.png)
Presioni për t’u martuar filloi kur Amiee ishte në fillim të të 20-ave.
Në moshën 25-vjeçare, prindërit e saj kinezë po e akuzonin se u kishte shkaktuar atyre humbje reputacioni në publik, sepse ajo ende nuk kishte në plan të martohej. Babai i saj e paralajmëroi atë se gratë vlejnë më pak për një burrë kur janë afër moshës 30-vjeçare, kur – sipas propagandës së qeverisë kineze – koha e tyre kulmore e lindjes së fëmijëve ka kaluar.
Kur Amiee ishte 29 vjeç, nëna e saj kërcënoi se do të hidhej nga një ndërtesë nëse nuk do të gjente një burrë.
Amiee – emri i plotë i të cilës mbahet sekret për të shmangur pasojat e mundshme për vënien në dyshim të politikës së qeverisë – nuk ishte kundër martesës, në vetvete. Ajo thjesht nuk e kishte gjetur shpirtin binjak në atë moshë dhe nuk donte të merrte ndonjë vendim në nxitim e sipër vetëm për të kënaqur prindërit e saj ose një qeveri të etur për të rritur numrin e lindjeve. Sot, ende beqare dhe me një karrierë të suksesshme në marrëdhëniet me publikun, më në fund po shijon pak qetësi; ajo është 34 vjeçe, e ka kaluar atë që qeveria e Kinës thotë se është kulmi riprodhues i një gruaje dhe familja e saj ka ndaluar presionin ndaj saj.
Dëgjoj histori të ngjashme nga gra beqare në të gjithë Kinën, ku propaganda shtetërore seksiste i etiketon gratë profesioniste beqare mbi 27 vjeç si sheng nu, ose gra të mbetura.
Gjatë kryerjes së punës në terren në Kinë për doktoraturën time në sociologji nga viti 2011 deri në 2013, fola me shumë njerëz që duruan marrëdhënie që nuk i donin, shpesh duke bërë kompromise të mëdha personale, financiare edhe në karrierë. Doja t’u thoja që të largoheshin.
Tani shumë gra të reja kineze po bëjnë pikërisht këtë, duke vonuar ose duke shmangur fare martesën dhe lindjen e fëmijëve, duke pasqyruar udhëtimin e grave në shoqëri të tjera patriarkale më të pasura të Azisë Lindore si Japonia, Koreja e Jugut dhe Tajvani.
Si individë, këto gra kineze në përgjithësi nuk janë të gatshme të sfidojnë politikën zyrtare. Por nëpërmjet zgjedhjeve të tyre riprodhuese, ata së bashku parashtruan një problem radikal dhe të ndërlikuar për Partinë Komuniste Kineze.
Duke u përballur me një rënie të popullsisë dhe një ngadalësim afatgjatë ekonomik, partia dëshiron që gratë e Kinës të jenë të urta, garantuese të stabilitetit social, ekonomik dhe demografik. Në vend të kësaj, shumë gra kineze, të cilat tani kanë më shumë liri personale dhe kontroll mbi jetën e tyre sesa gjatë epokës së hershme komuniste, po rezistojnë në heshtje.
Në fund të viteve 1970, qeveria imponoi politikën e saj të një fëmije për të rivendosur rritjen e popullsisë. Por kjo çoi në rënien e nivelit të lindjeve, një popullsi në plakje dhe një çekuilibër gjinor pasi miliona fetuse femra u abortuan për shkak të një preference tradicionale për trashëgimtarët meshkuj. (Që nga viti 2020, Kina kishte ende rreth 17.5 milionë burra më shumë se gra midis moshës 20 dhe 40 vjeç, të cilat mediat qeveritare kanë paralajmëruar se mund të përbënin një kërcënim për stabilitetin social.) E shqetësuar, qeveria braktisi politikën e një fëmije duke filluar në 2016, duke lejuar të gjithë çiftet e martuara të kenë dy fëmijë dhe duke i rritur ata në tre në 2021.
Por një bebe boom i shpresuar nuk është realizuar. Regjistrimet e martesave kanë dështuar për nëntë vjet rresht deri në vitin 2022, kur ato ranë në nivelin më të ulët që kur qeveria filloi të publikonte shifra në vitin 1986. Lindjet e reja gjithashtu kanë vazhduar të bien, me vetëm 9.56 milionë foshnja të lindura vitin e kaluar
Popullsia e vendit u tkurr në vitin 2022 për herë të parë në gjashtë dekada, duke lejuar Indinë të kapërcejë Kinën si vendi më i populluar në botë.
