.png)
Pas dy Kampionateve Evropiane të kundërta në 2004 dhe 2008 – njëri edicion i karakterizuar nga pragmatizëm dhe mungesë aventure në sulm dhe tjetri i njohur për stilin e futbollit të rrjedhës së lirë dhe oportuniste - edicioni i katërmbëdhjetë në 2012 nuk ishte aq drastik sa i përket lojës. Euro 2012 mbahet mend për klasin e një skuadre që ka shkruar përgjithmonë emrin e saj në historinë e librave të futbollit.
Spanja arriti në Kampionatin Evropian 2012 si Kampionët në fuqi të Evropës dhe Botës. Ata ishin në një mision për të realizuar një tripletë ndërkombëtare të rrallë dhe për t'u bërë ekipi i parë që fiton dy Kampionate Evropiane rresht. Një udhëtim historik i filluar nga Luis Aragones dhe më pas nga Vicente Del Bosque, i cili mori drejtimin pas triumfit të Spanjës në Euro 2008.
Ndërsa skuadra e Spanjës për Euro 2008 ishte ende relativisht e freskët për sa i përket grupit të lojtarëve që lanë shenjë në skenën ndërkombëtare, ekipi i vitit 2012 ishte në kulmin absolut të fuqive. Vazhdimi i modelit të lojës tiki-taka do të thoshte se u ekzekutua në një nivel edhe më të lartë, pasi grupi tashmë i mahnitshëm i lojtarëve ishte edhe më i mirë për sa i përket nivelit të performancës se katër viteve më parë.
Në vitin 2012, filozofia e lojës tiki- taka arriti kulmin e saj, pasi epoka e Pep Guardiola te Barcelona mori fund dhe ekipi kombëtar spanjoll ishte skuadra e fundit që zbatoi dhe ekzekutoi këtë stil në përsosmëri. Cilësia e jashtëzakonshme e lojtarëve, e shoqëruar me një adaptim të jashtëzakonshëm të kompleksitetit të sistemit, e bëri praktikisht të pamundur për ekipet kundërshtare të rrëmbeni topin nga La Roja.
Ekipet Pjesëmarrëse
Spanja mbingarkoi skuadrat me posedimin e tyre superior, por ajo që i bëri ata një ekip vërtet të jashtëzakonshëm ishte ajo që bënë me topin kur e kishin atë. Lëvizja e tyre e jashtëzakonshme nga topi për të krijuar hapësirë dhe trekëndëshat e tyre të ngushtë kalues ishin praktikisht identike me stilin e përhapur nga Barcelona, i cili u kishte sjellë atyre sukses të ngjashëm në të njëjtën periudhë nga 2008 në 2012. Kjo skuadër e Spanjës thjesht u ‘’tall’’ me pjeswn tjetër tw ekipeve, duke lëvizur topin rreth fushës dhe duke krijuar kënde pasimi për të dëmtuar kundërshtarin në momentin e duhur.
Edhe pse ekipi i Spanjës Euro 2012 ishte praktikisht identik me ekipin që luajti në Euro 2008 dhe Kupën e Botës 2010, pësoi një ndryshim të madh nga Del Bosque, në aspektin e personelit dhe filozofinë themelore të lojës. Kjo ngriti nivelin e performancës së makinerisë tashmë të pandalshme për të krijuar konfuzion edhe më të madh në mbrojtjen kundërshtare dhe për t'i bërë veprimet e Spanjës dhe më të rrjedhshme.
Vendimi taktik i Del Bosque ishte që të luante në pjesën më të madhe të turneut pa një sulmues të njohur, të ashtuquajturin "numri 9." Lojtari që plotësoi atë boshllëk ishte mesfushori qendror sulmues Cesc Fabregas, i cili operoi në një rol " 9 fals" në shumicën e ndeshjeve, duke u vendosur zakonisht në mesfushë për të krijuar epërsi numerike kundër kundërshtarit.
Spanja filloi mbrojtjen e titullit në Grupin C së bashku me Italinë, Kroacinë dhe Irlandën. Përfshirja e Fabregas në "9 fals " solli rezultate të menjëhershme, pasi mesfushori i Barcelonës shënoi golin e barazimit në 64 -të për të siguruar La Roja një pikë në ndeshjen e hapjes ndaj Azzurri. Edhe pse starti në turne nuk ishte ideal duke marrë parasysh standardet e tyre, Spanja rriti cilësinë në ndeshjen e tyre të dytë në grup kundër Irlandezëve.
Kampionët në mbrojtje nuk kishin asnjë problem të merreshin me fizikun e kundërshtarëve të tyre, pasi kombinimet e tyre të shkurtra tronditën plotësisht Irlandën dhe i siguruan Spanjës një fitore të lehtë me rezultatin 4-0. Skuadra e Del Bosque siguroi vendin e parë në grupin duke mundur Kroacinë falë Jesus Navas në minutën e 88-të. Ndërsa turneu hyri në fazat përfundimtare, ishte mjaft e qartë që Spanja ishte skuadra që duhej mundur. Përfundimisht, gjithashtu u bë e qartë se ekipi i vetëm që mund të sfidonte të paktën kampionët në mbrojtje ishte Italia. Azzurri eliminuan Anglinë me penallti në çerekfinale.
