.png)
Nga Gazeta ‘Si’- Në Shtetet e Bashkuara të shqetësuara për inflacionin, një aplikacion kinez u bë për pak kohë aplikacioni i dytë më i shkarkuar javën e kaluar – pas vetëm ChatGPT.
Nuk është për inteligjencën artificiale. Nuk është për lojëra. Është për veshjet.
DHgate, i njohur si Dunhuang në kinezisht, është një platformë tregtie online ndërkufitare prej dy dekadash, e cila papritmas është bërë virale.
Konsumatorët amerikanë, të shtrënguar nga rritja e çmimeve të shkaktuara nga përshkallëzimi i tarifave, po vërshojnë drejt saj për pantallona të volitshme dhe Hermès jo origjinal.
Në TikTok, ndikuesit po reklamojnë Dunhuang-un si vendin për të marrë çantat e stilit Hermès duke pretenduar se shumë mallra luksi prodhohen në të njëjtat fabrika kineze.
Fenomeni Dunhuang nuk është thjesht një përrallë e çuditshme e një aplikacioni kinez që shijon 15 minutat e tij të famës. Është një pasqyrë që pasqyron thellimin e kompleksitetit të tregtisë globale – dhe se si mjetet e politikave po ndjekin përgjithmonë dhe mbeten prapa, realitetet e reja që ajo krijon.
Tarifat synonin të penalizonin praktikat e padrejta tregtare dhe të zhvendosnin zinxhirët e furnizimit. Por në praktikë, ato i kanë bërë blerjet e brendshme më të dhimbshme – duke ekspozuar se sa të papërballueshme janë bërë çmimet në Shtetet e Bashkuara.
Dhe arsyeja që konsumatorët po i drejtohen platformave të huaja nuk është ideologjia – është aritmetika.
Edhe me tarifat që arrijnë deri në 145 për qind për disa mallra kineze, amerikanët vazhdojnë të blejnë – jo nga Walmart apo Amazon, por direkt nga furnizuesit kinezë në aplikacione të tilla si Dunhuang. Për të qenë të qartë, platforma nuk i ndihmon konsumatorët të shmangin tarifat – detyrimet ende zbatohen. Por ajo që ofron është një mënyrë për t’i kompensuar ato.
Për shembull, veshjet në Shtetet e Bashkuara shpesh variojnë nga 100 për qind në 300 për qind, dhe aksesorët mund të shohin rritje deri në 350 për qind. Për më tepër, kostot e logjistikës —duke përfshirë magazinimin, transportin dhe shpërndarjen—mund të shtojnë rreth 40 për qind të tjera në çmimin përfundimtar.
@lifewithninamendez GIRLS GIRLS ONLY🤸🏼♂️💃🏼 🤭 #dhgate #dhgateaffiliate #luxurybag #luxurybags ♬ original sound – Nina Mendez🪞👜🤍
Duke eliminuar këto shtresa dhe premiumin e markës, Dunhuang u ofron konsumatorëve kursime të konsiderueshme. Falsifikimet? Vonesa doganore? Këto shqetësime zbehen në krahasim me të vërtetën e vetme që lufta tregtare e bëri të pashmangshme: hendeku i çmimeve nuk është mbyllur – dhe mund të mos jetë së shpejti.
Sido që të jetë, tarifat i kanë bërë blerjet e brendshme më të dhimbshme në afat të shkurtër, duke zbuluar një të vërtetë të pakëndshme ekonomike që politika vetëm nuk mund ta maskojë: për një pjesë në rritje të amerikanëve, çmimet e brendshme janë thjesht të paarritshme.
Një çantë dore amerikane mund të kushtojë 20 herë më shumë se një çantë pothuajse identike në Guangzhou. Dunhuang nuk po i anashkalon tarifat; është duke anashkaluar çdo gjë tjetër – markat, dhe ndërmjetësit, vlera e të cilëve vihet gjithnjë e më shumë në pikëpyetje.
