.png)
Nga Gazeta ‘Si’ – Përgjigja e Hezbollahut ndaj vrasjes së zyrtarit të lartë Fuad Shukr, kur më në fund erdhi, ishte një ngjarje më e vogël se sa pritej. Për javë të tëra, si grupi islamik shiit libanez ashtu edhe mbrojtësi i tij iranian kanë kërcënuar me një hakmarrje të tmerrshme për atentatet e fundit në Bejrut dhe Teheran. Megjithatë, tani është e qartë se as Hezbollahu dhe as Irani nuk dëshirojnë të rrezikojnë një luftë në kohën e tanishme.
Irani duket se e ka ulur reagimin e tij ndaj vrasjes së liderit të Hamasit Ismail Haniyeh në Teheran deri në një moment në të ardhmen. Ndërkohë, Hezbollahu u përpoq të shënjestronte dy vende me rëndësi të madhe – selinë e Mossad-it dhe selinë e njësisë së inteligjencës së sinjaleve të IDF-së, 8200. Të dyja ndodhen afër Herzliya, në veri të Tel Avivit, në Izraelin qendror. Në këtë rast, Hezbollah nuk arriti të godiste asnjërin objektiv. Rreth 230 raketa dhe 20 dronë u hodhën në veri të Izraelit. Pati disa dëme në shtëpi dhe një marinar izraelit u vra, me sa duket nga mbeturinat e një interceptori.
Njëkohësisht, 100 avionë izraelitë goditën raketat e Hezbollahut në Libanin jugor. Gjashtë luftëtarë të Hezbollahut u vranë gjatë shkëmbimeve të zjarrit të ditës. Në një fjalim të mbajtur në mbrëmje, udhëheqësi i Hezbollahut, Hassan Nasrallah, dukej se la të kuptohej se organizata mund t’i konsideronte lëshimet e raketave të ditës të mjaftueshme për të qenë hakmarrje për vrasjen e Fuad Shukr. Grupi po priste të shihte ‘rezultatet’ e sulmit, tha Nasrallah. Nëse këto do të rezultonin të jenë ‘të kënaqshme’, atëherë çështja do të konsiderohej e mbyllur.
Duket e mundshme që Hezbollahu me të vërtetë do të arrijë në përfundimin se është hakmarrë mjaftueshëm për humbjen e Shukrit. Kjo ndodh sepse, siç po bëhet gjithnjë e më e qartë, lëvizja dhe patronët e saj në Teheran dëshirojnë shumë të shmangin përfshirjen në një konflikt konvencional me Izraelin dhe aleatët e tij në kohën e tanishme. Vrasjet e Haniyeh dhe Shukr, me të vërtetë duket se kanë përbërë një lloj thirrjeje bllofi nga Izraeli, në të cilën shteti hebre u përpoq me përshkallëzim të thyente modelin e një lufte të ngadaltë rrënuese të preferuar nga Irani dhe aleatët e tij.
Nga ky këndvështrim, Izraeli mund të shënojë një arritje të dukshme. Raundi aktual tregon se Jeruzalemi mund të godasë objektiva prestigjiozë, zyrtarë të lartë të palës armike, në zemër të territorit të armikut, duke paguar vetëm një çmim të kufizuar dhe simbolik si ndëshkim. Në të vërtetë, ngjarjet duket se tregojnë se Izraeli madje mund të përdorë përgatitjet e armikut për hakmarrje në mënyrë që të kryejë sulme të tjera nga vetja.
Natyra disi dërrmuese e përgjigjes së Hezbollahut ishte e dukshme për vëzhguesit në të gjithë rajonin. Një prej predhave të Hezbollahut ra në një kotec pulash, duke shkaktuar zjarr. Menjëherë filluan të shfaqen meme me pula dhe liderin e Hezbollahut në kombinime të ndryshme. Makram Rabah, një profesor libanez, Bejrut me origjinë Druze, i njohur për kundërshtimin e tij të vendosur ndaj Hezbollahut, shkroi në Twitter: “Aksi i proshutës dhe vezëve është shumë i fortë!” Plani i partisë është të shkatërrojë kopet e pulave në mënyrë që vezët të mbarojnë dhe në njëzet vjet izraelitët të vuajnë nga mungesa e proteinave.’
Mënjanë mendjelehtësinë, episodi i fundit tregon një numër gjërash të dukshme. Më e rëndësishmja: boshti rajonal i udhëhequr nga Irani dhe metodat e IRGC-së për luftën e ndërmjetme dhe politike kanë dhënë suksese shumë të konsiderueshme për iranianët gjatë dy dekadave të fundit në Lindjen e Mesme. Si rezultat i këtyre kapaciteteve, së bashku me faktorët objektivë që kanë luajtur në avantazh të Iranit, Teherani është sot në rritje në katër vende arabe – Jemen, Irak, Siri dhe Liban. Nëpërmjet mbështetjes së saj për Hamasin dhe Xhihadin Islamik, duket se është në rrugën drejt arritjes së epërsisë edhe mes palestinezëve.
Megjithatë, përparimi iranian ka një cenueshmëri të dukshme, e cila u bë e dukshme në raundin e fundit të luftimeve. Përkatësisht, Irani është dukshëm inferior ndaj armiqve të tij në fushën e operacioneve konvencionale ushtarake dhe të inteligjencës. Teherani nuk ka asgjë për të krahasuar me kapacitetet e dukshme në vrasjet e Haniyeh dhe Shukr. Në sferën e inteligjencës së saktë dhe fuqisë ajrore, Izraeli demonstroi epërsinë e tij në të dyja këto operacione. Në mënyrë të ngjashme dje, si në mbrojtjen ajrore ashtu edhe në sulm, mungesa e kapaciteteve të Hezbollahut ishte shumë e dukshme.
Kjo nuk duhet të çojë në vetëkënaqësi, natyrisht. Epërsia konvencionale e Izraelit nuk e ka zgjidhur problemin strategjik të zbrazjes së zonës kufitare veriore që nga tetori. Sulmet e përditshme të Hezbollahut atje janë të mjaftueshme për ta bërë të pamundur jetën normale pranë kufirit, duke shtruar një pyetje për të cilën Jeruzalemi nuk e kishte gjetur ende përgjigjen. Por dëshira e Teheranit tani për të ruajtur asetet e tij dhe për të kthyer fokusin në fushatat e shkatërrimit që ai preferon, do të jetë vërejtur mirë si nga miku ashtu edhe nga armiku.
Ka të ngjarë të ketë implikime në fazat e ardhshme të konfliktit.
Burimi: The Spectator/ Përshtati: Gazeta Si
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