Në gjysmëfinale, Italia fitoi një betejë tjetër në përplasjen e tyre të pafund me Gjermaninë në fund të një loje spektakolare, me një performancë të paharrueshme nga "djali i keq" Mario Balotelli. Kjo do të ishte performanca më e mirë e Super Mario në karrierën e tij të shkurtër me Azzurri .
Për të arritur në Finale, Spanja së pari duhej të përballej me Francën. Laurent Blanc e kishte përshkruar ekipin Del Bosque si " një kënaqësi për sytë " , por ai duhet ta ketë parë shkëlqimin e plotë të lojës të Spanjës me më shumë trishtim sesa lumturi. E qetë dhe e mprehtë në sulm, Spanja dukej e aftë të shfrytëzonte edhe hapësirat më të vogla në mbrojtjen e Les Bleus . Xabi Alonso provoi një goditje në distancë, por kjo ishte një nga rastet e pakta kur La Roja këmbënguli të braktiste filozofinë e tyre tiki-taka .
Pasi eliminuan Francën, Spanja u përgatit për një përplasje Iberike me fqinjët e Portugalisë. Dëshmoi të ishte një ndeshje e vështirë pasi La Roja luftoi për të zbatuar modelin e tyre të lojës me efektshmëri për herë të parë në turne. Të shikosh Portugalinë duke arritur të neutralizojë Spanjën mbi 120 minuta futboll mund të mos ketë qenë super argëtuese, por sigurisht që ishte intensive dhe tërheqëse.
Pavarësisht mbrojtjes së fortë të Portugalisë, kampionët në fuqi ishin më imponues në sulm, edhe nëse vendimi për të vendosur Alvaro Negredo në vend që të provonte dhe besonte Fabregas ose Torres nuk dha ndonjë fryt të dukshëm, Del Bosque shpresonte të shkaktonte më shumë se një problem fizik për dy qendërmbrojtësit portugezë në Pepe dhe Bruno Alves, por Negredo thjesht nuk ishte i aftë të impononte kërcënimin e tij.
Portugalia bëri presion të mirë dhe arriti të mbetet e përbërë në mesfushë falë paraqitjeve të shkëlqyera nga Raul Meireles dhe Joao Moutinho. Në fund, megjithatë, Spanja mbizotëroi në penallti, pavarësisht se Alonso humbi goditjen në fillim, për të vendosur një finale emocionuese në Kiev. Shumë besuan se, pavarësisht humbjes, Portugalia kishte hedhur projektin se si të parandalonte La Roja të luante ndeshjen e tyre të vërtetë.
Fabregas shënoi penalltinë vendimtare për të dërguar Spanjën në finalen e tretë radhazi të një turneu të madh. Finalja u faturua si një takim i dy drejtuesve të mesfushës: Xavi dhe Pirlo. Sidoqoftë, për pjesën më të madhe të periudhës së hapjes, ishte një ‘’one man show’’. Numri 8 i Spanjës mori kontrollin e lojës nga minuta e parë, në harmoni me Iniesta, duke diktuar lirinë dhe besimin e lojës zotëruese të La Roja. Së shpejti posedimi i tyre u shndërrua në një gol, me dyshen e Barcelonës në krye të aksionit.
Kishte akoma shumë për të bërë, Spanja e bëri atë të dukej e thjeshtë kur Fabregas vendosi një top të mprehtë mbrapa për Silva i cili shënoi me kokë. Gjërat nuk u bënë më të mira për Azzurrin në pjesën e dytë, me Thiago Motta që pësoi një dëmtim pas një ore, gjë që nuk i la asnjë mundësi Italisw, përveçse të luante pjesën e mbetur të ndeshjes me dhjetë lojtarë. Në mënyrë të pashmangshme, Spanja përfitoi nga situata kur Torres shënoi golin e tretë në ndeshjen e La Roja , duke u bërë lojtari i parë në histori që shënoi në dy finale të ndryshme të Kampionatit Evropian. Juan Mata përfundoi ‘’turpërimin’’ duke shënuar të katërtin për Spanjën, duke shënuar fitoren më të madhe ndonjëherë në një Finale të Kampionatit Evropian.
Mbretërit e tiki-takës ishin superiore në çdo aspekt, pasi loja e tyre thjesht ua hoqi aftësinë skuadrave të tjera për të garuar.
Ndeshjet
Ky Evropian konfirmoi krijimi e një dinastie futbolli, rishkruajti historinë, duke ngjitur në fronin e futbollit, një furi të keqe. Faza kualifikuese përsëri ndryshoi. Në fakt, ndryshimi ishte një rikthim, te sistemi i vjetër. Me Poloninë dhe Ukrainën që e kishin vendin e siguruar, edhe 14 skuadra tjera luftonin për vendin e tyre. Ato u ndanë në nëntë grupe.
