në botë. Gjithmonë kemi ndjesinë se ata që vijnë nga kjo pjesë tjetër po kërkojnë një vend më të bukur. Në të vërtetë, thjesht po kërkon një vend më të sigurt.
Ne jemi udhëtarë dhe kufijtë na shndërrojnë në migrantë, por gjithmonë udhëtojmë. Edhe në këmbë, ne udhëtojmë brenda moshës sonë, brenda vetes sonë. Këtu, me këtë këngë doja të tregoja rrugëtimet e brendshme, të cilat unë vetë i kam bërë.
Një këngë tjetër: “gli invisibili” (të padukshmit). Si lindi dhe kush janë ata?
Flet për të gjithë ata që përpiqen të gjejnë veten në një pasqyrë. Janë të gjithë ata që fillojnë të përcaktojnë vetveten përmes fjalëve të të tjerëve. Kështu që kur nuk dini si ta shikoni veten, bëheni të padukshëm. Kontributi fillestar më është dhënë nga një udhëtim në Los Anxhelos në 2019. Unë po shëtisja, një njeri i pastrehë po këndonte dhe këndonte me një zë shumë të ulët, prandaj i kërkova ta ngrejë, të këndojë më fort. Ai më tha se i mjaftonte. Mendova shumë për këtë, për sa ai nuk ishte "i padukshëm", me një zë tepër të dobët.
“Zhurma e zemrës dhe sytë e dritave të dritës”, çfarë do të thotë kjo shprehje e këngës suaj të sjellë në Sanremo?
Në këngën "Një milion gjëra për të të thënë" doja të jepja një imazh gati përrallor. Me zhurmë, gjëmim dua të them ato që dikur ishin vendosur pranë fëmijëve për të dëgjuar lëvizjet e tyre. Kur kjo u zgjua, kishte një zhurmë. Kjo është arsyeja pse “zemra e zhurmshme” është një person që ka ekspozuar nervat, i cili ndjen pak nga gjithçka me zemrën e tij, për të mirë ose për të keq. Sytë e dritave të dritës janë sytë që ndriçojnë jetën tuaj, janë sytë që ju shpëtojnë nga errësira juaj e brendshme.
Çfarë marrëdhënie keni me leximin?
Më pëlqejnë leximet që nuk kanë muzikalitet verbal. Kjo është arsyeja pse më pëlqen më shumë të lexoj libra, romane, sesa poezi që tashmë ka muzikalitetin e vet. Në atë mënyrë mund të imagjinoj një kolonë zanore, mund të ndiej aromat, i jetoj ato emocione. Midis shumë librave që kam dashur, mund të them se “A Thousand Splendid Suns” nga Khaled Hosseini më ka bërë të qaj. Është një libër i pabesueshëm që më bëri shumë përshtypje. E mbarova atë brenda një nate dhe e gjeta veten duke qarë në divan në 8:00 të mëngjesit.
Cila është dëshira dhe këshillat që do t’i jepnit një artisti të ri sot?
Uroj që të gjithë të gjejnë burimin e tyre, burimin e tyre të frymëzimit. Uroj që të gjithë të gjejnë plagën e tyre dhe të mos e shërojnë kurrë, sepse nga këtu vijnë gjërat më të rëndësishme. Krijimtaria rrjedh nga atje. Dhe mund të them se në këto kohë duhet të rezistojmë. Nuk ka gjë të pamundur, nuk ka vetëm negativitet. Sepse shpresoj shumë që të ketë një rilindje të rëndësishme: sot ne e kuptojmë se sa arti, kinemaja dhe koncertet janë thelbësore për jetën tonë.
Marrë nga Libreriamo, përshtati në shqip Gazeta Si
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
