Nëse flasim për transmetim dhe seriale televizive, “Squid Game” ishte ngjarja e vitit 2021: një serial koreano-jugor suksesi i të cilit nuk pritej nga askush, i cili në 28 ditët e para u shikua në Netflix në një total prej mbi një miliardë orë e gjysmë dhe në shumë vende është ende ndër më të shikuarat e javës.
Squid Game kushtoi pak më shumë se 20 milionë dollarë dhe është vlerësuar se midis abonimeve, rinovimeve dhe perspektivave komerciale vlen më shumë se një miliard dollarë për Netflix.
Ndërsa sezoni i dytë është konfirmuar padyshim – i cili mund të mbërrijë në 2022 dhe që mund të pasohet nga i treti – kërkimi për “Lojën e re Squid” ka nisur tashmë disa muaj më parë, pra serialin e ri për të cilin askush nuk flet më parë dhe që më pas përfundon duke pushtuar mediat, rrjetet sociale dhe bisedat e disa milionë shikuesve në mbarë botën.
Nuk është e sigurt që do të vijë një “Lojë e re Squid” dhe se do të arrijë në 2022 (Game of Thrones është ende në kërkim), por të gjithë, veçanërisht platformat e mëdha globale si Disney +, Apple TV +, Amazon Prime Video dhe Netflix po kërkojnë.
Për afinitet territorial me “Squid Game”, por edhe për çështje social-kulturore, ata po shohin mbi të gjitha Korenë e Jugut; por një lojë e re e mundshme Squid mund të vijë edhe nga qoshet e tjera të botës.
Koreja e Jugut është ajo ku është kthyer shikimi, pavarësisht se është prodhuar me vështirësi dhe në heshtje, Squid Game është ende pjesë e një konteksti audiovizual që ka një histori të gjatë dhe të pasur dhe që prej vitesh ka korrur rezultate të mëdha ndërkombëtare. Dëshmi e kësaj është suksesi i “Parasite”, por edhe fakti që menjëherë pas Squid Game pati një sukses të konsiderueshëm edhe “Hellbound”, një tjetër serial koreano-jugor, duke arritur në krye të renditjes globale të serialeve më të shikuara në Netflix.
Shumë seriale koreano-jugore janë të suksesshme jashtë vendit sepse kombinojnë qasje dhe shije të veçanta dhe lokale me ndjeshmëritë dhe interesat globale, duke shfrytëzuar një afinitet të caktuar kulturor që lidh Perëndimin me Korenë e Jugut, por edhe sepse, në terma më praktikë, Koreja e Jugut ka një afinitet solid dhe Industria audiovizive e lulëzuar, me aktorë të njohur dhe të kërkuar edhe jashtë vendit, e cila është bërë e njohur me të ashtuquajturën K-drama, por që tani po shkon mirë edhe në zhanre të tjera. Një industri në të cilën, megjithatë, është ende e mundur të prodhohet me kosto shpesh shumë më të ulëta dhe kohë më të shpejta sesa në Shtetet e Bashkuara dhe pjesën më të madhe të Europës.
“Prodhimi këtu mund të kushtojë deri në një të dhjetën në krahasim me Hollywood”, tha për “Wall Street Journal” Jung Kyung-moon, shefi ekzekutiv i kompanisë së prodhimit JTBC Studios, e cila kohët e fundit fitoi shumicën e aksioneve në kompaninë e prodhimit me bazë në Kaliforni, Wiip. Yeon Sang-ho, regjisor i “Hellbound” dhe filmit të vitit 2016 “Train to Busan”, nënvizoi gjithashtu faktin se Koreja e Jugut po kalon një periudhë të fermentimit kulturor dhe lirisë krijuese. E gjithë kjo, tha Yeon, “hap rrugën për përmbajtjen gjithnjë eksperimentale”.
Koreja e Jugut, shkroi uebsajti i filmit “Deadline”, “tashmë është vendosur në mënyrë të vendosur si një nga vendet më të rëndësishme në të cilën prodhohen filma dhe seriale”. Vetëm Netflix, nga viti 2015 deri në 2021, shpenzoi mbi një miliard dollarë (pothuajse gjysma e të cilave në vitin 2021) për të prodhuar më shumë se 100 filma, seriale dhe programe në Korenë e Jugut.
Ndërsa ka një sërë arsyesh dhe precedentësh për të besuar se suksesi tjetër i madh ndërkombëtar në një gjuhë të ndryshme nga anglishtja do të vijë nga Koreja e Jugut, ka gjithashtu një konkurrencë. Duke lënë mënjanë serinë e vendeve europiane si Spanja apo Franca, ka shumë mundësi që loja e radhës Squid të vijë edhe nga vende të zonës Paqësor-Aziatike.
“Deadline” ka përmendur, për shembull, Japoninë, ku “për dekada është prodhuar përmbajtje cilësore, por që shpesh ishte projektuar mbi të gjitha për tregun kombëtar dhe që tani mund të përfitonte nga strategjitë agresive të kompanive si Netflix”.
Një serial i ri shumë i suksesshëm mund të vijë edhe nga Kina, në të cilën ka një industri të madhe dhe efikase, plot histori për të treguar ende pak të njohura në pjesën tjetër të botës, por në të cilën pengesat politike dhe diplomatike, si dhe barrierat kulturore vazhdojnë. Ka edhe nga ata që mendojnë se seritë e reja të suksesit global do të vijnë nga Tajlanda, një vend kinemaja e të cilit është vlerësuar prej kohësh jashtë vendit.
Në të gjitha këto vende, dhe në të tjera si India dhe Turqia, tashmë ka industri të suksesshme filmi dhe në më shumë se një rast janë prodhuar tashmë përmbajtje që ka punuar jashtë vendit.
Fakti që gjithnjë e më shumë shërbime transmetimi janë të interesuara të kërkojnë abonentë dhe të prodhojnë seri në ato vende do të rrisë interesin dhe financimin për prodhime të reja, duke rritur shanset për një lojë të re Squid.
Ashtu si me “Game of Thrones”, megjithatë, nuk është e sigurt se mjafton të imitosh një sukses për të marrë një tjetër. Në fakt, fare mirë mund të ndodhë që, të paktën për disa muaj apo vite, asgjë më lokale se “Squid Game” të mos arrijë të ketë suksesin e saj global. Ose në vend të kësaj – ndërkohë që të gjitha shërbimet e transmetimit do të jenë të zëna me rrëmbimin e disa serive premtuese të Koresë së Jugut – ose një shtet i Amerikës së Jugut, afrikan ose ndonjë vend i vogël europian aktualisht jashtë vëmendjes së shumicës së njerëzve do të godasë tregun global.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
