Kinema

Vështirësitë e kinemasë po bëhen më pak të vështira

Nga Gazeta Si - “The Gray Man” dhe “Thor: Love and Thunder”  ishin dy nga filmat më të shikuar të korrikut: i pari, nga 13 korriku në Netflix, ka qenë filmi më i shikuar në platformë prej javësh; i dyti, në kinematë italiane nga 6 korriku, ka fituar mbi 600 milionë dollarë në mbarë botën.

Janë dy filma shumë të ndryshëm – “The Gray Man” synon të hapë një sagë të James Bond-it dhe “Love and Thunder” është filmi i katërt për Thor-in dhe i 29-ti i Universit Kinematik të Marvel - por ka nga ata që i kanë bashkuar për disa ngjashmëri me të cilat, jo vetëm në këta filma, dy protagonistët përkatës Ryan Gosling dhe Chris Hemsworth po ndryshojnë perceptimin e maskulinitetit në kinemanë aksion dhe fantashkencë.

Në të dy filmat, si Gosling ashtu edhe Hemsworth tregojnë në më shumë se një rast mirësi, brishtësi dhe madje dyshime të thjeshta të cilat, siç shkroi kritiku i filmit Ryan Gilbey në ‘Guardian’, “ofrojnë njohuri stimuluese për atë që do të thotë kinemaja e të ashpërve të vërtetë”. Gjithashtu duke iu referuar 007 të Daniel Craig te “No Time To Die” dhe personazhit të luajtur nga Benedict Cumberbatch në filmin e nominuar për Oscar “The Power of the Dog”, Gilbey shkroi:

“Bondi është zhdukur. Perëndimi tani është krejtësisht i çuditshëm. Thor ndan punën e tij me një grua dhe një nga filmat më të rëndësishëm aksion të vitit nuk është vetëm një bashkëtingëllore larg të quajturit ‘The Gray Man’, por protagonisti i tij ka luajtur një rol jo dytësor në kthesën e shkëlqyer të maskulinitetit kinematografik”.

Te “Love and Thunder”, personazhi i Hemsworth pranon faktin se ish e dashura e tij e luajtur nga Natalie Portman është në gjendje të fitojë fuqi shumë të ngjashme me të tijat.

Në “The Gray Man”, mercenari i CIA-s i luajtur nga Gosling - është mendjemprehtë dhe (pavarësisht punës së tij) i ndjeshëm ndaj emocioneve në një mënyrë që yjet e një filmi aksion disa vite më parë vështirë se mund të kishin qenë. “Lufta, - shkroi Gilbey, - nuk mjafton më për këtë hero modern: ai duhet të perceptohet gjithashtu si një feminist dhe të jetë i gatshëm të punojë me gra të sigurta pa u ndjerë më pak si mashkull”.

Gjithashtu sipas Gilbey, cilësitë e protagonistëve vihen në pah edhe më shumë nga defektet e antagonistëve me të cilët duhet të përballen. Chris Evans, antagonisti i Six-it, për shembull, urdhëron një grua të mbyllë gojën dhe të qëndrojë në këndin nga erdhi dhe që mund të konsiderohet “personifikimi i maskulinitetit toksik dhe arkaik”. Në “Love and Thunder”, nga ana tjetër, përveç Russell Crowe, i cili luan një Zeus “i prirur për të bërë komente të papërshtatshme dhe mezi i interesuar për çdo gjë që nuk është orgjia e radhës”, është Gorr, antagonisti i luajtur nga Christian Bale i cili “integrohet në mikroagresione ndaj të këqijave të tij makro në një film”.

Duke folur për Gosling, ekziston edhe fakti që, siç kujton një linjë meta-kinematografike në “The Gray Man”, në vitin 2023 ai do të luajë Kenin në një film për Barbie me regji nga Greta Gerëig, filmat e së cilës shpesh përqendrohen në dramatikë.

Në shumë mënyra, alternimi i një roli ndoshta parodik si ai i Kenit me një rol aksioni si ai te “The Gray Man” do të kishte qenë shumë më i ndërlikuar për protagonistët e kinemasë aksion të viteve 1990, dhe ndoshta edhe në fillim të viteve 2000.

Analiza e Gilbey - sipas së cilës edhe aktorët më tradicionalë të aksionit si Dwayne Johnson dhe Jason Statham tani duhet të kenë “një butësi të këndshme” - i bashkohet të tjerëve që kohët e fundit kanë parë një shenjë të ndryshimit të kohërave në botë.

Dhe fakti që edhe James Bond - i cili në 1995, në GoldenEye, u përcaktua nga M, shefi i tij i luajtur nga Judi Dench, “një dinosaur misogjenist dhe seksist, një relike e Luftës së Ftohtë” - duhej të ndryshonte, duke iu përshtatur ndjeshmërive të reja të këtyre viteve një personazh i krijuar në vitin 1953.

Marrë nga Il Post, përshtati në shqip Gazeta Si


Copyright © Gazeta “Si”


Më Shumë