Komunitet

Të rinjtë italianë i rikthehen bujqësisë

Me mbi 55,000 ferma të udhëhequra nga të rinj nën moshën 35 vjeç, Italia renditet e para në Europë për punësimin e të rinjve në sektorin e bujqësisë. Shumica prej tyre e trashëgojnë dashurinë për tokën nga prindërit, por ka edhe nga ata që duan t’i futen aventurës.

Sipas të dhënave nga Coldiretti, shoqata kryesore e fermerëve italianë, fermerët e rinj kanë më shumë njohuri me teknologjitë e reja dhe kanë një fokus të veçantë në mbrojtjen e mjedisit. Një nga katër fermerët e rinj në Itali është një grua me diplomë.

Sidoqoftë, ekziston një ndryshim i madh midis fermerëve, të cilët vendosin të fillojnë një biznes të ri dhe atyre që trashëgojnë tokën nga familja e tyre, të cilat janë në shumicë. Ata që vendosin t’i futen kësaj rruge me kanë një plan biznesi dhe ide të qarta.

Ka edhe vështirësi

Një nga pengesat kryesore është marrja e kredive. Në Sardenjë, çmimi i një hektari tokë është rreth 17,000 euro dhe në Liguria është 108,000 euro, që do të thotë se në një vend si Langhe, një hektar vresht mund të kushtojë miliona. Por falë fondeve të vëna në dispozicion nga BE –ja dhe qeveria italiane ky problem është bërë i kapërcyeshëm.

Sipas Coldiretti, këtë vit, 22,000 të rinj nën 40 vjeç aplikuan për subvencione në Italinë e Jugut. Sidoqoftë, shumica e të rinjve që studiojnë bujqësi janë djem dhe vajza të fermerëve, të cilët një ditë do të trashëgojnë biznesin familjar. Në vitin shkollor 2017-2018, 45.566 të rinj zgjodhën të bënin një kurs akademik në bujqësi.

"Fermerët e rinj në ditët e sotme në Itali nuk janë në gjendje të bëjnë ndryshime. Sidomos është babai i moshuar që vendos, edhe nëse djali është pronar në letër, "tha fermeri Giuseppe Savino.

Por për të tejkaluar këto probleme fermerët në Itali kanë krijuar komunitete të përbashkëta për të ndihmuar njëri-tjetrin.

VàZapp 'është një shoqatë fermerësh e krijuar në Puglia, në Jug të Italisë. Shoqata lejon fermerët të takohet dhe shkëmbejnë praktika.

“Para së gjithash, ne dëgjojmë. Unë vetë jam fermer dhe e di që fermerët sot ndjehen të vetëm dhe të padëgjuar. Në thelb janë darka të organizuara në shtëpinë e fermerëve, ku të gjithë janë të lirë të shkëmbejnë ide, probleme dhe vizione ”, shpjegoi Savino. “Për fermerët e vegjël, krijimi i komuniteteve është i nevojshëm për të mbijetuar. Do të thotë të ndash praktika të mira agronomike, por edhe pajisje. Për shembull, pse duhet të mbulojë një fermer shpenzimet e një traktori kur këto mund të ndahen me një fermer fqinj? Dhe duke ndarë traktorin, në mendojmë edhe nisma të përbashkëta për të parandaluar vjedhjen”, thotë ai.

Sipas tij, fermerët nuk janë vetëm njerëzit që ushqejnë dashurinë për tokën çdo ditë; ata gjithashtu mund të jenë terapistë.

“Qytetarët ikin në fshat për të kërkuar bukuri, qetësi, një ritëm të ngadaltë të jetës, "shtoi ai. “Dhe ne fermerët jemi rojtarët e kësaj parajse.”


Copyright © Gazeta “Si”


Më Shumë