Pasojat e krizës, Kuba anulon mitingun e 1 Majit për shkak të shiut dhe problemeve ekonomike

Gazeta Si - “Kur një popull, i vogël si i yni, merr përsipër një detyrë si ajo që ka marrë përsipër, duhet të dijë gjithmonë se çfarë të bëjë”.

Kështu foli Fidel Castro në Plaza de la Revolución, më 1 maj 1960. Ai ishte një rebel fitimtar, populli kuban e kishte dëbuar diktatorin dhe prej një viti e gjysmë kishte filluar aventurën e re në histori.

Gjashtëdhjetë e tre vjet më vonë ai popull, ose më saktë regjimi që i qeveris me një parti të vetme, ka vendosur që, "gjëja e duhur" është të anulojë festën historike të Ditës së Punëtorëve në sheshin që i pëlqente "lider máximo" kaq shumë.

Sepse bie shumë shi, por mbi të gjitha sepse nuk ka benzinë, mes shumë nevojave të tjera elementare që mungojnë në ishull.

Autoritetet kubane njoftuan të dielën shtyrjen e përkujtimit të 1 Majit për shkak të motit të keq, pasi i kishin reduktuar tashmë për shkak të mungesës së karburantit.

“Për shkak të paqëndrueshmërisë meteorologjike që shkaktoi reshje të dendura shiu në territore të ndryshme dhe për shkak të parashikimeve për orët në vijim, u vendos që të shtyhen aktivitetet për Ditën Ndërkombëtare të Punëtorëve në të gjithë vendin”, shkruan gazeta zyrtare “Granma”.

Gjithçka u zhvendos për të premten e 5 majit, “e cila do të shpallet festë publike”. Por nuk do të jetë një festë si zakonisht.

Në mes të krizës më të rëndë ekonomike në 30 vjet, qeveria e Havanës pranon se nuk do të jetë në gjendje të nxjerrë përkrahësit e saj në rrugë. Dhe jo vetëm. Kriza ka detyruar pezullimin e mësimeve në disa universitete dhe gjithashtu lojërat shumë të pëlqyera të bejsbollit.

Sekretari i Përgjithshëm i Sindikatës së Punëtorëve Kubanë (CTC), Ulises Guilarte de Nacimiento, konfirmoi se "vendimi për të riformuluar aktivitetet për të festuar Ditën e Majit është për shkak të situatës komplekse ekonomike të vendit dhe në veçanti të kufizimeve në furnizimin me karburant. Në këtë mënyrë, përkujtimi mbahet në kushte racionimi dhe shtrëngimi”.

Festimet do të zhvillohen në shkallë lokale, “duke mobilizuar iniciativën popullore në komunitete, në këshillat popullore, në qendrat e punës dhe rinisë”.

Në Havanë, "marchaa" në esplanadën e Plaza de la Revolución, do të zëvendësohet nga një paradë përgjatë Malecón, buzë detit të kryeqytetit. Racionim dhe masa shtrënguese.

Fjalë që populli kuban i di mirë, por në epokën para Covid-it askush nuk priste që ora të kthehej në vitet më të vështira të Periudhës Speciale.

Kuba po përjetonte vitet e rilindjes, të turizmit të vrullshëm, madje edhe të rifillimit të ndrojtur të një dialogu me SHBA-në gjatë presidencës Obama.

“La fiesta se acabó”, festa mbaroi. Dhe për herë të parë regjimi, përmes gojës së Miguel Díaz-Canel, i cili sapo është rikonfirmuar si president, ka drejtuar gishtin drejt vendeve aleate - Venezuelës dhe Rusisë - të cilat "nuk respektojnë" furnizimin e rënë dakord në marrëveshjet dypalëshe.

Siç shpjegohet nga lideri i pakënaqur kuban, të cilit sigurisht i mungon karizma e paraardhësve të tij, Fidel dhe Raul Castro, konsumi i zakonshëm i Kubës arrin në 600 tonë benzinë ​​në ditë, por kohët e fundit është ulur në më pak se 400 tonë në ditë, duke shkaktuar një mungesë serioze, së cilës i duhen shtuar edhe ndërprerjet e përsëritura të energjisë elektrike.

"Ne nuk e kemi idenë se si do të dalim nga kjo situatë", - pranoi Díaz-Canel në mes të prillit.

Situata është aq dramatike – me radhë orësh në pikat e karburantit dhe truke të ndryshme si shitja e radhëve në pritje “nga njerëz të paskrupullt” apo njerëz që në mënyrë profesionale rrinë në radhë për të tjerët – sa që Bashkia e Havanës, tani dëshiron të regjistrojë se kush duhet të furnizohet dhe më pas njoftimi, përmes ËhatsApp ose Telegram, kur karburanti të mbërrijë në pika.

Prioritet në radhë kanë vetëm diplomatët. Ato mund të njihen nga targa me shkronjën "D" për diplomatin ose "E" për ambasadën.

Ata që kanë një makinë turistike, me shkronjën “T”, nga ana tjetër duhet të furnizohen me durim si qytetarët e thjeshtë.

Dhe benzina nuk është e mira e vetme që i mungon Kubës, është e vështirë të gjesh disa ilaçe dhe ndonjëherë edhe një pulë për ta shtruar në tryezë.

Edhe sektori i turizmit, i cili e kishte lejuar Kubën të kapërcejë pjesërisht vështirësitë ekonomike dhe mungesën kronike të monedhave të huaja, është duke u dobësuar.

Nostalgjikët për 1 Majin që ishte, mund të ngushëllohen vetëm me një fjalim tjetër të Fidelit, ndoshta një nga më të bukurit e tij: “Revolucioni është kuptimi i momentit historik; është për të ndryshuar gjithçka që duhet ndryshuar; është barazi dhe liri e plotë; është duke u trajtuar dhe trajtuar të tjerët si qenie njerëzore; është të emanciposh veten dhe me forcat e veta; sfidimi i forcave të fuqishme dominuese brenda dhe jashtë sferës shoqërore dhe kombëtare; është mbrojtja e vlerave në të cilat beson me çmimin e çdo sakrifice”, ishte 1 Maji 2000. Megjithatë, shumë kubanë janë lodhur nga kaq shumë sakrifica.

Përshtati: Gazeta "Si”