.png)
Nga Gazeta ‘Si’-Si mund të ndalet një luftë që ka vazhduar për gati shtatë muaj, me pasoja të ndjera në pjesën më të madhe të botës?
Edhe një herë, zërat për një armëpushim të afërt po qarkullojnë në Lindjen e Mesme, ku vallja e qetë e negociatorëve shërben si një barometër diplomatik.
Në të njëjtën kohë, kryeministri izraelit Benjamin Netanyahu deklaroi të martën synimin e tij për të kaluar me ofensivën izraelite në qytetin Rafah të Gazës, shtëpia e më shumë se një milion njerëzve, "me ose pa marrëveshje" për lirimin e pengjeve.
Kjo deklaratë e liderit izraelit është e dyanshme: ajo mund të shihet si një provë e qëndrimit të tij jo fleksibël, që synon të përgatitet më mirë për një marrëveshje të afërt - ose mund të kërkojë të përshkallëzojë situatën.
Javën e kaluar, Ministri i Punëve të Jashtme të Katarit, një nga negociatorët e prapaskenave midis Izraelit dhe Hamasit, komentoi se sa herë që një marrëveshje dukej e arritshme, të dyja palët vazhduan ta sabotonin atë.
Në të vërtetë, si qeveria izraelite ashtu edhe liderët e Hamasit duket se kanë interes në zgjatjen e armiqësive.
Mbijetesa politike e Netanyahut
Nga këndvështrimi i Netanyahut, aksionet janë të qarta: Kryeministri po kërkon dëshpërimisht suksesin ushtarak që i ka shpëtuar deri më tani. Udhëheqësit e Hamasit mbeten të pakapshëm, prandaj ekziston vendosmëria e kryeministrit për të nisur një sulm në Rafah, pavarësisht kostos së lartë njerëzore të pashmangshme.
Pa këtë sukses, Netanyahu e di se do të mbajë përgjegjësi për dështimet e sigurisë më 7 tetor. Kreu i inteligjencës ushtarake të Izraelit ka njoftuar dorëheqjen e tij, por asnjë politikan nuk e ka ndjekur shembullin.
Netanyahu gjithashtu përballet me presion nga aleatët e tij të ekstremit të djathtë, si Ministri i Sigurisë Itamar Ben Gvir, i cili të enjten bëri thirrje për ruajtjen e planeve për të lëvizur në Rafah për të "eliminuar Amalek" - një referencë biblike për armikun arketip të hebrenjve.
Hamasi përfiton gjithashtu nga zgjatja e kësaj sprove, duke forcuar pozitën e tij si kundërshtari kryesor i Izraelit. Gjetja e bazave të reja politike pasi të përfundojë lufta dhe lirimi i pengjeve mund të jetë shumë i ndërlikuar për ata që janë përgjegjës për masakrën e 7 tetorit.
Rajoni i copëtuar, botë e copëtuar
Ndërkohë, amerikanët dhe vendet e rajonit po bëjnë gjithçka që munden për të ndërmjetësuar një armëpushim, pasi të gjithë kanë interes për t'i dhënë fund armiqësive.
Sekretari amerikan i Shtetit Antony Blinken është veçanërisht aktiv, duke pasur parasysh klimën aktuale politike në Shtetet e Bashkuara në lidhje me luftën në Gaza dhe se si ajo rëndon gjithnjë e më shumë në fushatën e rizgjedhjes së Joe Biden.
Edhe një herë, rajoni është i ndarë mes luftës dhe, nëse jo paqes, të paktën "joluftës".
Vendet arabe gjithashtu duan ta shohin këtë krizë të qetë, pasi ajo i vë liderët e rajonit në mosmarrëveshje me popullsinë e tyre, kjo e fundit është shumë më e ndjeshme ndaj gjendjes së vështirë të palestinezëve.
Konflikti gjithashtu vendos një pengesë të konsiderueshme në perspektivat e zhvillimit rajonal - veçanërisht në Arabinë Saudite, e cila ende shpreson për unitet rajonal dhe normalizimin e marrëdhënieve me Izraelin, siç konfirmoi Blinken të martën. Por Riadi nuk mund ta marrë këtë hap për sa kohë që lufta vazhdon.
Dhe vendimi qëndron në duart e disave: anëtarëve të kabinetit të luftës izraelite, rivalëve politikë që përballen me një zgjedhje vendimtare dhe liderëve të Hamasit, vendndodhja dhe gjendja e të cilëve mbeten të panjohura, por që ende nuk janë thyer pas shtatë muajsh lufte.
Populli ndërkohë vazhdon të vuajë.
Burimi: World Crunch/Përshtati Gazeta Si
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
