.png)
Nga Gazeta Si - Nuk ishte thjesht një libër në atë kohë. Njëzet e pesë vjet më parë u botua libri i parë i Harry Potter, i cili më parë ishte refuzuar nga 12 botues.
Në atë kohë të shumtë do të ishin ata që do ta shijonin këtë libër.
Askush nuk mund të parashikojë se cili do të jetë fenomeni ynë i ardhshëm i madh kulturor. Ajo që ne dimë, megjithatë, është se nuk do të jetë më kurrë kështu. Harry Potter ishte obsesioni i fundit i madh kolektiv i një epoke analoge. Ai erdhi në një kohë para internetit, përpara memeve, përpara Amazon Prime. Kultura jonë në internet, ka ndryshuar zakonet aq rrënjësisht sa është e jashtëzakonshme të mendosh se një numër i konsiderueshëm i atyre 500 milionë lexuesve shkuan në një librari për të marrë kopjet e tyre.
Në fakt, ato udhëtime në librari kanë gjërat më mallëngjyese. Aq mallëngjyese ishin orekset e lexuesve, saqë, në librin e katërt, dyqanet hapeshin edhe në mesnatë, në mënyrë që leximi të mund të fillonte brenda pak sekondash nga botimi. Ato festa të mesnatës nuk kanë ndodhur para Potterit dhe nuk kanë ndodhur që atëherë. Asnjë libër nuk i është afruar atij niveli të pritjes, sigurisht, por gjithashtu tani nuk duhet të shkosh askund për t’i marrë gjërat pothuajse menjëherë.
Përmbledhja e Harry Potter është: tre shokë duhet të shkojnë në shkollë ku mësojnë të jenë magjistarë.
Librat e hershëm dolën kur isha në moshën e lexuesve të Potterit. Veç se në fillim nuk doja të bëja asgjë me ta.
Kokëfortë, më duhej të pajtohesha me faktin se Harry Potter ishte… mjaft i mirë. Deri në fundjavë, kisha lexuar tre librat e parë dhe po kërkoja librin tjetër.
Ashtu si miliona të brezit tim, librat përfunduan duke u bërë një shoqërues i papritur gjatë adoleshencës sime. Kur u publikua libri i fundit, isha 16 vjeç.
Redaktorët e JK Roëling kanë qenë të shumtë të numër. Trashëgimia e Roëling tani mund të jetë nën debat, falë zakonit të saj për të ndarë opinione të diskutueshme dhe për të ndryshuar në mënyrë retrospektive personazhet e saj, por në vitin 2011, ajo u emërua si një nga thesaret kombëtare të Britanisë, së bashku me Paul McCartney dhe David Attenborough.
Me librin e fundit, të botuar në 2007, filloi një prirje e egër në të cilën të rinjtë filmonin veten duke vozitur nga radhët e fansave të etur nëpër librari.
Asgjë nga këto nuk do të thotë se obsesionet tona kulturore kolektive nuk janë më argëtuese. Ka meme të “Game of Thrones” që ende më bëjnë të qaj. Ndihem nostalgjik për Potterin si fenomenin e fundit para internetit, të ngjashëm me të cilin nuk do ta shohim më. Nuk ishte vetëm ndjenja e ceremonisë – pritjet, udhëtimi në librari – por mungesa e zhurmës. Përvoja ishte më e qetë, më personale. Nuk kishte ekrane. Nuk kishte komente nga autori në internet. Pesëqind milionë njerëz mund ta kenë lexuar atë. Por shumicën e kohës, ishe vetëm ti dhe një libër.
Marrë nga The Indipendent, përshtati në shqip Gazeta Si
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
