Ne rrjet

Kampet verore të fëmijëve që u bënë terren ekzekutimi në Ukrainë

Është e lehtë që vendngjarja e një vrasjeje të prishet apo të humbë. Por në një bodrum të ftohtë dhe të lagësht në buzë të pyllit që e bëri të njohur në botë qytetin e Buchas, pesë qytetarë ukrainas u detyruan të gjunjëzoheshin dhe u qëlluan në kokë.

Në të djathtë të hyrjes, ka gurë të veshur me gjak që kanë marrë ngjyrë të kuqe të errët. E vendosur mes tyre është një kapele blu me një vrimë në njërën anë dhe e mbuluar në gjak. Në mur, mund të numërosh pafund vrima plumbash.

Disa hapa më tutje janë mbetjet e një pakete ushqimore, oriz me mish vici dhe një pako bosh. Një emër i ngjitur me mbishkrime në një mur tregon se dikur aty ka qenë një kamp fëmijësh. Por kur trupat ruse u zhvendosën në Bucha, pak jashtë kryeqytetit Kiev, në fillim të marsit, Kampi Radiant u bë një terren ekzekutimi.

Një karton dërguar një ushtari rus

Historia e vrasjeve në kampet verore është rrëqethëse. Më shumë se 1000 civilë u vranë në rajonin e Buchas gjatë një muaji nën pushtimin rus. Më shumë se 650 u qëlluan për vdekje nga ushtarët rusë, sipas një zyrtari të lartë të policisë.

Tani Ukraina është në kërkim të vrasësve të tyre.

Volodymyr Boichenko jetonte në Hostomel, pikërisht në rrugën nga Bucha dhe afër fushës ajrore ku u ulën forcat e para ruse në përpjekje për të rrëzuar qeverinë e Ukrainës. Kur motra e tij Aliona Mykytiuk vendosi të ikte para se lufta të arrinte tek ajo, ajo iu lut Volodymyr-it që t'i bashkohej. Ai ishte civil, jo ushtar, por donte të qëndronte dhe të ndihmonte. Kështu ai i kaloi ditët duke kërkuar për ushqim dhe ujë për t'u sjellë fqinjëve, përfshirë fëmijët, të cilët ishin bllokuar në bodrumet e tyre nga bombardimet e vazhdueshme dhe sulmet ajrore ruse.

Një 34-vjeçar i cili kishte udhëtuar nëpër botë, Volodymyr i telefonoi familjes së tij nga Hostomel shumicën e ditëve për t'i siguruar se ishte i sigurt. Aliona priste me nervozizëm telefonatat e tij të shkurtra: ajo e dinte se ai duhej të lëvizte në një zonë më të lartë për të marrë valë dhe nëse granatimet ishin të mëdha, ishte e pamundur të largohej nga aty. Ndërsa furnizimet mbaruan, ajo i kërkoi vëllait të saj të përpiqej të arratisej, por deri atëherë rrugët ishin bllokuar.

Hera e fundit që Aliona kishte dëgjuar për të ishte më 8 mars. Volodymyr nuk ishte tipi që e tregonte dashurinë, por atë ditë ai i tha motrës së tij të mos shqetësohej për të.

Një numër i lënë nga një ekip mjeko-ligjor në bodrum

"Ai tha "të dua" dhe kjo ishte shumë e dhimbshme për t'u dëgjuar", qan Aliona, duke fërkuar sytë fort. “Në zërin e tij kishte frikë”.

Katër ditë më vonë, Volodymyr u pa nga fqinjët afër Promenystyi, siç njihet aty, ose Camp Radiant. Më pas ai u zhduk.

Në mars, luftimet rreth Kievit ishin intensive dhe qyteti i vogël i Bucha ishte në epiqendër. Tërheqja e trupave ruse në fillim të prillit zbuloi skena që tronditën botën: trupat e banorëve u gjetën në rrugët ku ishin qëlluar.

Moska tha se ishte çdo gjë e inskenuar. Të vendosur për të kërkuar përgjegjësit, hetuesit ukrainas janë të zënë me mbledhjen e provave të forta në territorin që tani është kthyer nën kontrollin e tyre.

Një flamur i bardhë nuk e ka penguar këtë makinë që të sulmohet

"Ne nuk e dimë se cilat janë planet e Putinit, kështu që ne po punojmë sa më shpejt që të jetë e mundur në rast se ai hedh një bombë dhe shkatërron të gjitha provat", thotë Andrii Niebytov, shefi i policisë rajonale të Kievit.

Këto prova përfshijnë një fushë plot me makina civile të shpuara me plumba, të grumbulluara tani në buzë të Bucha. Bëhet fjalë për automjete që u qëlluan në momentin që familjet tentuan të iknin. Njëra ka ende një leckë të bardhë në dritare, të varur për t'u treguar ushtarëve se ato nuk ishin kërcënim.

Kur trupat nën Kampin Radiant u zbuluan më 4 prill, Volodymyr Boichenko ishte mes tyre. Aliona kishte kaluar javë të tëra duke telefonuar në spitale dhe morgje. