Filma

“La Casa de Papel”, kufijtë dhe dobësitë e një fenomeni kulti

Fenomeni i “La Casa de Papel”, është ideal për të vlerësuar një model të caktuar të serialitetit. Çështja është se seriali spanjoll ka kohë që e ka shterur funksionin e tij, duke zbritur në një univers që është thellësisht i ndryshëm nga ai i gjurmuar në sezonet e para; aftësia e tij e padyshimtë për t’u shndërruar në një fenomen kulti dhe për t’i mbajtur shumë fansa të gozhduar pas ekranit, (të parit me një frymë), nuk duhet të na detyrojë të fshehim kufijtë dhe dobësitë gjithnjë e më shqetësuese.

Sezoni i pestë dhe i fundit (përveç mendimeve të dyta) nuk i shpëton ekzagjerimit që tërhiqet nga aktet e mëparshme; Profesori (Alvaro Morte) u kap nga inspektorja Sierra (shtatzënë në muajin e nëntë), ndërsa Lisbona (ish-policja Raquel Murillo kaloi me dashuri në anën e bandës) u lirua dhe bashkohet me shokët e tij për betejën përfundimtare brenda Bankës së Spanjës.

Në pesë episodet e para të lëshuara nga Netflix (pesë të tjerat do të vihen në dispozicion duke filluar nga dhjetori), skena të pamundura të luftës guerile dhe shpërthimeve të gjitha të barabarta me njëra-tjetrën, të pasura me njëra-tjetrën, përmes një historie që ndoshta nuk ka vërtet për të thënë. Edhe rikthimet që synonin zvarritjen e një personazhi si Berlini, ndoshta personazhi më interesant në serial, i cili u largua nga skena qysh në sezonin e dytë, duket se janë të shkëputura nga konteksti (duke besuar se rrethi do të mbyllet në episodet e ardhshme):  pastaj zhvendoset në Kopenhagen katër vjet para grushtit të shtetit kur ai e prezanton djalin e tij në botën e krimit me një grabitje kështjelle. Të gjitha shenjat e ankthit të akumulimit që nuk përmirësojnë sistemin e serialit, por ripohojnë qëllimin e tij të padyshimtë: ngjitja në ekran për të parë se si përfundon.


Copyright © Gazeta “Si”


Më Shumë