.png)
Nga Gazeta Si - “Jeta ime personale ka përkuar gjithmonë me jetën time muzikore. Në këngët e mia gjithmonë vendos të gjithë veten, përvojat e mia, ndjenjat e mia”.
Alessandro Mahmoud, i njohur ndryshe si Mahmood, po përjeton një moment të artë. Kënga “Brividi”, fituese e edicionit të 72-të të Festivalit të Sanremos, me të cilën Mahmood dhe Blanco performuan në Ariston, ishte më e dëgjuara ndonjëherë në një ditë në Spotify Itali me 3,384,192 transmetime në 24 orët e para të publikimit. Ky rekord i shtohet debutimit më të lartë ndonjëherë për një këngë italiane në renditjen globale të platformës (pozicioni i pestë).
Turneu i tij europian filloi më 23 prill në Bataclan në Paris. Tetë datat - e fundit ishte e premtja në Varshavë - iu bashkuan ato të turneut italian dhe më 7 korrik fillon “Ghettolimpo turne veror"”: 15 takime në vende dhe festivale verore italiane.
Të ndalosh është e pamundur
“Ndjej nevojën të ndalem pak për të reflektuar”, rrëfen artisti. “Nuk e kam kuptuar ende gjithçka që më ka ndodhur. Është e gjitha kaq shpejt”. Fitorja në Sanremo, pjesëmarrja në Eurovizion, i parapriu pak ditë më parë nisjes së turit europian në Bataclan. Aty ku 7 vjet më parë, më 13 nëntor 2015, çmenduria e terrorizmit xhihadist solli në histori një masakër prej 90 të vdekurve dhe mbi 200 të plagosurve në natën kur Franca u ndje si kurrë më parë e sulmuar. Pronarët nuk donin të mbulonin vrimat e plumbave. “Ishte një emocion shumë i fortë që do ta mbaj brenda përgjithmonë”.
Megjithatë, ndalimi tani “nuk është i mundur” për artistin që do të jetë protagonist, të premten e 3 qershorit në orën 21:00, në “Fuori Festival” në kuadër të Festivalit në Trento, që është planifikuar për 2 deri më 5 qershor. “Ka një proces dhe punë të tërë për të përfunduar tani. Prej dy vitesh makina e koncerteve dhe turneut është ndalur. Kjo është arsyeja pse tani është koha për të shtyrë dhe për të ecur përpara”. Pas këtij momenti, megjithatë, “do të jetë e rëndësishme për mua të marr një moment. Më duhet të reflektoj për veten time, para së gjithash për rritjen time si person”.
Dashuria për muzikën
Ne shohim te Mahmoud nevojën për t’u fokusuar në një sukses të jashtëzakonshëm, rezultat i një historie, i një pune të madhe, por me rezultate jashtë të zakonshmes. As 30 vjeç ai tashmë është dy herë fitues i Festivalit të Sanremos. Me këngën “Soldi”, në vitin 2019 u bë artisti i parë që fitoi si në kategorinë e të rinjve ashtu edhe në atë të mëdhenjve në të njëjtin vit. Artist i njohur ndërkombëtarisht, por edhe autor me këngë për Elodie ("Nero Bali", "Andromeda"), Marco Mengoni (“Hola - I say”) e shumë të tjerë. Ajo që e mban gjallë është dashuria për muzikën. Pa barriera, kufij, pa idenë e dëshirës për të komunikuar mesazhe, por më tepër për të dashur të transferojë dashurinë e tij për të njëjtën muzikë.
“Nuk ka asnjë mesazh të vetëm që dua të përcjell. Unë i shkruaj këngët e mia duke vendosur në to atë që ndjej dhe sapo dalin ato bëhen të të gjithëve. Në atë moment mesazhi që mbërrin do të jetë i ndryshëm në varësi të kuptimit që secili prej dëgjuesve të mi do të shohë në to”.
Sigurisht, dikush do të thotë se fitimi i Festivalit të Sanremos dy herë në moshën 29-vjeçare përbën një rast që përmban detyrimisht një sekret, një gur filozofik. “Unë nuk mendoj se ka ndonjë sekret të vërtetë. Jeta ime personale ka përkuar gjithmonë me jetën time muzikore”, përsërit Mahmood: “Unë e lë veten të frymëzohem nga gjithçka që jetoj dhe ndoshta për këtë arsye kushdo që më dëgjon ndihet më i afërt me mua. Përveç krijimtarisë, sigurisht që ka dy gjëra themelore. Mendoj për dedikimin dhe angazhimin”.
