Merkel po humbet durimin me BE-në!

Vonë pasdite të martën, kancelarja gjermane Angela Merkel u nis për në selinë e parlamentit gjerman, për një takim të grupit të saj parlamentar konservator. Ishte një takim i rëndësishëm, duke pasur parasysh trazirat që kishin filluar të përhapeshin në partinë e saj pasi u bë e qartë se Gjermania do të ofronte ndihmën e saj pas tragjedisë në kampin e refugjatëve Moria në ishullin grek të Lesbos. Ligjvënësit nga Bashkimi Demokristian (CDU) dhe partia e saj motër Unioni Social Kristian (CSU), kërkuan një shpjegim nga kancelarja.

Pse duhet Gjermania edhe njëherë të marrë barrën? Po për vendet e tjera në Evropë? Ku ishte Spanja, Austria dhe, mbi të gjitha, Franca, partneri më i afërt dhe, deri më tani të paktën, partneri më i besueshëm në Bashkimin Evropian?

Të gjitha janë pyetje për të cilat Merkel do të dëshironte përgjigje gjithashtu.

Wshtw gjithmonë e njëjta situatë kur ngrihet çështja e refugjatëve. Në Lesbos, një kamp refugjatësh merr flakë dhe shumica e krerëve të qeverive evropiane kryqëzojnë krahët dhe shikojnë larg. “Wshtw një demonstrim i mëtejshëm i "tërë mjerimit të politikës evropiane të azilit", mbërtheu kancelarja gjermane të martën. Të gjithë e dinin, vazhdoi ajo, për "kushtet e pambrojtura" në kampe. Por asgjë nuk është më e vështirë në Bashkimin Evropian sesa pyetja se si duhet të shpërndahen refugjatët. Edhe negociatat për financat po trajtohen si lojë fëmijësh”, deklaroi kancelarja.

Ligjvënësit nga CDU dhe CSU thonë se ata nuk e kanë parë kancelaren kaq të zemëruar prej kohësh. Kancelarja gjermane vështirë se humbet durimin e saj, pa marrë parasysh nëse ajo është bërë përsëri shënjestër e abuzimit nga Presidenti Donald Trump apo nëse një pandemi ka ndaluar jetën publike në të gjithë botën. Megjithatë, këto ditë, Merkel po përpiqet tw pwrmbahet.

Pozicioni aktual i Gjermanisë si mbajtës i Këshillit të radhës të presidencës së BE-së supozohej të ishte finalja e madhe e mandatit tw Merkel si kancelare. Në skenën e Brukselit, Merkel dëshironte t'i tregonte botës sesa e fortë është Evropa pavarësisht traumës së sjellë nga koronavirusi. Përpjekjet për të luftuar ndryshimin e klimës do të ishin një pjesë e rëndësishme e kësaj, siç ishte marrëdhënia e BE-së me Kinën. Por më pas, kampi i refugjatëve në Lesbos u ndez në flakë dhe lindi një pyetje e re: Çfarë të bësh me pothuajse 13,000 refugjatë që ishin vendosur në kampin e shkatërruar.

Dhe kjo pyetje ka treguar përsëri se sa e ndarë është Europa pwr njw cwshtje kaq thelbwsore.

Berlini mezi kishte deklaruar se ishte i përgatitur të pranonte1,500 refugjatë që kishin jetuar në kampe në Greqi përpara se kancelari austriak Sebastian Kurz të njoftonte se nuk do të ndiqte rrugën e Gjermanisw.

Merkel papritmas e gjen veten të lidhur si në politikën e brendshme ashtu edhe në atë të jashtme. Drama në Lesbos, vuajtjet e mijëra njerëzve që papritmas po jetojnë në rrugë pa çati mbi kokë pas zjarrit, ka rindezur papritmas një situatë që ishte zbehur kohët e fundit në sfond. Dhe tani, edhe një herë, qeveria e koalicionit të Gjermanisë dhe Merkel me Social Demokratët (SPD) po grindet nëse duhet të tregojnë dhembshuri apo ftohtwsi.

Në Evropë, ndërkohë, asgjë nuk po ecën përpara. Nuk ka asnjë mekanizëm për trajtimin e refugjatëve dhe nuk ka asnjë plan për shpërndarjen e shpejtë dhe me efikasitet të tyre midis vendeve anëtare. Dhe kjo ka ndodhur që prej fillimit të krizës së refugjatëve gjatë vitit 2015. Pwr momwntin duket se nuk ka anjw zgjidhje në horizont.

Merkel, natyrisht, ndan një pjesë të fajit. Shumë në kryeqytetet e tjera të BE-së duket se supozojnë se Gjermania në fund të fundit do të kujdeset vetë për problemin, duke kujtuat vendimin e njëanshëm të Merkel në 2015 për të marrë qindra mijëra refugjatë. Wshtë një vendim që vazhdon të lërë në hije të gjitha debatet për politikën evropiane të migrantëve edhe sot.

Dhe ka qenë e lehtë për të parë këtë javë sesa e ndjeshme është çështja brenda partisë së saj dhe koalicionit të saj qeverisës. Merkel ishte në gjendje të gjente një kompromis që të gjithë mund ta pranonin pak a shumë: partia e saj, Social Demokratët, grekët dhe madje Ministri i Brendshëm Horst Seehofer, i cili është i njohur për të mos qenë fleksibël kur bir fjala tek çështja e refugjatëve.

Saskia Esken, bashkë-udhëheqëse e SPD, këmbënguli që Berlini të pranonte mijëra refugjatë, megjithëse Ministri i Financave Olaf Scholz, i cili është kandidati i SPD për kancelar në zgjedhjet e vitit të ardhshëm, nuk pranoi të komentonte. Ai e di mirë se votuesit kryesorë të SPD nuk janë më aq pro refugjatëve sa më parë.

Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.