Biznesi i vëllezërve me autizëm: Superheronjtë nuk të gjykojnë

Dy vëllezër me autizëm, pasi mbaruan fakultetin, po kërkonin punë dhe njëri prej tyre kishte idenë e hapjes së një dyqani me libra komikë. Rezultoi një zgjedhje që frymëzoi miliona njerëz.
Kur Adam Makey i tha nënës së tij se donte të hapte një dyqan me libra dhe disqe komike, ajo qeshi me zë të lartë.

“Ideja dukej qesharake,” thotë Angela Makey nëna e dy binjakëve me autizëm. Ajo e dinte se djali i saj i madh ishte i fiksuar me filmat komikë që nga fëmijëria, por si do të merrej me klientët, furnizuesit dhe të gjitha punët që i përkasin një biznesi? Sindroma e Aspergerit do të ishte një pengesë e madhe për të.

Nga ana tjetër nuk e kishte të qartë se çfarë do të bënte Adami për të jetuar. Ai ishte diplomuar për filozofi dhe kishte mësuar të jetonte në mënyrë të pavarur, por nuk dukej se kishte një punë të përshtatshme për të. Familja kishte shpresuar se ai dhe vëllai i tij Guy, gjithashtu me të njëjtën sindromë, mund të gjenin punë që përputheshin me pikat e tyre të forta, besueshmërinë, përpikërinë dhe vëmendjen ndaj detajeve, por të gjitha mundësitë në dispozicion duket se përfshinin punë të rastësishme me kohë të pjesëshme, ndërkohë që ata kishin nevojë për një punë të rregullt.
Anxhela kishte parë statistika nga Shoqata Kombëtare e Autizmit dhe vetëm një në gjashtë vetë me autizëm ishin me punësim të plotë. Ndërsa shumë pak të tjerë kishin gjetur punë që përputheshin me aftësitë e tyre.

“Ne e dinim se të gjithë ishim bërë kundër tyre,” thotë ajo. Duke u munduar t’u plotësonte çdo dëshirë fëmijëve të saj ashtu si kishte bërë gjithë jetën, dalëngadalë edhe asaj po fillonte t’i pëlqente ideja e djemve. Pas disa kohësh, ajo përdori kursimet e saj për të blerë një dyqan në vendin e quajtur Huntingdon përpara 7 vjetësh. Ashtu si shumë njerëz me autizëm, Adami dhe Guy duan që librat komikë të jenë të pasur më detaje dhe shprehje vizuale. Për disa kjo ndihmon duke i bërë personazhet e librave të jenë kaq të qartë.

Adami është 30 vjeç tani. Librat komikë dhe filmat me heronj kanë qenë pjesë e jetës së tij gjatë gjithë kohës. “Ekziston edhe elementi i fantazisë”, thotë Guy vëllai i vogël i Adam.

"Motivimet e tyre janë më të lehta për t'u kuptuar, qëllimet e tyre janë më të lehta për t’u deshifruar, sesa biseda me dikë që e keni takuar në rrugë", thotë Adam. Ai ishte tërhequr veçanërisht nga Spiderman.

"Ai ishte i vetmi person i rregullt që kishte fuqi dhe donte t'i ndihmonte njerëzit", thotë Adam.
Sipas Anxhelës, një tjetër faktor i madh është që librat komikë nuk shihen si gjykues, nuk ka kufizim moshe dhe aftësie. Vëllezërit shijojnë veprimin si udhërrëfyes për botën, duke përfituar shumë klientë të rinj në dyqanin e tyre.

Dyqani ka një sistem të organizuar mjaft mirë dhe vëllezërit mund të tregojnë saktësisht ku janë librat dhe disqet që klientët dëshirojnë. Ka një rivalitet miqësor midis tyre kur bëhet fjalë për gjenerimin e shitjeve dhe konvertimin e të ardhurve në zhanret e preferuara që ata kanë, për Guy, janë klasikët e viteve ‘40-‘50, me Superman dhe Captain America, ndërsa për Adamin janë librat e rinj si Black Panther dhe Sandman.
Në ditët e para, problemet me numërimin dhe komunikimin me klientët dhe furnitorët kërcënuan ekzistencën e dyqanit. Anxhela shpjegon se djemtë e saj janë të apasionuar me letërsinë dhe teatrin, por një pikë shumë fortë e tyre është edhe matematika.

“Fillimi ishte i vështirë për ta, shpeshherë ngatërronin porositë dhe çmimet, kështu që shumica e klientëve filluan të largoheshin, por ata ishin të vendosur. Pas një kohe të shkurtër mësuan çdo detaj të dyqanit të tyre dhe mund të punonin dhe pa mua”, thotë Anxhela.
Natyrisht shumica e konsumatorëve që vijnë në dyqan nuk janë me spektrin e autizmit, por vëllezërit kanë një rrjedhë të qëndrueshme të klientëve. Zakonisht njerëzit kërkojnë qëllimisht dyqanin për shkak të reputacionit që ka fituar si një vend tepër mikpritës.

"Duke qenë se jemi me autizëm, ne jemi një ndihmë e madhe për njerëzit e tjerë me të njëjtin problem," thotë Adam. Jo çdo klient me autizëm dëshiron të diskutojë gjendjen e tyre, por vëllezërit janë të mirë në zbulimin e shenjave. "Është një gjë instiktive. Ndoshta është toni i zërit, lëvizja e një dorës. Detaje të vogla që shumica e njerëzve nuk i kuptojnë,” thotë Adam.

Një nga arsyet që dyqani quhet Niche është se ka një hapësirë të konsiderueshme, ku klientët mund të dalin për të lexuar në qetësi, larg stimulimit të dritave.
Tre vjet më parë, Adami filloi të bisedonte me disa të rinj me autizëm që ishin të aftë për të mësuar. Si rezultat, disa mësues e kuptuan se novelat grafike ishin një mënyrë e shkëlqyer për të kuptuar njerëzit me autizëm. Duke u bazuar në këto lidhje, vëllezërit filluan të merrnin oferta pune nga shkollat dhe kolegjet që trajtojnë fëmijë me këtë spektër.

“Në këtë mënyrë dyqani mund t'i shërbejë komunitetit sepse paaftësitë e fshehura të komunikimit dhe autizmit harrohen ose anashkalohen nga shumë njerëz,” thotë Anxhela.

"Individët me këtë spektër mund të artikulojnë, mendojnë, të zgjidhin probleme të ndryshme dhe të jenë tepër të besueshëm. Me pak fjalë, punonjës të shkëlqyeshëm, nëse u jepet mbështetja e duhur,” shton ajo.

Shtatë vjet më vonë, Anxhela është e kënaqur që rrezikoi duke ndihmuar djemtë e saj të krijojnë dyqanin e tyre të ëndrrave.

"Ka qenë një udhëtim emocional dhe nëse e dija që do të shkonte kaq mirë, do të kisha filluar të punoja që më përpara për dyqanin tonë. Ky ishte një vendimi duhur,” thotë ajo. /BBC/

Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.