Me “The Queen’s Gambit” dhe “The Crown”, Netflix kohët e fundit fitoi Emmy-n e saj të parë për miniserialin më të mirë dhe serialin më të mirë dramatik.
Prej disa vitesh, shërbimi i transmetimit i është afruar Oskarit për filmin më të mirë, dhe përmbajtja e tij e konsideruar si e cilësisë së mirë është e madhe dhe e larmishme. Por përtej dhe ndoshta edhe më shumë sesa në pasurinë e këtyre filmave dhe serialeve të shqyrtuara në mënyrë kritike, suksesi i platformës bazohet në praninë e përmbajtjeve të ndryshme më të lira dhe “të lehta”, të shikuara nga shumë përdorues dhe të raportuara gjithmonë në “Top 10”.
Sipas gazetarit Dan Kois, i cili shkroi për këtë fenomen, këto përmbajtje po zënë aq shumë hapësirë saqë ajo që ai e quan “klikimet” e Netflix po zbatohet, duke iu referuar fenomenit që, duke filluar dhjetë vjet më parë, gazetat në internet prodhojnë gjithnjë e më shumë përmbajtje nën standarde me tituj sensacionalistë dhe çorientues, në mënyrë që të tërheqin më shumë shikime.
Klikimet (Clickbait) filloi të marrë jetë me përhapjen dhe rritjen e Facebook dhe rrjeteve të tjera sociale: teknikisht i referohet një titulli, por në vazhdim edhe një mënyre të paraqitjes së një përmbajtje të caktuar, e krijuar paturpësisht për të vepruar si një karrem për ata që e kanë atë. Duke e bindur lexuesin të klikojë me pyetje që nuk marrin përgjigje, për shembull, ose me fjali që premtojnë zbulime të bujshme atëherë inekzistente, ose që ndalojnë kur nuk duhet.
Ashtu si ata që menaxhojnë profilet sociale të një faqeje lajmesh ose një youtuber, i cili duhet të vendosë se cili titull dhe imazh paraprak duhet vendosur për t’u vënë re, diçka e ngjashme ka ndodhur gjithmonë në katalogun e Netflix.
Qëllimi i platformës është në fakt të ketë përdorues të kënaqur, të cilët gjithmonë gjejnë gjëra të reja për të parë dhe që i gjejnë ato sa më shpejt që të jetë e mundur, pa fërkime ose humbje kohe. Nuk është për t’u habitur, shërbimet e platformave të transmetimit njihen gjithashtu si ‘kliko dhe shiko’.
Sipas Kois, në rastin e Netflix, klikimi është konfiguruar si një kërkim i ekzagjeruar për tituj dhe imazhe që, duke paraqitur një film ose seri në faqen e Netflix, shpesh këmbëngulin në elemente të caktuara: për shembull, njerëz jo shumë të veshur ose në praninë e kushed kujt misteri. Edhe nëse kjo përmbajtje ndoshta flet për diçka krejtësisht tjetër.
Siç e pranon vetë Kois edhe para një klikimi të pretenduar, këto ambiente janë të lidhura me teknika normale dhe të kuptueshme promovuese, duke pasur parasysh se “që kur filmat kanë ekzistuar, ka pasur njerëz që kanë punuar shumë për t’i bërë njerëzit t’i shikojnë ato”.
Sidoqoftë, siç e sheh Kois, për disa muaj tani ka pasur diçka të ndryshme në frekuencën dhe intensitetin me të cilin Netflix zgjedh këtë lloj titujsh dhe imazhesh mashtruese. “Kompania duket se është bërë më e guximshme në strategjitë e saj, më e vendosur në mënyrën se si premton diçka që nuk e mban fare, shpesh me truke sociale. Dhe klikimi me pak fjalë është ky: për të tërhequr dikë, mundohuni të fitoni click-un e tij dhe më pas jepini diçka të ndryshme nga ajo që është premtuar në titull”.
Ndër të tjera, falë algoritmeve të tij, është e njohur për Netflix se si imazhe të caktuara mund të funksionojnë më shumë se të tjerat në shikues të caktuar, dhe gjithashtu ka hapësirë të mirë për manovrim në vendosjen se cilat imazhe do t’u shfaqen përdoruesve. Në fakt, që nga viti 2017 ka personalizuar shikimet paraprake me të cilat paraqet përmbajtjen sipas përdoruesve, bazuar në interesat e tyre. Kur e prezantoi atë, Netflix shpjegoi këtë mundësi:
Nëse një strategji e tillë është e kuptueshme dhe padyshim legjitime, ka të paktën dy probleme sipas Kois. E para, le të themi personale, është se sipas tij “ky personalizim përfundon duke u kthyer në atë që duket të jetë një lojë shahu katër-dimensionale me algoritmin Netflix”. Kjo do të thotë, shfletimi i përmbajtjes bëhet një lloj operacioni psikologjik, në të cilin një përdorues pak mendjemprehtë e di se ai po i jep informacion algoritmit, dhe për këtë arsye vepron në përputhje me rrethanat.
E dyta është se, në planin afatgjatë, kjo qasje është e dëmshme. Sepse përfundon duke e bërë përmbajtjen të duket ndryshe nga ajo që janë. Dhe ndërsa kjo qasje mund të funksionojë me artikuj të shkurtër në internet, nuk ka shumë gjasa të funksionojë për orë të gjata. Në këtë kuptim, sipas Kois, Netflix duhet të synojë të sugjerojë diçka që me të vërtetë duket si ajo që i pëlqeu dikujt, jo diçka që duket se i ngjan atyre.
Sidoqoftë, Kois pranon se klikimi me të cilin hasi është pasojë e algoritmit të Netflix (“bashkimi i disa titujve të suksesshëm me një sistem që po mëson të merret me mendjelehtësinë njerëzore”), në vend se “pasojë e disa vendimeve të marra në kompani”. Mund të zgjidhet më vete-për shembull duke bërë që përmbajtje të caktuara jo me cilësi të lartë të zhduken nga “Top 10” -nëse njerëzit fillojnë të shohin më shumë, ose të mos bien në këto kurthe të supozuara. Ose edhe nëse Netflix vendos të përqëndrohet (siç duket se ka për qëllim të bëjë gjithnjë e më shumë) në atë se sa njerëz përfundojnë dhe shijojnë një pjesë të caktuar të përmbajtjes, më shumë sesa sa e fillojnë atë.
Ose, Netflix thjesht mund të vendosë që kjo është në rregull dhe se ata që nuk duan të tundohen nga përmbajtja e një lloji të caktuar do të ndalojnë së shikuari ato dhe, rrjedhimisht, do të gjejnë të tjera të ngjashme të propozuara, nëse jo në “Top 10” ( e cila është e njëjtë për të gjithë). Ndër të tjera, por është thjesht një rastësi, prej disa javësh tashmë ka një seri thriller në Netflix, i cili nuk vlerësohet shumë nga kritikët, titulli i të cilit është pikërisht “Clickbait”.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
