.png)
Nga Kelly Glass-Me sytë e tij të mërzitur, djali im ecën nëpër shtëpi duke u ankuar për drekën.
“Sanduiç përsëri. Në shkollë ne kemi pica të mërkurën,” më tha.
Ai ankohet për çdo gjë. Nga mënyra se unë i flas që duhet të bëjë rregullisht ushtrimet e matematikës, deri tek e lehura e qenit, kur dëgjon ndonjë zhurmë të rastësishme në oborr. Në një mënyrë apo në një tjetër ai do që të tregojë se i mungon shkolla. Pasi i shpjegova gjerësisht se gjërat do të jenë më ndryshe vazhdimisht, të nesërmen u munduam të gjejmë gjëra se si ta kalojmë kohën në shtëpi.
Ai zgjodhi të vizatojë një trëndafil, ndërkohë unë pastrova trotuarin përpara shtëpisë sonë. Ai donte të shkonte në muze për të parë fosilet e dinozaurit, siç i kisha premtuar një javë më parë dhe ne nuk mundeshim, kështu që vendosëm të bënim diçka ndryshe.
Ishte pikërisht dita kur shteti vendoste që ne të izoloheshim, por unë i sigurova fëmijët e mi që do ta bënim këtë kohë edhe më të veçante. Por ndërsa biseduam për zogjtë dhe se si ato lidhen me dinozaurët dhe vëzhguam yjet, kuptova se do të kishte momente gëzimi në mes të kësaj pandemie dhe unë do ta gjeja për të ndihmuar fëmijët e mi dhe veten.
"Ata do të marrin sugjerimet e tyre nga ne. Si të rritur, duhet të pranojmë gjithashtu se mund të kemi gëzim, frikë, mirënjohje dhe ankth. Këto nuk janë gjëra të kundërta polare, veçanërisht me fëmijët," thotë Donna Schuurman, eksperte e fëmijëve dhe drejtore në Qendrën e trajnimit Dougy.
Këtu tregohet përvoja e prindërve, shumë prej nesh që punojnë në shtëpi nga kriza e koronavirusit, janë falënderues që kanë një punë, por janë të shqetësuar për mënyrën se si të ndihmojnë familjen dhe të punojnë njëkohësisht në këto rrethana. Të gjithë janë duke u përpjekur të ruajnë një pamje të qetë familjare për fëmijët e tyre, të jenë të shëndetshëm, të jetë të sigurt dhe të mos e ndjejnë aq shumë peshën e statistikave të njerëzve që vdesin çdo ditë.
Edhe pse kemi humbur rutinën me të cilën ishim mësuar, aktivitetet dhe ndërveprimet që kemi njohur si normale, ne kemi mundësi për të ndihmuar veten dhe fëmijët tanë që të plotësojnë nevojat e tyre dhe të krijojmë gjithashtu eksperienca të reja për ta.
Mona Delahooke, një psikologe pediatrike dhe autore e librit "Përtej sjelljeve: Përdorimi i shkencës dhe dhembshurisë për të kuptuar dhe zgjidhur sfidat e sjelljes së fëmijëve", thotë se lumturia mund të ndihmojë në shtypjen e frikës nga e panjohura dhe loja është një mënyrë e natyrshme për t'i ndihmuar fëmijët tanë ta gjejnë atë .
“Çdo gjë që sjell të qeshura dhe lumturi mes jush dhe fëmijës tuaj ndihmon trurin të qetësohet dhe siguroj një lehtësim nga stresi. Loja ndihmon për të rikthyer trurin tonë në normalitet. Angazhimi në lojë mund të mos duket i rëndësishëm, por në të vërtetë ndihmon të na rikthejë në një gjendje të trurit të pajtueshëm me të menduarit, organizimin dhe planifikimin. Kjo është e vërtetë për fëmijët, si dhe për të rriturit, "thotë ajo.
Delahooke rekomandon gjithashtu aktivitete që nuk janë të zakonshme, siç është ndërtimi i kështjellave nga jastëkët e shtratit ose ngrënia e mëngjesit për darkë.
“Ne mund të përdorim lojëra që nuk i kishim bërë më parë për të lumturuar fëmijët gjatë kësaj kohe. Ne mund t'u tregojmë fëmijëve rezistencën tonë duke përballuar një situatë stresuese dhe duke qenë fleksibël me të,” shton ekspertja./The Washington Post/
*Kelly Glass është një shkrimtare, e cila përqendrohen në shkrime si këshillat e prindërimit, shëndetit mendor dhe diversitetin.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
