Taksa

G7 shpreson që marrëveshja e taksave të korporatave të shkaktojë efektin global domino

Ministrat e Financave nga Grupi i shtatë kombeve industriale(G7)shpresojnë të bien dakord mbi skicat e një marrëveshje mbi taksimin e korporatave në Londër.

Duke folur dje, 3 qershor, me një grup gazetarësh me qendër në Bruksel, Laura Kovesi, kryeprokurorja e parë e Europës, tha se po shqyrton kthimin e disa prej 7 milion eurove në fondet shtesë që zyra e saj ka marrë.

Komisioni Europian (i cili miratoi fondet shtesë) tha se do të shqyrtonte kërkesën për staf shtesë në muajt e ardhshëm, pasi të ngarkohej çështja.

Një kthesë në përrallën e taksave:

Ministrat e Financave nga G7 janë afër krijimit të një pozicioni të përbashkët mbi taksimin e korporatave, ndërsa ata përgatiten për takime në MB sot dhe të shtunën, 5 qershor.

Një veprim i tillë do të përfaqësonte një hap të rëndësishëm drejt një lëkundjeje të pakapshme të rregullave globale të taksimit të korporatave, me synimin për të frenuar aftësinë e kompanive shumëkombëshe për të shfrytëzuar juridiksionet me taksa të ulëta për të hequr poshtë detyrimet e tyre tatimore.

Por duke pasur parasysh entuziazmin e përgjithshëm në lidhje me tronditjen e mundshme të taksave, ia vlen të shqyrtohet pak më nga afër se çfarë aktualisht zgjidh një marrëveshje në nivelin G7.

Një kuptim i tillë, në fund të fundit, do të përfshijë vetëm një grup të vogël (nëse ka ndikim) të kombeve. Si do të ndikonte kjo në diskutimet në nivelin G20 dhe në të vërtetë bisedimet midis një grupi shumë më të madh me më shumë se 100 kombe nën kujdesin e Organizatës për Zhvillim dhe Bashkëpunim ekonomik (OECD) me bazë në Paris?

Nëse gjithçka shkon mirë, ministrat e financave të G7 do të arrijnë një mirëkuptim në dy fronte kryesore:

Duhet të krijohet një e drejtë e re për të taksuar fitimet shumë më të mëdha të shumëkombëshave bazuar në vendin ku ata bëjnë shitjet e tyre, e quajtur shtylla 1.

Një normë minimale globale e taksës së korporatave duhet të përcaktohet me një normë efektive prej 15 përqind, e quajtur shtylla 2.

Vendet e G7 po vënë bast se një mirëkuptim në nivelin e tyre, duke pasur parasysh përfshirjen e lojtarëve kryesorë, SHBA, Japoni dhe Gjermani, do të gjeneronte një impuls politik midis vendeve G20 për të miratuar një pozicion të ngjashëm.

Kur bëhet fjalë për shkallën minimale të Shtyllës 2, të kesh kompetenca të mëdha, përfshirë SHBA-në në bord, krijon vrullin e vet natyror drejt pranimit më të gjerë. Nëse vendet më të vogla (për shembull Irlanda) do t'i rezistonin nënshkrimit të normës 15 përqind, SHBA thjesht mund të plotësonte diferencën kur vendos taksa për një kompani të caktuar nën regjimin e vet.

Në Shtyllën 1, vendet e OECD-së duhet të regjistrohen politikisht në parim dhe më pas të gjithë 139 anëtarët e përfshirë në procesin e taksave duhet të ratifikojnë në mënyrë që ai të hyjë në fuqi.

Miratimi i tij brenda BE-së është veçanërisht kompleks. Komisioni Europian ka premtuar të propozojë një legjislacion të detyrueshëm për të zbatuar masat brenda bllokut. Miratimi i ligjeve për Shtyllën 1 dhe Shtyllën 2 do të kërkonte një vendim unanim midis vendeve anëtare.

Shtylla 1 është veçanërisht e diskutueshme, sepse do të kërkonte të rregullonte shpërndarjen e të drejtave të taksimit midis vendeve të BE-së. Kjo mund  të pengohet nga shtetet anëtare të veçanta ndërsa bëjnë “pazar” për detajet.

Por pasiguria nuk qëndron vetëm në BE. Nuk ka asnjë garanci që administrata e Biden do të jetë në gjendje të shtyjë legjislacionin e nevojshëm përmes Kongresit. Si rezultat, një numër shtetesh europiane po mbajnë të drejtën për të zbatuar një taksë digjitale në juridiksionin e tyre nëse çështjet ngatërrohen në Kapitol Hill.

Realiteti i thjeshtë është se kur bëhet fjalë për taksimin ndërkombëtar, çdo përparim i madh tenton të zbulojë një seri të re pengesash.

Burimi: Financial Times/Përshtati Gazeta SI


Copyright © Gazeta “Si”


Lajme të lidhura

Më Shumë