.png)
Gazeta Si – Çfarë do të ndodhte nëse raketa të armatosura me armë bërthamore do të lëshoheshin kundër Shteteve të Bashkuara të Amerikës?
Skenari, i detajuar minutë pas minute në një artikull interaktiv tronditës nga “Washington Post”, është thjesht apokaliptik.
Edhe pse Ministria e Mbrojtjes e SHBA-ve pretendon se është e aftë për një kundërsulm, afati kohor do të ishte i pamjaftueshëm për të parandaluar që kokat bërthamore të arrijnë në tokën amerikane.
Përgjigja e SHBA-ve ndaj një sulmi mbetet sekret, por me ndihmën e dëshmitarëve dhe dokumenteve të deklasifikuara, gazeta amerikane ka rindërtuar çdo hap dhe ajo që del është rrëqethëse.
Vetëm 45 minuta pas lëshimit të raketës nga armiku, qindra mijëra njerëz në Shtetet e Bashkuara do të vdisnin menjëherë.
Miliona amerikanë të tjerë do të humbisnin jetën nga rrezatimi. Dhe brenda një ore nga reagimi i SHBA-ve, miliona njerëz të tjerë në vendin armik do të vdisnin.
Shumë zona të Tokës do të rrezikonin të bëheshin të pabanueshme për dekada, ashtu siç ndodhi në Çernobil, Ukrainë.
Ky nuk është një film, por një rindërtim besnik i asaj që do të ndodhte nëse do të shpërthente një luftë bërthamore.
Bashkimi Evropian i ka kushtuar rëndësi gjithnjë e më shumë përgatitjes së qytetarëve për emergjenca të mundshme, përfshirë sulmet bërthamore.
Minuta 0: nisja
Në anën tjetër të globit, një vend armik (Rusia ose Kina, ndoshta Koreja e Veriut; Irani nuk përmendet në artikull), lëshon një breshëri raketash balistike ndërkontinentale (ICBM) të armatosura me armë bërthamore kundër Shteteve të Bashkuara.
Pothuajse menjëherë, satelitët amerikanë të operuar nga Forca Hapësinore e SHBA-ve përdorin sensorë infra të kuq për të zbuluar retë gjigante të gazit dhe flakës të lëshuara nga djegia e raketës.
1 minutë pas nisjes
Një minutë pasi lëshohen raketat, sistemet tokësore transmetojnë të dhënat e zbuluara nga satelitët te të gjitha agjencitë e përfshira në sigurinë amerikane: NORAD (Komanda Hapësinore e Amerikës së Veriut), STRATCOM (Komanda Strategjike e SHBA-ve) dhe NMCC (Qendra Kombëtare e Komandës Ushtarake), e vendosur në Pentagon.
3-4 minuta pas nisjes: sistemi i paralajmërimi
Komandanti i STRATCOM, i vendosur në Bazën Ajrore Offutt në Omaha, Nebraska, informohet për atë që po ndodh.
E njëjta gjë bëhet edhe nga ekipi NORAD, një organizatë e përbashkët paralajmëruese hapësinore SHBA-Kanada.
Bazuar në të dhënat e disponueshme, të dy grupet japin një vlerësim fillestar të besueshmërisë së alarmit (asnjë, mesatare ose e lartë). “WP” supozon, duke pasur parasysh numrin e shtëllungave, një nivel mesatar besueshmërie se një sulm me raketa bërthamore është i afërt në SHBA. Në këtë fazë, nuk është ende e mundur të vlerësohen objektivat.
5 minuta pas nisjes: paralajmërimi për presidentin
Vetëm pesë minuta pas lëshimit, është koha për të njoftuar Presidentin e Shteteve të Bashkuara. Telefonuesi është komandanti i STRATCOM. Linja e sigurt telefonike bie edhe pse presidenti po fluturon në bordin e Air Force One.
Ndihmësi ushtarak e ul presidentin në krye të një tavoline të gjatë në dhomën e operacioneve të aeroplanit dhe hap “topin bërthamor të futbollit”, ose më saktë, çantën e emergjencës së presidentit, çantën e zezë që përmban dokumentet e nevojshme për të urdhëruar një lëshim bërthamor në përgjigje të sulmit, përfshirë librin e famshëm të zi me 75 faqe që përmban opsionet e mundshme (të shkruara me të kuqe).
Ndërkohë, një video-konferencë emergjente fillon me komandantin e STRATCOM, i cili fillon të informojë presidentin për kërcënimin e afërt.
Nëse është i arritshëm, Sekretari i Mbrojtjes dhe Kryetari i Shtabit të Përbashkët të Ushtrisë Amerikane gjithashtu bashkohen në video-thirrje.
10 minuta pas nisjes: kërcënimi është konfirmuar
Dhjetë minuta pas lëshimit fillestar, radarët tokësorë zbulojnë raketat balistike ndërkontinentale që vijnë. Sistemi i integruar i paralajmërimit taktik dhe vlerësimit të sulmit punon për të ofruar vlerësimin më të besueshëm të mundshëm.
Konfirmimi mbërrin: raketat bërthamore do të godasin tokën amerikane brenda 12 deri në 15 minuta. Të dhënat përditësohen vazhdimisht, por ende nuk është e mundur të përcaktohet vendi i saktë i impaktit.