Nga Gratosoglio te suksesi global
Dhe do të duhet shumë angazhim dhe përkushtim duke filluar nga Gratosoglio, një periferi jugore e Milanos. Por kini kujdes: Mahmood nuk e përjeton atë periferi si një kujtim për t’u fshirë. E kundërta. Është bota e tij, e konsideron edhe pak forcën e tij. Ne e kuptojmë nga mënyra se si ai flet për të dhe veçanërisht nga ngurtësimi i tij kur e pyetën nëse kishte një fëmijëri “madje” të lumtur. “Kam pasur një fëmijëri të lumtur, një nënë që ka bërë rolin e nënës dhe babait dhe një familje të madhe, atë të nënës sime, që për mua është sinonim i ngrohtësisë, mbrojtjes”.
Kjo pyetje lidhej edhe me marrëdhënien me të atin, një egjiptian, i cili u largua kur Aleksandri ishte 6 vjeç. A e keni rregulluar marrëdhënien? “Nuk ka pasur ende një mundësi dhe ndoshta nuk është koha”, përgjigjet Mahmood. Por nuk ka zemërim në fjalët e Aleksandrit. Në anën tjetër të peshores është e gjithë ngrohtësia e familjeve, e cila, veçanërisht në disa pjesë të Italisë, përfaqëson një karakter të veçantë dhe të pashembullt. Nëna e tij Anna është nga Sardenja, me origjinë nga Orosei në provincën e Nuoro.
Anekdotat në këtë kuptim janë të kota. Në raste dhe intervista të tjera, artisti përshkruante të dielat së bashku, të cilat ishin të gjitha festa të shkëlqyera (në fund të fundit, me një familje kaq të bollshme, një ditëlindje në javë mund të ndodhte, për shkak të ligjit të numrave të mëdhenj). Në to ishte dhe ndjenja e mbrojtjes, e familjes, e cila ndoshta ka kaq shumë merita në atë buzëqeshjen e Mahmood-it, që i heq cdo vuajtje një artisti të munduar, duke njohur në vend të kësaj vetëm pjesën më të mirë të të qenit artist, i cili ndërthur në këngët e tij jetën, ndjesitë, rrëfimin, krijimtarinë.
Kjo është arsyeja pse “edhe” duke iu referuar lumturisë së fëmijërisë e refuzon atë. Përkundrazi, ai tërheq vëmendjen për atë që ai e konsideron “një kënaqësi të madhe. Ajo që kam bërë dhe ajo që po bëj më ka lejuar dhe më lejon të marr nënën time në një udhëtim me vete, ajo që e kishte ndarë jetën e saj mes Rozzano-s dhe Oroseit. Shkuam në Londër. Së fundmi në Madrid. Një nga gëzimet më të mëdha për mua”.
Kreativiteti kundër barrierave
U desh përkushtim. Atë të nënës që e shoqëroi te mësuesja e këngës. Dhe udhëtimi midis Buccinasco dhe Baggio, një lagje në periferi të Milanos, nuk është vërtet e denjë për një shëtitje. U desh angazhimi i Mahmood, i cili, si shumë të tjerë, duhej të kontribuonte në ekonominë e familjes duke punuar për shembull në bare në zonën e San Babila në qendër të Milanos ose në plazhet e Ferrarës gjatë verës.
“Kreativiteti thyen të gjitha barrierat”. Ky është titulli i takimit që do të shohë Mahmood në Trento duke diskutuar para një auditori të rinjsh të thirrur për të ndërtuar një të ardhme për veten e tyre në një kohë pasigurie të madhe dhe me vite shumë të rënda pas tyre për shkak të pandemisë së Covid që pashmangshmërisht la pas pasoja dhe plagë. “Këto dy vitet e fundit nuk kanë qenë të lehta për shumë të rinj, na ka munguar shoqëria. Por unë shoh një brez të vendosur, me vlera solide dhe të mirinformuar për çështjet më të rëndësishme”. Në vend që të shikoni në atë pjesë të fushës, vështrimi duhet të kthehet diku tjetër, por ta bëjë Mahmood të kuptojë. Sepse sipas artistit “ajo që në fakt mungon është ndoshta pak më shumë besim te ne”.
Për Eurovizionin ai thotë: “Ishte një eksperiencë shumë e veçantë. Dhe më duhet të them se e vlerësova shumë që Europa e mbështeti Ukrainën në këtë moment”.
Marrë nga Il Sole 24 ore, përshtati në shqip Gazeta Si
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
