Si t’u tregoni fëmijëve të vërtetën për Babagjyshin (pa humbur magjinë)

Gazeta Si – Babagjyshi është ylli i festave për fëmijët, një figurë që sjell me vete bujari, gëzim dhe mirësi. Është ai që i bën të gjitha dëshirat realitet dhe e bën pritjen të këndshme. Megjithatë, ndërsa rriten, vjen momenti fatal kur fëmijët pyesin veten: “A ekziston vërtet ai?”

Si duhet të reagojnë mami dhe babi? Claudio Mencacci, psikiatër dhe president i Shoqatës Italiane të Neuro-psikofarmakologjisë, jep këto këshilla për festat e fundvitit.

Në çfarë moshe lindin dyshimet?

“Midis moshës gjashtë dhe tetë vjeç, fëmijët përjetojnë një periudhë veçanërisht delikate, në të cilën zhvillohet të menduarit logjik dhe aftësia për të vënë në pikëpyetje botën bëhet më e strukturuar”, shpjegon Mencacci.

“Është pikërisht në këtë grupmoshë, që shumë njerëz fillojnë të vënë në dyshim ekzistencën e Babagjyshit, të nxitur nga një mjedis më i pasur me informacion. Sot, fëmijët janë të ekspozuar ndaj përmbajtjes teknologjike, videove dhe krahasimeve të vazhdueshme me shokët e shkollës, të cilët shpesh parashikojnë zbulime, ndonjëherë, sepse janë më të zhgënjyer ose sepse i përkasin një kulture ose feje të ndryshme. Këto stimuj mund t’i bëjnë fëmijët t’i qasen dyshimeve më herët dhe të kërkojnë përgjigje nga të rriturit. Prandaj është thelbësore që prindërit të jenë të përgatitur për t’iu përgjigjur pyetjes në lidhje me ekzistencën e Babagjyshit”.

Si të përgjigjeni

“Kur të vijë ai moment, është e rëndësishme të përgjigjesh duke iu referuar së pari mendimeve të fëmijës se çfarë mendon ai vetë, – vazhdon Mencacci. – Ky është çelësi për të kuptuar gatishmërinë e tyre për të bërë një tranzicion të mundshëm. Disa dëshirojnë konfirmim, sepse nuk duan të heqin dorë ende nga magjia; të tjerë janë tashmë në prag të zbulimit dhe e përjetojnë atë si një hap natyror në rritjen e tyre. Detyra e të rriturve është të gjejnë një ekuilibër, të njohin dëshirën e fëmijës për të ruajtur magjinë pak më gjatë ose, anasjelltas, ta udhëheqin butësisht drejt së vërtetës. Shumë fëmijë pretendojnë se besojnë, madje edhe përtej moshës tipike, pikërisht, sepse janë të lidhur me mrekullinë që sjell rituali. Disa rrëfejnë hapur, madje edhe vite më vonë, se ishte aq e bukur sa nuk donin që të mbaronte. Magjia e Krishtlindjeve ngjall emocione të fuqishme: magji, habi, admirim për atë që duket e jashtëzakonshme dhe e re. Është një botë që kërkon respekt dhe ndjeshmëri të madhe, sepse përfshin një frymë bukurie, kënaqësinë e të bërit të të tjerëve të lumtur dhe ndarjen e mrekullisë së atyre që duam”.

Menaxhimi i zhgënjimit

Kur e vërteta del në pah, fëmijët mund të përjetojnë zhgënjim. “Është e rëndësishme të shpjegohet se gjithçka që kanë bërë deri më tani kishte një qëllim të vetëm: ta bënin Krishtlindjen më të bukur dhe të veçantë për ta”, thekson Mencacci.

“Është po aq e rëndësishme të theksohet, se që nga ai moment, ata mund të bëhen një lojtar kyç në krijimin e magjisë, duke marrë pjesë aktive në traditë dhe duke kontribuar në gëzimin e të tjerëve. Edhe ata që nuk besojnë më te Babagjyshi i Vitit të Ri mund të vazhdojnë ritualin: duke përgatitur dhurata së bashku, duke kultivuar pritjen dhe duke ruajtur një gjuhë dashurie. E vetmja masë paraprake është të mos e shndërroni këtë tranzicion në një gjykim, duke shmangur fraza si, ‘tani je i madh, mjaft”, të cilat rrezikojnë ta bëjnë fëmijën të ndihet i zhvlerësuar ose i tallur. Disa të rritur, madje edhe pa dashje, përdorin tone tallëse që evokojnë fëmijëri, kur në vend të kësaj, kërkohet respekt për një moment emocionalisht të rëndësishëm. Një konsideratë tjetër ka të bëjë me kontekstin: shmangni diskutimin e çështjes para fëmijëve më të vegjël, të cilët ende nuk i kanë zhvilluar aftësitë njohëse për të përpunuar atë lloj informacioni”.

Roli kyç i prindërve

Kur fëmija është gati për tranzicionin, mund ta ndihmoni të kuptojë se Krishtlindjet nuk e humbasin kuptimin e tyre: ato mbeten një kohë pritjeje, surprizash, dhuratash dhe pranie të ndërsjellë.

“Është një kohë për të ushqyer dëshirën, duke i shoqëruar ata drejt fillimit të një jete pak më të rritur, ashtu siç ndodh me tranzicione të tjera simbolike, siç është humbja e dhëmbëve të qumështit. Roli i prindit është të shoqërojë: ata nuk duhet të parashikojnë, as të zbulojnë një sekret pa arsye, por as nuk duhet ta mohojnë atë që fëmija e ka kuptuar tashmë vetë. Kur pyeten, ata mund të thonë sinqerisht dhe me mirësi: “Është një histori që ka ekzistuar prej kohësh dhe që i bën njerëzit të lumtur. Ne prindërit e ndihmojmë Babagjyshin të sjellë magji në shtëpi, dhe kur të rriteni, mund ta bëni edhe ju”.

Kjo i lejon fëmijët të hyjnë në një fazë të re: jo më thjesht marrës të magjisë, por pjesëmarrës aktivë në atë lidhje njerëzore të krijuar nga mirësia, gëzimi dhe dashuria e përbashkët.

Në një epokë ku teknologjia dhe inteligjenca artificiale po pushtojnë gjithnjë e më shumë jetën tonë të përditshme, aftësia për të përjetuar mrekulli mbetet një nga burimet më të çmuara, që duhet mbrojtur dhe kultivuar.

“Magjia e Babagjyshit të Vitit të Ri na kujton se të vazhdosh të mahnitesh është një dhuratë që ia vlen të mbrohet”, përfundon Mencacci.

Përshtati: Gazeta “Si”