Nëntë të parat siguronin kualifikimin direkt. E para e nëntë të dytave po ashtu kualifikohej direkt, e tetë të tjerat siguronin vendin përmes play-off. Nga vendi i parë, u kualifikuan: Gjermania, Rusia, Italia, Franca, Holandë, Greqi, Angli, Danimarkë, Spanjë. Suedia ishte më e mira e të dytave, duke u kualifikuar po ashtu direkt.
Ky ishte Kampionati i fundit Evropian me 16 skuadra në përdorim që nga viti 1996; nga 2016 e tutje, numri i ekipeve pjesëmarrëse u rrit në 24. Ishte gjithashtu turneu i dytë radhazi i organizuar nga dy shtete. Polonia dhe Ukraina fituan të drejtën e organizimit pavarësisht se kandidatura e Italisë konsiderohej e preferuara.
Dymbëdhjetë skuadra që morën pjesë në Kampionatin Evropian në 2008 gjithashtu u kualifikuan në turneun 2012, me Anglinë, Danimarkën dhe Irlandën që u kthyen pas mungesës në edicionin e mëparshëm. Ukraina, ishte e vetmja kombëtare që mori pjesë për herë të parë në finalet e turneut.
GRUPI A
| Skuadra | N. | F | B | H | P |
| Çeki | 3 | 2 | 0 | 1 | 6 |
| Greqi | 3 | 1 | 1 | 1 | 4 |
| Rusi | 3 | 1 | 1 | 1 | 4 |
| Poloni | 3 | 0 | 2 | 1 | 2 |
POLONI – GREQI 1-1
RUSI – ÇEKI 4-1
GREQI – ÇEKI 1-2
POLONI – RUSI 1-1
ÇEKI – POLONI 1-0
GREQI – RUSI 1-0
GRUPI B
| Skuadra | N. | F | B | H | P |
| Gjermani | 3 | 3 | 0 | 0 | 9 |
| Portugali | 3 | 2 | 0 | 1 | 6 |
| Danimarkë | 3 | 1 | 0 | 2 | 3 |
| Holandë | 3 | 0 | 0 | 3 | 0 |
HOLANDË – DANIMARKË 0-1
GJERMANI – PORTUGALI 1-0
DANIMARKË – PORTUGALI 2-3
HOLANDË – GJERMANI 1-2
PORTUGALI – HOLANDË 2-1
DANIMARKË – GJERMANI 1-2
GRUPI C
| Skuadra | N. | F | B | H | P |
| Spanjë | 3 | 2 | 1 | 0 | 7 |
| Itali | 3 | 1 | 2 | 0 | 5 |
| Kroaci | 3 | 1 | 1 | 1 | 4 |
| Irlandë | 3 | 0 | 0 | 3 | 0 |
SPANJË – ITALI 1-1
IRLANDË – KROACI 1-3
ITALI – KROACI 1-1
SPANJË – IRLANDË 4-0
KROACI – SPANJË 0-1
ITALI – IRLANDË 2-0
GRUPI D
| Skuadra | N. | F | B | H | P |
| Angli | 3 | 2 | 1 | 0 | 7 |
| Francë | 3 | 1 | 1 | 1 | 4 |
| Ukrainë | 3 | 1 | 0 | 2 | 3 |
| Suedi | 3 | 1 | 0 | 2 | 3 |
FRANCË – ANGLI 1-1
UKRAINË – SUEDI 2-1
UKRAINË – FRANCË 0-2
SUEDI – ANGLI 2-3
ANGLI – UKRAINË 1-0
SUEDI – FRANCË 2-0
ÇEREKFINALET
ÇEKI – PORTUGALI 0-1
GJERMANI – GREQI 4-2
SPANJË – FRANCË 2-0
ANGLI – ITALI 0-0
(Kualifikohet Italia 4-2 me penallti)
GJYSMËFINALET
PORTUGALI – SPANJË 0-0
(Kualifikohet Spanja 4-2 me penallti)
GJERMANI – ITALI 1-2
FINALJA (29 QERSHOR 1996, Kiev)
SPANJË – ITALI 4-0
TOP 11
Dominuan Evropianin me lojë dhe emra. Sepse në formacionin më të mirë të kampionatit evropian gjenden më shumë se gjysma e ekipit spanjoll. Kampionët e Evropës do të fitonin dhe trofeun e lojtarit më të mirë në finalet e “Euro 2012”. Kështu, lojtari më i mirë i turneut u shpall mesfushori Andrés Iniesta.
PORTIER: Iker Casillas (Spanjë)
MBROJTËS: Fábio Coentrão (Portugali)
MBROJTËS: Pepe (Portugali)
MBROJTËS: Sergio Ramos (Spanjë)
MBROJTËS: Jordi Alba (Spanjë)
MESFUSHOR: Sami Khedira (Gjermani)
MESFUSHOR: Xavi Hernández (Spanjë)
MESFUSHOR: Andrea Pirlo (Itali)
MESFUSHOR: Andrés Iniesta (Spanjë)
SULMUES: Mario Balotelli (Itali)
SULMUES: Cristiano Ronaldo (Portugali)
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
