A po vdes NATO politikisht?

Nga Stephen Pollard – Nuk ka pasur aleancë më efektive dhe më të suksesshme mbrojtëse në histori sesa NATO.

Uniteti dhe vendosmëria e anëtarëve të NATO-s do të thotë se Bashkimi Sovjetik e kuptonte se doktrina e ‘Hakmarrjes Masive’ ishte reale: nëse ata sulmonin, NATO do të përgjigjej me armë bërthamore. Bashkimi Sovjetik nuk sulmoi.

Por është e qartë nga ngjarjet e kësaj jave – dhe, në të vërtetë, ka qenë e qartë prej disa vitesh – se NATO-ja tashmë ka vdekur efektivisht si një forcë serioze për mbrojtje dhe parandalim, e shuar nga miopia dhe dobësia e klasës politike evropiane.

Pushtimet e Rusisë në Ukrainë, fillimisht në 2014 dhe më pas në 2022, tregojnë se sa i dobësuar është bërë parandalimi që nga rënia e BRSS.

Natyrisht, Ukraina nuk është anëtare e NATO-s, por Putini po testonte qartë ujrat në vitin 2014 kur pushtoi Krimenë (dhe në 2008 kur pushtoi Gjeorgjinë). Mungesa e ndonjë përgjigjeje nga Evropa apo SHBA përtej disa fjalëve të zemëruara e shtyu atë të nxirrte një përfundim krejtësisht racional: se aleanca perëndimore nuk do të përbënte një kërcënim serioz për pushtimet e tij ushtarake.

Në të vërtetë, nëse nuk do të ishte për vendosmërinë dhe aftësinë e jashtëzakonshme të ukrainasve për t’i rezistuar pushtimit në vitin 2022, Putini ka të ngjarë të kishte pasur të drejtë shumë më herët.

Është e lehtë të tregosh Trumpin si ‘zuzar’ të kësaj pjese. Ai qartësisht nuk dëshiron të zgjasë rolin e SHBA-së pas Luftës së Dytë Botërore si garantues i sigurisë në Evropë.

Kushdo që mendon se mbrojtja e nenit 5 e kartës së NATO-s – që një sulm ndaj një shteti anëtar është një sulm ndaj të gjithëve – ka ende rëndësi, po jeton një fantazi.

Merrni idenë e hedhur të një force evropiane paqeruajtëse pas dorëzimit në Ukrainë. Vendet anëtare të NATO-s do të duhet të dërgojnë trupa në Ukrainë, megjithëse nuk do të veprojnë si forca të NATO-s. Imagjinoni që Rusia të sulmojë, të themi, trupat letoneze në Ukrainë. Kush do të përgjigjej? Dhe si? Tani është pothuajse e paimagjinueshme që SHBA-ja, pasi ka larë duart nga Ukraina dhe Evropa, të veprojë.

Megjithatë, me gjithë fajin e Trumpit, keqbërësit e vërtetë janë vetë evropianët.

E përkëdhelim pas shpine për qëndrimin pranë Ukrainës. Ne mburremi se shuma totale e shpenzuar nga Evropa për mbrojtjen e Ukrainës tejkalon angazhimin e deritanishëm të SHBA-së. Por realiteti është se përgjigja jonë ka qenë e vogël, me argumente qesharake se cilat pjesë të armëve mund të përdoren, nga kush mund të përdoren dhe ku mund të përdoren.

Sanksionet tona kanë qenë patetike dhe ne ende refuzojmë të ndërmarrim veprime më serioze kundër parave ruse të mbajtura në Perëndim – dhe, veçanërisht, në MB.

Kjo paaftësi për të vepruar në interesat tona të sigurisë shkon shumë përpara vitit 2022, deri në rënien e BRSS dhe të ashtuquajturit dividend i paqes. Ishte një fantazi e bukur. Por jo vetëm që 11 shtatori tregoi se sa i gabuar ishte, agresioni i Putinit në Evropë duhet të ishte përballur me kuptimin se do të kishte paqe vetëm nëse do të fillonim të financonim siç duhet mbrojtjen tonë dhe t’u tregonim agresorëve se nuk ishim të butë.

Në vend të kësaj, ne nuk bëmë asgjë të tillë dhe u mbështetëm në një masë edhe më të madhe se kurrë në SHBA për të paguar për sigurinë tonë.

Në këtë kuptim, Trump ka të drejtë – dhe ne tani po korrim pasojat e refuzimit tonë për të paguar për mbrojtjen tonë.

NATO dhe e gjithë arkitektura e mbrojtjes evropiane, në dekadat e fundit, është ndërtuar mbi një shtëpi prej rëre. Gjithçka që duhej për të ekspozuar këtë ishte një President i SHBA-së i cili (megjithëse gabimisht) nuk mund të shihte se një Evropë e sigurt ishte çelësi i interesit kombëtar të SHBA-së.

Megjithatë edhe tani – sot, ndërsa Ukraina po përballet me një dorëzim të detyruar – klasa jonë politike ose nuk e kupton ose po e injoron problemin. Politika e vetë qeverisë sonë për të shpenzuar 2.5 për qind të PBB-së për mbrojtje, por jo deri në një kohë të largët dhe të papërcaktuar në të ardhmen, është një parodi e përsosur e viteve të fundit sa ekziston. Trump kërkon që ne të shpenzojmë 5 për qind – dhe ai nuk e ka gabim.

Miopia e qëllimshme e liderëve evropianë jo vetëm që ka çuar në copëtimin e mundshëm të Ukrainës – ajo ka shkatërruar NATO-n, aleancën më të suksesshme të mbrojtjes paqësore në histori.

Burimi: The Spectator/ Përshtati Gazeta Si

Shënim: Stephen Pollard është një autor dhe gazetar britanik

Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.