.png)
Nga Gazeta Si – Festivali Glastonbury shkaktoi tronditje kur njoftoi tre kryesues meshkuj këtë vit, duke vënë në pah që ka një mungesë të plotë të barazisë gjinore. Festivali Latitude, End of the Road, All Points East dhe TRNSMT janë vetëm disa shembuj të ngjarjeve kryesore që nuk kanë asnjë femër në krye në vitin 2023, dhe vitin e kaluar, një raport i BBC zbuloi se vetëm 13% e titullarëve në Mbretërinë e Bashkuar në 50 festivalet më të mira ishin femra.
Studiuesja Vick Bain, i cili krijoi The F-List – një direktori online e muzikanteve femra dhe të pakicave gjinore të disponueshme për të luajtur në festivale – thotë se çështja përfshin të gjithë ekosistemin muzikor; nga pabarazia në arsim te barrierat në biznesin muzikor. “Ka ende shumë seksizëm, dhe kjo mund të jetë e hapur ose e fshehtë, dhe shumë stereotipe, të cilat janë kufizuese për gratë”, thotë ajo. “Gratë në arsimin muzikor do të inkurajohen të shkojnë në mësimdhënie muzikore, në vend të performancës, ose do të shpërblehen për të qenë këngëtare dhe jo instrumentiste. Pastaj, gratë kanë shumë më pak gjasa për t’u investuar, shumë më pak gjasa për të marrë një menaxher ose një agjent, dhe të gjitha këto gjëra nënkuptojnë që ju keni më pak gjasa të zgjidheni për të luajtur në skenat e festivalit”.
Komentet e Bain i bëjnë jehonë atyre të bashkëorganizatores së Glastonbury, Emily Eavis, e cila tha se mungesa e titullareve femra këtë vit është për shkak të një problemi tjetër. “Kjo fillon shumë me kompanitë diskografike, radio”, tha ajo për “The Guardian”. Një raport nga Bain i botuar në vitin 2019 zbuloi se kompozitoret femra numëronin vetëm 14% të atyre që nënshkruan me 106 botues muzikorë britanikë dhe se gratë përbënin nën 20% të atyre që nënshkruan në 219 shtëpi diskografike britanike.
Simon Taffe, bashkëthemelues i festivalit End of the Road, thotë se një pjesë e problemit është për faktin se, historikisht, pak i kushtojnë vëmendje diversitetit gjinor.
Këtë vit, End of the Road kryesohet nga King Gizzard & the Lizard Wizard, Future Islands, Wilco dhe Unknown Mortal Orchestra. Taffe thotë se ai u përpoq të merrte Angel Olsen në krye, por ajo donte të luante në një skenë më të vogël, sepse i përshtatej më mirë stilit të albumit të saj të fundit. “Ne përpiqemi të kemi një ekuilibër sa më të mirë që të jetë e mundur, por varet nga disponueshmëria”, thotë ai.
Nga ana e biznesit, gjatë viteve të fundit ka pasur një përpjekje të bashkërenduar nga kompanitë muzikore për të ngritur më shumë gra në poste të larta dhe vendimmarrëse, por muzikantja Hannah Shogbola tha se ka ende një mungesë diversiteti: “Keni njerëz në poste të larta që janë mjaft të shkëputur nga realiteti i [pabarazisë gjinore]”.
Për t’iu kundërvënë të gjitha këtyre forcave, Taffe thotë se festivalet kanë përgjegjësinë të përpiqen të arrijnë një ekuilibër gjinor 50/50, në mënyrë që më shumë femra të kenë mundësinë për t’u ngritur lart.
Standon Calling është një nga 72 festivalet në Mbretërinë e Bashkuar që janë nënshkruar në premtimin e Keychange, i cili sfidoi ngjarjet për të arritur barazinë gjinore deri në vitin 2022. Deri më tani, dy të tretat e kanë arritur objektivin. Ndërsa festivalet e pavarura kanë qenë “të shpejta për të vepruar” në përfaqësimin gjinor, sipas menaxherit të projektit të Keychange në Mbretërinë e Bashkuar, Francine Gorman, festivalet kryesore mungojnë dukshëm në listë. “Ne jemi vazhdimisht në dialog edhe me ngjarjet kryesore – disa kanë nënshkruar premtimin, disa kanë vendosur veprimet e tyre dhe disa duhet të bëjnë shumë më tepër për të adresuar këtë temë urgjente”, thotë ajo.
Taffe zgjedh titullarët që bëjnë një “shfaqje emocionuese” dhe zakonisht luajnë një vend me kapacitet 5,000 Brixton Academy për turnetë e tyre. Megjithatë, kjo nuk është e domosdoshme – “Më pëlqen të rrezikoj”, thotë ai. “Amyl dhe Sniffers janë ndoshta në 2000 bileta, por nëse do t’i kisha marrë ato këtë vit, ata do të ishin perfekt”.
Marrja e rrezikut është diçka që Bain do të donte të shihte më shumë – siç thekson ajo, disa festivale shiten përpara se të shpallin formacionet, kështu që ka pak arsye për të mos marrë një shans për ata që nuk kanë qenë titullar më parë. Për të tjerët, të kesh titullar me përvojë së bashku me më të rinjtë mund të sigurojë që biletat të shiten në një demografi më të gjerë. Me klientët e saj, Shogbola përdor një “kalorës gjithëpërfshirës” kur negocion rezervime për ngjarje, i cili përcakton që një akt tjetër nga një grup i margjinalizuar i ofrohet e njëjta mundësi në formacion. “Kjo do të thotë që kur unë jam duke negociuar një marrëveshje, ne nuk do të luajmë formacionin nëse nuk ka një person tjetër me ngjyrë ose kafe, ose një person homoseksual”.
Prandaj, artistët mund ta kenë të shkruar në kontratën e tyre se nuk do të luajnë festivale pa një titullar femër (ashtu siç bëri viti 1975 duke premtuar se do të luanin vetëm festivale me formacione të balancuara). Shogbola thotë se “kalorësi i gjithëpërfshirjes” “po bën vërtet një ndryshim kur bëhet fjalë për formacionet në festivale, klube dhe turne, por sfida jonë më e madhe është ta shtyjmë atë drejt atyre akteve të nivelit të lartë”.
Në fund të fundit, çdo pjesë e ekosistemit të industrisë muzikore ka një përgjegjësi. Bain përfundon: “Ne kemi nevojë për qindra festivale atje jashtë që bëjnë punën, të jenë më të përkushtuar dhe më proaktivë, duke filluar me skenat më të vogla dhe më pas duke punuar në mënyrë aktive me agjentët për të zgjedhur talentin, për ta zhvilluar atë dhe për t’u dhënë atyre mundësi. Agjentët e talenteve do t’u kërkojnë shtëpive diskografike për më shumë muzikante femra dhe shtëpitë diskografike do të dalin dhe do ta kërkojnë atë talent dhe do të investojnë në to”. /The Guardian/
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
