.png)
Nga Gazeta ‘Si’- Pavarësisht nëse dikush është i larguar apo i mbetur, për shumicën e britanikëve Brexit nuk ka funksionuar ashtu siç dëshironin.
Faji mund të ndahet mes Anglisë dhe Brukselit. Keir Starmer ka deklaruar synimin e tij për të ‘kthyer një cep’ në Brexit dhe ai e nis atë mision sot në Berlin kur takohet me kancelarin gjerman Olaf Scholz.
Ndër pikat në rendin e ditës janë marrëdhëniet tregtare dhe imigracioni në atë që Starmer e quan një ‘mundësi një herë në brez’ për të rivendosur një marrëdhënie të mirë pune.
Besueshmëria e Macron ka qenë në rënie brenda BE-së shumë kohë përpara kësaj krize aktuale.
Ka një arsye tjetër pse tani është një moment i favorshëm që Starmer të rivendosë pozitën e Britanisë në Evropë dhe kjo pakëson ndikimin e Emmanuel Macron.
Asnjë lider evropian nuk ka qenë më armiqësor, më pengues dhe më shumë, guxon të thuhet, anglofobik ndaj Britanisë në dekadën e fundit sesa Macron.
Në fjalimin e tij të Vitit të Ri drejtuar popullit francez në vitin 2020, ai e përshkroi Brexit-in si ‘gënjeshtra dhe premtime të rreme’, një temë të cilës ai iu rikthye këtë pranverë ndërsa bënte fushatë për zgjedhjet evropiane.
Dhe si funksionoi ajo fushatë për presidentin? Partia e tij u mposht nga Tubimi Kombëtar i Marine Le Pen, siç ndodhi në zgjedhjet e mëvonshme parlamentare kur partia e Rilindjes së Macron u reduktua në 99 vende në Asamblenë Kombëtare.
Ishte një refuzim i Macron dhe lëvizjes së tij politike, e nisur me një bujë kaq energjike në vitin 2016, në të njëjtin vit kur 17.4 milionë votuan për t’u larguar nga BE.
Brexit ka pasur ulje-ngritje gjatë viteve që nga ajo kohë, por më shumë britanikë ende besojnë në të sesa francezët Macron. Gjithnjë e më shumë, ndjehet se i vetmi person që ende beson te Macron është Macron.
‘Jupiteri’ është bërë shakaxhi, një njeri që shumica e Francës e urrejnë dhe qeshin në të njëjtën masë.
Por shteti në të cilin Macron e ka ulur Francën nuk është për të qeshur, as për francezët apo për pjesën tjetër të BE-së, veçanërisht pasi Republika është e vetmja fuqi bërthamore e Bllokut me ushtrinë më efektive dhe më të besueshme.
Një Francë e dobët do të thotë një BE më e dobët në një kohë kur kontinenti përballet me kaq shumë kërcënime.
Tashmë kanë kaluar gati dy muaj nga zgjedhjet parlamentare dhe Franca nuk është ende afër formimit të një qeverie. Të hënën, Macron hodhi poshtë idenë se koalicioni i krahut të majtë, i cili fitoi më shumë vende në zgjedhje, mund të drejtonte vendin. Ai është i vendosur të bashkojë një koalicion centrist; me fjalë të tjera injoroni rezultatin e zgjedhjeve, të cilat i vendosën centristët në vendin e tretë pas të majtës dhe Le Pen.
Muajin e kaluar një e përjavshme franceze për çështjet aktuale, L’Express , botoi një artikull të gjatë me titullin “Humbja shqetësuese e ndikimit të Francës në Bruksel”. Revista citoi një eurodeputet holandez të qendrës së djathtë, Dirk Gotink, të thoshte për Macron: “Ai ka humbur tre zgjedhje radhazi dhe, në Evropë, familja e tij politike është në krizë. Kjo e dobëson atë jashtëzakonisht.’
Besueshmëria e Macron ka qenë në rënie brenda BE-së shumë kohë përpara kësaj krize aktuale. Intransigjenca dhe mënyra e tij e ashpër ka antagonizuar liderët e disa kombeve, duke përfshirë Italinë, Poloninë, Hungarinë dhe Gjermaninë. Ai dhe Scholz mezi po flasin me Gjermaninë duke përjashtuar një njeri kaq të etur për t’u dhënë leksione të tjerëve ndërsa kryesont një vend që ka kaluar nga një krizë në tjetrën gjatë kohës së tij në detyrë.
Një shqetësim i veçantë për Brukselin është paaftësia e Francës për të frenuar shpenzimet e saj. Deficiti i saj buxhetor është rritur në 5.5 për qind të PBB-së së saj, gati dyfishi i maksimumit prej 3 për qind të vendosur nga BE. Brukseli ka kërkuar që Parisi të paraqesë një plan të detajuar rimëkëmbjeje deri në tetor për të përmbushur këtë objektiv deri në vitin 2027, një detyrë që sipas Gjykatës së Auditorëve të Francës do të kërkojë 50 miliardë euro (42 miliardë £) shkurtime.
Këtë javë, udhëheqësi i biznesit të Francës u takua në konferencën e tyre vjetore verore dhe gjendja shpirtërore ishte një pesimizëm i thellë. “Ministrat nuk duken askund, nuk po merren vendime, ne vetëm presim dhe mbajmë rezultat. Ndërkohë, kinezët, rusët dhe amerikanët po bëjnë përpara”, i pëshpëriti një nga të pranishmit një gazetari.
Starmer duhet të shfrytëzojë kënetën politike në të cilën Macron e kishte udhëhequr Francën. Presidenti francez është njeriu i djeshëm dhe ka liderë të tjerë më me ndikim dhe bashkëpunues në BE, si Scholz dhe Giorgia Meloni, përpjekjet e të cilëve për të reduktuar imigracionin e paligjshëm në Itali kanë rezultuar në një reduktim të madh këtë vit.
Macron në të kundërt nuk ka asgjë për t’i ofruar Britanisë, ashtu siç nuk ka asgjë për t’i ofruar Francës.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
