Të jesh prind, 6 hapa për të rritur fëmijë të lumtur dhe të sigurt

Qëllimi i prindit të mirë është të rritë fëmijë të qetë dhe autonomë, të aftë të shkëputen pa trauma, por edhe pa vonesë shumë, nga familja e origjinës për të formuar të tyren. Adoleshenca e pafund e të rinjve është pjesërisht për shkak të arsyeve sociale dhe ekonomike, por në shumë raste të rriturit e rinj që ende mbesin në shtëpi me prindërit pas moshës 25 vjeç, në të vërtetë vuajnë nga pasiguria. Këtu janë disa hapa të dobishëm që prindërit mund të ndërmarrin nga fëmijëria e hershme e fëmijëve të tyre për të rritur fëmijë të lumtur dhe të aftë.

Këshillat vijnë nga psikoterapistja Monica Massa, e specializuar në Emdr (Eyes Movement Desensitization and Reprocessing) dhe me një përvojë të gjatë në veprimtarinë klinike dhe si psikologe në shkolla publike.

Që nga momenti i parë i jetës: jepni dhe komunikoni dashuri - është hapi i parë për ta shndërruar fëmijën në një të rritur me vetëbesim. T’u japësh dashuri dhe përkatësi fëmijëve në çdo kohë përbën themelet e sigurive të nevojshme për të përballuar jetën. Pra, le t'i bëjmë fëmijët “të ndiejnë” që babi dhe mami kujdesen për to, se ata janë të dashur, të dëshiruar dhe të marrë në konsideratë. Është e rëndësishme t’i përkëdhelni, t’i mbani në krah, të thoni lirshëm “Unë ju dua”, “Më pëlqen ajo që ju bëni”: në këtë mënyrë një lidhje emocionale ndërtohet me kalimin e kohës me fakte dhe fjalë që i bëjnë fëmijët të ndjehen të sigurt. Sa më shumë dashuri t’u japim fëmijëve tanë, aq më shumë dashuri do të kenë brenda tyre dhe ata do të jenë në gjendje t’i japin dashuri vetes dhe të tjerëve.

Fëmijëria: testet e para të vogla - Ne lejojmë që fëmija të përballet me përgjegjësitë e tij të para, ta mësojmë atë të kujdeset për veten e tij dhe të marrë vendime. Sa më shumë përvojë që ai fiton në fusha të ndryshme, aq më i madh do të jetë vetëbesimi i tij. Çdo rast është i dobishëm për ta lënë atë të përjetojë kufijtë e tij dhe ta mësojmë atë t’i tejkalojë ato. Për shembull, nëse fëmija ynë nuk di të notojë, ne nuk themi “Mos shko afër ujit sepse nuk di të notosh” por përkundrazi: “Guxim, të futemi në ujë të mësojmë të notojmë”. Siç shkruan D. Canfield Fisher: “Një nënë nuk është një person ku mund të mbështetesh, por një person që të ndihmon të mos kesh nevojë për atë mbështetje”.

Gjatë rritjes: para së gjithash respekt - Që një fëmijë, dhe pastaj një djalë, të mësojë të ketë vetëvlerësim, ai duhet të perceptojë respektin e prindërve të tij. Ne duhet të tregojmë vlerësim për fëmijën që pranon një sfidë, pavarësisht nga rezultati: fëmija bëhet ai që mendon të bëhet, bindjet tona përcaktojnë imazhin tonë, i cili nga ana tjetër gjeneron ndjenjat dhe sjelljet tona. Për këtë arsye, ndjenja e vlerësimit ndihmon për të formuar një ide të mirë për veten.

Adoleshenca: është momenti i disiplinës së brendshme - Ky është momenti kur hidhen themelet për ta shndërruar fëmijën në një të rritur që respekton rregullat për bindjen e tij të brendshme. Vetëdisiplinimi është një aftësi që fëmijët duhet të mësojnë të ushtrojnë vetë për shpërblimin e brendshëm që rrjedh prej tij dhe jo për imponimin e jashtëm. Shantazhet e vogla ose imponimet nuk janë pra konstruktive: nëse fëmijët jetojnë disiplinën vetëm si një ndërhyrje autoritare, ata do të thyejnë rregullat në çdo mundësi që paraqesin veten, ndërsa është e nevojshme që ata të formojnë një kod moral autonom. Ne duhet t’u mësojmë me fjalë dhe me shembuj “pse” të jetës, jo vetëm “çfarë” duhet ose nuk duhet të bëhet.

T’i lëmë të gabojmë: kështu mësojnë: - Prindërit shpesh kanë frikë nga gabimet e fëmijëve të tyre: ata i konsiderojnë ata si dështim të tyre dhe si diçka që duhet ta mbrojnë fëmijën. Sidoqoftë, përjetimi i një zhgënjimi nuk dëmton: të bësh gabime është mënyra më e mirë për të mësuar. Gjëja e rëndësishme është që të ngriheni përsëri, me ndihmën e prindërve që kanë besim në fatin e fëmijëve të tyre dhe gjithashtu në veten e tyre. Prindërit e mirë nuk janë ata të përsosurit (përsosmëria nuk ekziston), por ata që janë të vetëdijshëm për mendimet, emocionet dhe sjelljet e tyre.

T’u mësosh rregullat dhe kufijtë - Edukimi gjithashtu duhet të bëhet me ‘po’ dhe ‘jo’ absolute, disa rregulla themelore që përmbledhin vlerat që duam të kalojmë dhe që përbëjnë parime të shpëtimit të jetës. Këto pika të forta shpesh provokojnë rebelim te të rinjtë, por të dish të rezistosh ndaj sulmeve të fëmijëve është dëshmi e dashurisë. U jepni fëmijëve idenë që kujdeseni për ta, se jeni të gatshëm të luftoni për të mirën e tyre. Për më tepër, “jo” është një formë e ndarjes nga fëmija dhe rezistenca dëshmon se nuk i frikësohet kësaj shkëputjeje. Prandaj shërben gjithashtu për të njohur, në analizën përfundimtare, autonominë e të riut. Të dish të qëndrosh i vendosur në njëfarë mënyre nuk parandalon rritjen e fëmijëve narcizistë, të cilët do të shndërrohen në të rritur tiranikë, të brishtë dhe të palumtur.

Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.