.png)
Një “shoqëri mesatarisht e prosperuar”. Ishte premtimi i bërë kinezëve për 100-vjetorin e Partisë Komuniste. Tani që ka ardhur afati, data zyrtare është 1 korriku, Xi Jinping filloi festimet, duke shpërblyer “heronjtë e zakonshëm” të komunizmit: nja dy duzina shokësh të vjetër dhe gati 100-vjeçarë.
Riti i madh do të festohet të enjten (nesër) në sheshin Tiananmen, i cili kujton masakrën e studentëve, por që në historiografinë komuniste përmendet në një shënim si një “aksident”.
Kujtimi i atyre vdekjeve, ose spastrimet e Maoizmit, apo miliona viktimave të urisë të shkaktuara nga Hapi i Madh përpara në vitet e largëta 1950, është quajtur si “nihilizëm historik”.
Administrata e sigurisë kibernetike shtetërore (censura), është mburrur se ka pastruar rrjetin nga dy milionë postime “të dëmshme për harmoninë e 100-vjetorit”.
Për javë të tëra, “të dyshuarit e zakonshëm”, disidentët e vërtetë ose të dyshuar, janë grumbulluar. Statistikat provojnë sloganin e prosperitetit të duhur: 5 milionë kinezë të rritur tashmë, kanë një milionë dollarë në xhepat e tyre.
Sipas Raportit Global të Pasurisë, “Crédit Suisse”, milionerët në Kinë do të shumohen gjatë pesë viteve të ardhshme, duke arritur në 10 milionë subjekte.
Këta shokë të pasur e pëlqejnë Partinë, sepse shtyjnë konsumin e brendshëm. Miliarderët industrialë, si Jack Ma, nga ana tjetër, ishin bërë shumë të fuqishëm, ata kishin filluar të bënin hije për Partinë-Shtet dhe në fakt ata janë nën kontroll.
Rreth 600 milionë kinezë mbeten duke jetuar me 1,000 juanë në muaj (më pak se 130 euro), siç kujtoi kryeministri Li Keqiang, duke pranuar seriozitetin e pabarazisë sociale. Por kjo është një histori tjetër.
Për t’u kthyer te realiteti, në të vërtetë rezulton se më 1 korrik, 100 vjet më parë, asgjë në veçanti nuk ndodhi. Kongresi themelues i CCP (Zhongguó Gòngchandang) filloi më 23 korrik 1921 në një shtëpi borgjeze në Koncesionin Francez të Shangait, në “108 Rue Wantze”, e cila ende ekziston dhe është bërë një muze, edhe pse rrugës i është dhënë emri “Xingye” dhe numri i shtëpisë u ndryshuan në 78.
Ndërsa dhjetëra të pranishmit u frikësuan nga një spiun i policisë franceze menjëherë pas 23 korrikut 1921, takimi u zhvendos në një anije turistike në Liqenin Nanhu në qytetin afër Jiaxing.
Kur u afruan të tjerët, revolucionarët bënin sikur luanin ‘mahjong’. Asambleja përfundoi më 31 korrik dhe delegatët shkuan në shtëpi për të raportuar ngjarjen tek komunistët e kohës, gjithsej rreth 50 ndjekës.
Pas fitores në luftën civile, në 1949, u diskutua për festën e partisë. Me sa duket Mao nuk e mbante mend mirë datën dhe u zgjodh 1 Korriku.
Rruga “Xingye 78” u përdor si një memorial. Për një kohë të gjatë, shtëpia me tulla të kuqe mbeti pothuajse e shkretë: deri në vitet 1970, njerëzit e Shangait menduan të kalonin në Kinë për të dënuar pabarazinë.
Me reformat e tregut, Deng Xiaoping, sugjeroi që “të pasurohesh është e lavdishme” dhe të gjithë u zotuan të kujdeseshin për biznesin e tyre. Deri në vitin 2017, shumë pak njerëz kinezë u takuan në muzeun e Partisë, ata preferuan ‘Disney Shanghai’.
Në 2018-ën, duke iu dhënë mundësia në Kongresin e 19-të për të qëndruar Sekretar i Përgjithshëm dhe president përjetë, Xi Jinping udhëhoqi anëtarët e Byrosë së tij Politike në rrugën “Xingye”, për të përsëritur betimin e besnikërisë ndaj Partisë Komuniste Kineze.
“Është në vullnetin tim të mbështes programin e Partisë, të respektoj me përpikëri disiplinën e saj, të ruaj sekretet e saj, të luftoj tërë jetën për komunizmin, të jem gati të sakrifikoj gjithçka, pa tradhtuar kurrë”.
Që atëherë muzeu është rinovuar, zgjeruar, është bërë solemn për të akomoduar kolona kineze në pelegrinazh të detyrueshëm (ata e quajnë atë ‘Turizëm i Kuq’). Në dyqanin e veglave, shishet plastike shiten me një çekan dhe drapër në etiketë. Marketingu ka shkatërruar hijeshinë e vendit të adhurimit.
Njëherë, afër tryezës ku ishin mbledhur etërit themelues, ishte një foto me biografitë e tyre tragjike. Ata e bënë atë të zhdukej në ristrukturim, sepse nëntitujt nën ato imazhe të paqarta të kartave të shenjta proto-komuniste, zbuluan ngjarje të diskutueshme njerëzore dhe politike. Me Mao-n ishin edhe 12 shokë: vetëm një, Dong Biwu, kaloi mes betejave, tradhtive dhe spastrimeve i padëmtuar.
He Shuheng ra në vitin 1935; Chen Tanglu u ekzekutua në vitin 1943 për tradhti; Wang Jinmei emigroi në Bashkimin Sovjetik; Deng Enming u vra në 1931-in nga nacionalistët Kuomintang; Li Hanjun, gjithashtu vdiq në betejë; Li Da u vra nën tortura gjatë Revolucionit Kulturor; Liu Renjing, i pastruar, vdiq në Pekin i goditur nga një autobus, ndërsa po ecte; Zhang Guotao iku në Kanada; Chen Gongbo u qëllua; Zhou Fohai vdiq në burg.
Tradhtoi apostullin e 13 komunist, Bao Huiseng (i cili nuk ishte në foton e suvenirit), por u fal, sepse duhej një memorialist: atij iu dha detyra të shkruante një histori jo-nihiliste të Partisë.
Përshtati në shqip: Gazeta “Si”
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