Presidenti duhet të marrë një vendim
Ky është momenti kur presidenti duhet të marrë një vendim pas konsultimit me këshilltarët e tij. Kuptohet, këto janë momente kaotike. Presidenti informohet se duke goditur selinë e armikut, ku ndodhen raketa të tjera bërthamore, do të ishte e mundur të parandaloheshin sulme të mëtejshme.
Pjesëmarrësit mund të rekomandojnë veprime të ndryshme dhe shumë zëra përputhen. Por presidenti duhet të vendosë dhe i kërkohet nga Sekretari i Mbrojtjes ta bëjë këtë brenda dy minutash, përndryshe ai rrezikon të humbasë dritaren e nevojshme të mundësisë për të reaguar.
Ekspertët spekulojnë se raketat bërthamore të armikut po synojnë tre depot e raketave balistike ndërkontinentale të vendosura në perëndim të Shtetet e Bashkuara të Amerikës për të parandaluar një sulm masiv hakmarrës. Raketa të tjera ka të ngjarë të godasin Uashingtonin, ku ndodhen qendra të rëndësishme komanduese.
17-18 minuta pas lëshimit: SHBA kundërpërgjigjet
Përafërsisht 17-18 minuta pas lëshimit të raketës, presidenti merr një vendim: ai mund të urdhërojë një sulm edhe pse të gjithë këshilltarët e tij e kundërshtojnë.
Presidenti ia komunikon vendimin e tij NMCC-së së Pentagonit nëpërmjet telefonit brenda “çantës bërthamore”: lëshohen 300 raketa balistike ndërkontinentale, bombardues dhe përgatitet nëndetëse për lëshimin e raketave.
Pentagoni i kërkon presidentit të konfirmojë identitetin e tij: ai e bën këtë duke marrë nga xhepi një lloj karte biznesi plastike, “biskotën bërthamore”, të gdhendur me kode identifikimi që i lexon në telefon. Një minutë pasi urdhri të transmetohet, NMCC-ja e Pentagonit dërgon një alarm te ekipet e përzgjedhura.
Raketat balistike ndërkontinentale përgatiten: siloset që i përmbajnë ato hapen dhe raketat lëshohen drejt armikut 20 minuta pas sulmit.
30 minuta pas lëshimit: raketat armike arrijnë në SHBA
Pak minuta pas përgjigjes amerikane, një breshëri raketash goditi zonat në Shtetet e Bashkuara ku ndodhen siloset nëntokësore të raketave.
Ato tani jnë bosh, por një numër i pallogaritur qytetarësh të Dakotës së Veriut, Montanës, Wyomingut, Kolorados dhe Nebraskës u vranë menjëherë.
U godit edhe Uashingtoni D.C., ku ndodhen Shtëpia e Bardhë, Pentagoni dhe objektiva të tjera me rrezik të lartë.
Momenti i shpërthimit bërthamor
Për të përshkruar skenarin e shkatërrimit bërthamor, “Washington Post” kërkoi ndihmën e Sébastien Philippe, një studiues në Programin për Shkencën dhe Sigurinë Globale të Universitetit të Princetonit, i cili modelon efektet e armëve bërthamore.
Pas shpërthimit, një top zjarri më i nxehtë se sipërfaqja e diellit do të shpërbënte ndërtesa betoni, njerëz, kafshë, pemë dhe makina brenda disa qindra metrash nga vendi i shpërthimit.
Nxehtësia dhe drita nga shpërthimi mund të ndezin zjarre dhe të shkaktojnë djegie të shkallës së tretë tek njerëzit brenda tre kilometrave.
Vala e fuqishme e goditjes do të shkaktonte dëme të rënda mbi një kilometër e gjysmë larg. Dritaret në ndërtesat brenda një rrezeje prej 10 kilometrash nga shpërthimi do të thyheshin.
Mbi gjysmë milioni njerëz do të vdisnin menjëherë. Erërat dhe zjarret me forcë uragani do të shkaktonin viktima të mëtejshme.
6-8 minuta pas shpërthimit: kontaminim bërthamor
Brenda gjashtë deri në tetë minuta nga shpërthimi, retë e mbeturinave radioaktive do të ngriheshin, duke arritur lartësi prej 12,000 metrash.
Materiali radioaktiv i lëshuar në atmosferë, i njohur si reshje, do të fillonte të kthehej në Tokë, duke kontaminuar gjithçka në rrugën e tij për qindra kilometra, në drejtim të erërave (reshjet mund të arrinin edhe në New York City). Përafërsisht një milion njerëz do të vdisnin brenda disa ditësh nga dozat e larta të rrezatimit.
Zona të mëdha të Maryland, Delaware dhe Virginia veriore do të bëheshin të pabanueshme, ashtu si edhe zona përreth Çernobilit.
45 minuta pas lëshimit nga armiku
Më pak se një orë, pasi raketat armike të nisen, kundërsulmi amerikan do të godasë objektivat e saj të zgjedhura në vendin armik.
Do të vriteshin shumë njerëz të tjerë. Një sulm në shkallë të plotë midis lojtarëve kryesorë bërthamorë – përfundon “Washington Post” – do të vriste miliona njerëz, duke kontaminuar zona të gjera të planetit me rrezatim.
Mund të pasojë një dimër bërthamor, me tym dhe blozë nga shpërthimet që bllokojnë rrezet e diellit. Një apokalips që do të tronditë të gjithë njerëzimin.
Përshtati në shqip: Gazeta “Si”
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