Megjithatë, pas sipërfaqes së lëmuar të pazareve direkt nga fabrika qëndron një infrastrukturë shumë më e errët.
Modeli kryesor i Dunhuang nuk u ndërtua kurrë për shitje me pakicë. Është një platformë biznes-me-biznes, me kapacitet të kufizuar për të zgjidhur ankesat e klientëve, për të menaxhuar pritshmëritë e ofrimit ose për të mbështetur standardet globale për mbrojtjen e konsumatorëve. Ndërsa popullariteti i tij rritet në mesin e përdoruesve amerikanë, rritet edhe rreziku i reagimit ligjor.
DHgate është shfaqur më parë në listën e vëzhgimit të “tregjeve famëkeqe” të Përfaqësuesit të Tregtisë së SHBA-së. Kjo qendër e vëmendjes së shpejti mund të kthehet në ndëshkim.
Shitësit në platforma të tilla si Dunhuang kanë mësuar të operojnë në zonat gri në ndryshim të tregtisë ndërkombëtare, duke qëndruar vetëm përpara në një lojë mace-miu me rregullatorët. Disa nga taktikat e tyre më të zakonshme – copëzimi i dërgesave apo kalimi i mallrave përmes vendeve të treta – mund të mos jenë më të zbatueshme së shpejti. Por stimujt që krijuan ato taktika nuk janë zhdukur. Dhe as instinkti i eksportuesve për t’u përshtatur.
Ajo që e bën këtë moment veçanërisht të fuqishëm është se si është përforcuar nga mediat sociale. Furnizuesit kinezë filluan të postojnë video nga prapaskenat e TikTok , duke përmbledhur ekonominë reale të mallrave luksoze:
“Kjo çantë Hermès? Kushton 1.400 dollarë për t’u bërë, shitet për 38.000 dollarë.”
Të kombinuara me lidhjet e drejtpërdrejta të blerjeve – shenja të qarta të një strategjie më të gjerë marketingu – këto video nuk ofronin vetëm oferta – ato treguan se si prodhohen dhe çmohen në të vërtetë mallrat luksoze.
Mediat sociale u mbushën shpejt me mësime se si të blini direkt fabrikat kineze, të shmangni flamujt e doganave dhe të dalloni “përfaqësuesit” e nivelit të lartë. Efekti nuk ishte thjesht viral – ai normalizoi ato që dikur kishin qenë sjellje të veçanta tregtare dhe i tërhoqi ato në rrjedhën kryesore të konsumatorëve.
Mediat sociale, pagesat celulare dhe aplikacionet ndërkufitare e kanë bërë më të lehtë se kurrë gjetjen dhe blerjen e mallrave me kosto të ulët. Në Shtetet e Bashkuara të sotme, kur kostot e qirasë, sendeve ushqimore dhe kujdesit për fëmijët janë të gjitha në rritje, konsumatorët nuk janë domosdoshmërisht të vendosur për të thyer rregullat; ata po përpiqen të kursejnë çdo dollar.
Ky dëshpërim nuk i justifikon blerjet e paligjshme, por ndihmon për të shpjeguar kërkesën dërrmuese për alternativa më të lira, pavarësisht sa i errët është zinxhiri i furnizimit.
Kina, nga ana e saj, ka pak arsye për triumfalizëm. Një model i ndërtuar mbi zbrazëtira, zona gri mund të përfitojë në afat të shkurtër, por nuk mund të ankorojë ngjitjen afatgjatë të Kinës.
Nëse Pekini me të vërtetë synon të formësojë – jo thjesht të mbijetojë – të ardhmen e tregtisë globale, ai duhet të shkojë përtej kësaj loje rregullatore të goditjes së një nishani.
Besueshmëria e qëndrueshme në fazën e ardhshme të globalizimit nuk do të fitohet nëpërmjet mashtrimeve virale apo arbitrazhit tarifor.
Burimi: Foreign Policy/Përshtati Gazeta Si
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
