.png)
“Ju nuk jeni aktorja kryesore. Ju jeni filmi. Dhe kjo është fitorja jonë”. Përqafimi midis regjisores Audrey Diëan dhe Anamaria Vartolomei, protagoniste shumë e re e Luanit të Artë të Venecias ‘78, “L'événement”, mbetet një nga imazhet më të forta të këtij festivali.
Filmi është marrë nga libri autobiografik i Annie Ernaux, një kronikë e rrallë dhe e fuqishme e përvojës së saj si vajzë universitare në Francë në vitin 1963, kur aborti ishte klandestin dhe gratë - dhe kushdo që përpiqej t’i ndihmonte – rrezikonin burgun. Dhe të mbetesh shtatzënë, për ata që nuk kishin mundësi, nënkuptonte heqjen dorë nga një jetë tjetër përveç martesës dhe pastrehësisë. Filmi i Diëan, vepra e saj e dytë respekton stilin e tij thelbësor, duke ngarkuar gjithë intensitetin mbi supet e përkthyesit.
Vartolomei ka lindur në Rumani në Bacau, por e rritur në Francë, ku arriti në moshën gjashtëvjeçare. Është momenti i saj, në shkurt Akademia Cesar e raportoi atë si një nga zbulimet e vitit, për rolin e saj në Just Kids, ndërsa fama iu rrit akoma më shumë këtë të shtunë.
E prisnit?
Jo, absolutisht. Ky çmim do t’i japë shikueshmëri të madhe filmit. Shpresoj që Annie Ernaux të jetë po aq e lumtur sa ne. Ajo ndoqi përpunimin, ajo ka qenë gjithmonë pranë nesh.
Çfarë ndjesie patët duke qenë se ju keni lindur në vitin 1999 dhe iu desh të luanit një vajzë 20-vjeçare nga viti 1963?
Ndjenja më e fortë është një zemërim i madh. Unë përpiqem ta vë veten në vendin e saj, të mendoj se sa shumë vështirë ishte të mos ishe në gjendje të zgjidhje jetën prioritare, nëse jo në rrezikun e burgut dhe vdekjes, siç ndodhi. Dhe zemërimi gjithashtu nga mendimi se kjo nuk është një histori e përfunduar. Në Francë ligji është miratuar në vitin 1975. Por lajmet na japin ngjarje të ngjashme, ku në shumë vende aborti është ende një krim, ose rrezikon të bëhet si në Teksas. Është çmenduri të mendosh se në vende të caktuara në botë gratë nuk janë të lira të vendosin për trupin e tyre.
Filmi nuk flet vetëm për abortin klandestin, apo jo?
Tema kryesore e librit dhe filmit është liria e grave në shoqëri që duan të kontrollojnë trupin e tyre, seksualitetin, dëshirën, zgjedhjet e karrierës.
Ju jeni gjithmonë në skenë, dhe kamera është prapa jush...
Unë i besova Audrey. Në shumë skena Anne shfaqet e qetë, por më është dashur të zbuloj shqetësimin e saj, vetminë e saj.
Si ia dolët të interpretonit për abortin?
Këto faqe të librit janë shumë të detajuara. Por ishte e vështirë, nuk dija ku të shkoja për ta kërkuar atë dhimbje. Ne nuk donim ta përgatitnim shumë për të mos bërë gjithçka shumë mekanike dhe të humbitnim të vërtetën. Audrey më udhëhoqi, ne punuam në frymëmarrje, e bëmë së bashku.
Ducorneau mori Palmën e Artë me “Titane”, Diëan dhe Chloé Zhao me “Nomadland” fitues.
Talenti i grave më në fund u njoh. Por, kujdes, nuk është se grave u jepet hapësirë, ato e marrin vetë atë. Ripërshtatje jo koncesion. Është shumë ndryshe.
Emocioni më i fortë?
Duke qenë në konkurrencë me Jane Campion, dhënë në të njëjtën mbrëmje. Ajo na frymëzoi të gjithëve. E para ishte Jane.
A keni dashur gjithmonë të interpretoni?
Unë e kuptova këtë në shkollë, duke marrë një kurs teatri. Fillova të kërkoja në internet për hedhjen e reklamave dhe u mora në moshën dymbëdhjetëvjeçare me “My Little Princess” të Eva Ionesco me Isabelle Huppert. Ata vunë re talentin tim dhe gjithçka filloi nga atje.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
