.png)
Gazeta Si - Në vitin 2011, Benjamin Netanjahu - ish-kryeministër - kishte rënë dakord të lironte 1.026 të burgosur palestinezë, mes tyre Yahya Sinwar, lideri i grupit fondamentalist që tani mban në duart e tij fatin e pengjeve të rrëmbyer nga terroristët të shtunën në mëngjes dhe që për Izraelin - siç tha zëdhënësi ushtarak Daniel Hagari - tashmë është "një njeri i vdekur".
Ai kishte bërë njëzet vjet burg, i dënuar me katër burgime të përjetshme edhe për vrasjen e atyre që i konsideronte bashkëpunëtorë, të akuzuar se i kishin dhënë informacion armikut. Një rol si rojtar i pastërtisë ideologjike - ishte ai që themeloi policinë politike brenda lëvizjes në vitet 1980 - dhe të doganave.
Në daljet e tij të shpërndara publike që kur u zgjodh shef suprem në Rrip gjashtë vjet më parë pas një samiti të fshehtë dy-javor, ai kurrë nuk ka shfaqur luksin që rrethon deklaratat e liderëve të tjerë të mirëvendosur në dhomat e ndenjjes së Katarit.
Në mes të 365 kilometrave katrorë, nga të cilat Hamasi mori kontrollin nga Autoriteti Palestinez me një grusht shteti në vitin 2007, ai lindi 62 vjet më parë, në Khan Younis, drejt juglindjes dhe zonave nga nisi sulmi.
Fqinj dhe shok loje ishte Mohammed Dahlan, i cili do të bëhej një kundërshtar (asnjëherë personal) në luftën midis fraksioneve palestineze: Yahya me Hamasin, Muhamedi me Fatah-un e krijuar nga Jaser Arafat. Muhamedi, si drejtor i sigurisë parandaluese në Gaza, preu mjekrat e devotshme të islamistëve në shenjë përbuzjeje. Ndërsa Yahya që nuk lejon kundërshtarët brenda mbretërisë së tij të ngushtohen mes Izraelit, Egjiptit dhe Detit Mesdhe.
Hebraishtja që mësoi në burgjet izraelite, e lejoi t'i shkruante një letër Netanjahut dhe - shpjegoi ai - i jep atij një avantazh në interpretimin e strategjive të gjeneralëve.
Analistët në anën tjetër të pengesës kishin vënë re hapjet e tij minimale, disa kishin argumentuar se ai ishte bërë më pragmatik. Se ai, në mesin e krijuesve të skuadrave paraushtarake të Hamasit, tani ishte i bindur për pamundësinë e përmbysjes së shtetit hebre me armët. Ose të paktën jo në një betejë të vetme.
Kështu, ai alternoi tensionet me kompromise dhe ishte ai që mori dritën jeshile nga Netanjahu për financimin nga Katari, miliona dollarë të futura në valixhet në Rrip nga ambasadori i Dohas, pjesërisht të shpërndara për të zbutur mjerimin e mbi 2 milionë banorëve.
Por përrenjtë e parave janë të vështira për t'u ndjekur, sigurisht në kanalizimet e hapura të Rripit, dhe - pohojnë disa komentues - ato janë përdorur gjithashtu për të forcuar strukturën ushtarake, për të ndërtuar raketa që aktualisht synojnë qytetet, për të gërmuar tunelet ku do të mbaheshin pengjet.
Pikërisht kjo marrëveshje (asnjëherë e drejtpërdrejtë, qeveria izraelite nuk dialogon zyrtarisht me Hamasin), tani kontestohet nga kryeministri.
Ka shumë nxitim për të pasur qetësi në jug në mes të cikleve periodike të dhunës, shumë e madhe është mbikëqyrja në ofrimin e jetesës për fondamentalistët dhe në të njëjtën kohë dobësimi i Autoritetit në Ramallah dhe Presidentit Abu Mazen, i vetmi i njohur gjithashtu nga komuniteti ndërkombëtar, të jetë në gjendje të negociojë një marrëveshje paqeje gjithnjë e më të largët.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
