Si një miqësi mund të shkatërrohet nga politika

Dražen zgjohet herët çdo mëngjes. Drejtohet për në palestër dhe për tre orë stërvitet përpara se të shkojë në shkollë. Talenti nuk mjafton për të. Ai kërkon perfeksionin dhe dëshiron të dijë çdo detaj, të mësojë çdo gjë, të kuptojë përpara të tjerëve se në cilin drejtim do të shkojë topi. Dhe pse.

Vlade është më i shkathët. Shtatëmbëdhjetë vitet e tij ai dëshiron ti jetojë plotësisht, pa hequr dorë nga asgjë, madje as nga cigaret. Për atë basketbolli është intuitë, guxim dhe pak çmenduri. Është një gjigant, edhe pse është vetëm shtatëmbëdhjetë vjeç. Dyfishin e shokëve të tij.

Dy djemtë e pazakontë, të talentuar dhe shumë të ndryshëm të cilët një ditë vendosin të pushtojnë këtë sport në të njëjtën kohë. Të dy djemtë e gjejnë veten të izoluar nga bota, ballë për ballë, sy në sy. Një litar shtrëngon gjoksin e Dražen dhe vazhdon në anën e kundërt për të rrethuar atë të Vlade. Ndjenja është ajo e një përqafimi. Infinit. Një përqafim që të dy djemtë do ta shkëmbejnë miliona herë, si brenda ashtu dhe jashtë fushës, për të ngushëlluar veten, për të inkurajuar dhe për të mos u ndjerë kurrë të vetmuar.

Dražen dhe Vlade bëhen dy lojtarë të frikshëm, të cilët kur luajnë me të njëjtën fanellë, krijohet ideja se diçka magjike po ndodh. Tifozët mbeten të mahnitur nga aftësitë e tyre. Por tragjeditë vijnë pa paralajmërim dhe janë të vetmet që janë në gjendje të thyejnë magjitë.

Një tragjedi e madhe godet botën e Dražen dhe Vlade. Fati i ka vendosur në dy male të ndryshme. Përpjekje, gjeste dhe britma për t'u vënë re nga ana e Dražen. Por asgjë, miku vazhdon ti kthejë shpinën, pa e vënë re atë. Muajt dhe vitet kalojnë në këtë mënyrë. Malet largohen dhe dy kampionët nuk mund ta shohin më horizontin. Vlade, i vetmuar, i zhgënjyer dhe i dorëzuar, kujton kohën kur ishin adoleshentë. Dhe pse ai nuk e sheh më Dražen, e di se ku ta kërkojë përqafimin e tij. Në pafundësi.

Po flasim për Dražen Petrović dhe Vlade Divac, dy basketbollistë të viteve nëntëdhjetë. Kolegë dhe shokë që nga mosha shtatëmbëdhjetë vjeç, luajtën së bashku me kombëtaren Jugosllavisë ku në Botërorin e Argjentinës në vitin 1990, fituan medaljen e artë duke mposhtur një fuqi si Bashkimi Sovjetik. Të dy luajtën në NBA, me skuadra të ndryshme, por kjo nuk i pengoi të ishin shokë të mëdhenj.

Ajo që do t'i ndajë, megjithatë, do të jetë lufta, një nga më të përgjakshmet dhe më absurdët e epokës sonë, që do të çojë në shpërbërjen e Jugosllavisë. Nga njëra anë Petrovic dhe Kroacia, nga ana tjetër Divac dhe Serbia. Gjatë festimeve për Botërorin e vitit 1990, Divac i heq flamurin kroat një tifozi, sepse për atë në atë kohë ekzistonte vetëm një flamur, ai i Jugosllavisë. Megjithatë, ky gjest ofendoi Petrovicin, aq sa ndërpret të gjitha marrëdhëniet me mikun e tij të vjetër, pavarësisht nga përpjekjet e shumta të Divacit për të shpjeguar arsyet e tij.

Petrovic vdes nga një aksident automobilistik tre vjet më vonë. Duke mos riparuar marrëdhënien më të rëndësishme të jetës së tij. Një vend i tërë, Kroacia, e ka bërë Divacin një përbindësh që luftoi në emër të një urrejtjeje racore që ende nuk e kishte arritur kulmin. Kjo urrejtje zgjati aq shumë sa serbi, arriti të takonte familjen e shokut të tij dhe të vizitonte varrin e tij, vetëm shumë vite më vonë.

Një film dokumentar Once Brothers, i drejtuar nga Michael Tolajian, u realizua për këtë histori.

Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.