Arous konsiderohej një vendpushim magjepsës idilik në shkretëtirën sudaneze, në brigjet e Detit të Kuq, por në të vërtetë destinacioni turisik ishte një bazë sekrete e agjentëve izraelitë, të cilët ndodheshin në një mision historik.
"Arous në Detin e Kuq, një botë e mrekullueshme që duhet ta shikoni të paktën një herë në jetë". Këto ishin rreshtat e parë që shkruheshin në broshurat plot shkëlqim të shpërndara në mbarë botën, duke e shpallur fshatin misterioz në "parajsën e shkretëtirës së Sudanit"
I ilustruar me foto të shtëpive magjepsë, një çifti të qeshur që mbantë në dorë pajisjet e zhytjes, dhe varietetet e peshkut ekzotik, broshurat e reklamonin Arousit si vendin me disa nga ujërat më të mira dhe më të pastra në botë.
Arous përshkruhej si një parajsë nën dritën e yjeve, me shkëmbinj koralorë dhe një sërë anijesh të çuditshme, të mbytyra prek shekujsh në shtratin e detit. Broshurat u shpërndanë në agjensitë e udhëtimeve në të gjithë Evropën. Rezervimet u bënë nëpërmjet një zyre në Gjenevë dhe me kalimin e kohës, qindra mysafirë pushuan zonën.
Ishte një udhëtim i gjatë, por për pushuesit, një oaz në mes të shkretëtirës, ishte një ëndërr e berë realitet. E vetmja gjë ishte, e panjohur për të ftuarit apo autoritetet ishte fakti se vendpushimi i zhytjes në Detin e Kuq ishte tërësisht i rremë.
Ishte një front, i krijuar dhe drejtuar për më shumë se katër vjet, në fillim të viteve 1980 nga operativët e agjencisë së inteligjencës të Izraelit, Mossadi. Ata e përdoren fshatin për një mision të jashtëzakonshëm humanitar, nëpëmjet të së cilit shpëtuan mijëra hebrenjtë etiopianë të bllokuar në kampet e refugjatëve në Sudan dhe i evakuuan në Izrael.
Në atë kohë, Sudani ishte një vend armik arab dhe shpëtimi i hebrenjve duhej të bëhej pa u kuptuar nga askush, madje as Izraeli.
"Ishte sekret shtetëror, askush nuk fliste për këtë- thotë Gad Shimron, një nga agjentët që shërbeu në fshat- As familja ime nuk e dinte."
Hebrenjtë etiopian i përkisnin një komuniteti të quajtur Beta Izrael (Shtëpia e Izraelit), origjina e të cilit është edhe sot e kësaj dite e mbuluar me mister. Disa besojnë se ata ishin një nga 10 fiset e lashta të Izraelit, ndërsa të tjerë mendojnë se ata u strehuan në Izrael pas shkatërrimit të tempullit të parë hebre.
Në vitin 1977, një prej anëtarëve të tyre, Ferede Aklum, u bashkua me valën e që kaluan kufirin për t'i shpëtuar luftës civile në Sudan. I punësuar nga një agjent i Mossadit, Ferede i kanalizoi mesazhet komunitetit të tij, duke u thënë se kishin më shumë shanse për të hyrë në Jerusalem nga Sudani sesa Etiopia. Megjithatë, 1500 refugjatë hebrenj u vranë gjatë rrugës, u zhdukën ose u rrëmbyen.
Misioni i shpëtimit
“Ne iu drejtuam marinës izraelite për ndihmë - thotë një agjent i nivelit të lartë i përfshirë në mision, i cili nuk donte të identifikohej- Ata pranuan dhe disa nga djemtë e Mossadit u dërguan në Sudan duke kërkuar për plazhe të përshtashme.”
Por fati i çoi në një fshat të braktisur në bregdet, në mes të askundit. E vetmja gjë që gjetën ishte një resort i përfunduar në vitin 1972 nga sipërmarrësit italianë, me 15 shtëpiza me tarraca të kuqe, një kuzhinë dhe një dhomë të madhe ngrënieje. Megjithatë, duke qënë se nuk kishte energji elektrike, furnizim me ujë apo rrugë, projekti turistik nuk u hap kurrë.
Duke përdorur pasaporta false, një grup agjentësh të Mossadit u paraqitën si punonjës të një kompanie operative zvicerane, i bindën autoritetet vendase për të bërë “biznes” dhe morën leje që të investonin në fshat për tre vjet, për plot 320,000 dollarë.
Vendpushimi që nuk ekzistonte
Ata kaluan vitin e parë duke e rinovuar dhe arritën një marrëveshje me furnizuesit vendas për ujë të freskët dhe karburant. Turistët gjithashtu u pajisën me pajisje të prodhuara nga Izraeli, duke përfshirë njësitë e ajrit të kondicionuar, motorët e jashtëm dhe pajisjet e sporteve të ujit të lartë, të gjitha të kontrabanduara nga Izraeli.
"Ne filluam me hedhjen me parashuta- thotë njëri prej agjentëve, duke buzëqeshur- Unë dija si të hidhesha, kështu që i mësoja të ftuarit. Agjentë të tjerë të Mossad-it paraqiteshin si instruktorë profesionistë zhytjesh."
Ata gjithashtu rekrutuan rreth 15 punonjës lokal, duke përfshirë recepsionistët, kamarierët, një shofer dhe një kuzhinier profesionist. Asnjë nga stafi nuk e dinte qëllimin e vërtetë të resortit, apo se drejtuesit e tyre kaukazianë ishin spiunë të Mossadit. Agjentët femra u ngarkuan për drejtimin e përditshëm të vendit, duke bërë që të shuhej çdo dyshim.
Kepi i zhytjes ishte jashtë kufijve. Në të ishin fshehur radiot që nga agjentët përdoreshin për të mbajtur në kontakt të rregullt me selinë qëndrore në Tel Aviv.
Gjatë ditës, ata u shërbenin mysafirëve të tyre, ndërsa çdo natë zhdukeshin nën mbulesën e errësirës dhe shkonin në një pikë takimi 10 kilometra në jug të Gedarefit.Atje ata merrnin grupet e hebrenjve etiopianë, të kontrabanduar nga kampet e Sudanit.
"Hebrenjtë etiopianë nuk ishin njoftuar, sepse nuk mund të rrezikonim të dilnim nga fjala- shprehet agjenti- Ata as nuk e dinin se ishim izraelitë. Ne u thamë se ne ishim mercenarë."
Nga atje, ata transportoheshin në një kolonë kamionësh drejt një aeroporti të braktisur, të cilët udhëtonim mes territ me dhjetëra refugjatë të hutuar, duke shmangur zbulimin në pikat e kontrollit nëpërmjet ryshfetit./BBC/
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