Edhe burrat e rinj kinezë po i shmangen martesës. Por ky ndryshim demografik sizmik duket se është nxitur kryesisht nga një mosgatishmëri në rritje e grave për të bërë sakrificat e nevojshme për karrierën dhe mënyrën e jetesës ose për të përballuar koston në rritje të arsimimit të fëmijëve. Sondazhet e fundit kanë treguar se gratë e reja kineze kanë një pikëpamje dukshëm më negative për martesën sesa burrat. Një studim i Lidhjes Rinore Komuniste të publikuar në vitin 2021 zbuloi se 30.5 përqind e të rinjve urbanë të moshës 18 deri në 26 vjeç thanë se “nuk besojnë në martesë”; 73.4 për qind e atyre të anketuarve ishin gra.
Kjo është gjëja e fundit që partia dëshiron të dëgjojë. Ndërsa Mao Ce Duni tha se “gratë mbajnë gjysmën e qiellit”, Presidenti Xi Jinping e ka bërë të qartë se nënshtrimi i grave është thelbësor për planet e tij për modernizimin kinez. Këtë vit, qeveria filloi një përpjekje për të inkurajuar gratë të martohen dhe të kenë fëmijë, dhe në një mbledhje të lartë politike të grave në tetor, Z. Xi bëri thirrje për një “një lloj të ri martese dhe kulturë të lindjes së fëmijëve”, në të cilën partia kërkon për të ndikuar tek të rinjtë kinezë që të kenë fëmijë. Vitin e kaluar, për herë të parë që nga viti 1997, asnjë grua nuk ishte në mesin e 24 anëtarëve të emëruar në Byronë e re Politike të partisë.
Por politikat regresive të zotit Xi janë kundër realitetit të zymtë se çfarë do të thotë një rol tradicional për gratë në Kinë. Përveç dorëzimit të lirive personale dhe të karrierës, martesa mund të jetë krejtësisht e rrezikshme për gratë kineze. Shumë prej tyre përballen me dhunën në familje dhe një betejë të vështirë për të ndjekur një divorc në gjykatë. Në vitin 2021, qeveria e bëri edhe më të vështirë për gratë të kërkonin divorcin, duke vendosur një periudhë të detyrueshme për çiftet që grinden.
Qeveria e zotit Xi ka ndërmarrë një goditje të gjerë ndaj organizatave të shoqërisë civile, duke e bërë feminizmin të rrezikshëm. Huang Xueqin, një aktiviste dhe gazetare kryesore feministe që ndihmoi në fillimin e lëvizjes #MeToo të Kinës duke krijuar një platformë të mediave sociale për raportimin e ngacmimeve seksuale në vitin 2018, u akuzua në gjyq në shtator me akuza të paqarta, pas dy vitesh që qëndroi në paraburgim. Asnjë vendim nuk është shpallur.
Tani po afrohet një përplasje mbi kontrollin e riprodhimit, një përplasje me implikime të mëdha për të drejtat e grave dhe të ardhmen demografike të vendit. Partia Komuniste është gërmuar, duke identifikuar feminizmin perëndimor si një kërcënim jopatriotik për objektivat e saj të planifikimit të popullsisë dhe një shembull i infiltrimit armiqësor ideologjik të huaj. Censura e temave feministe në internet është intensifikuar, siç është intensifikuar edhe propaganda shtetërore mizogjene.
Por ndërsa një numër rekord i lartë i grave kineze ndjekin kolegjet, interesi për çështjet feministe dhe për të mbrojtur të drejtat e tyre riprodhuese është intensifikuar. Gratë vazhdojnë të hyjnë në internet për të sfiduar seksizmin dhe trajtimin e pabarabartë dhe për të shkëmbyer ide. Me industrinë e botimeve të Kinës të shumë censuruara, veprat e përkthyera të feministeve si studiuesja japoneze Chizuko Ueno janë bërë më të shiturat në Kinë. Marre nga: nytimes / Pershtati ne shqip: Gazeta ‘Si’
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
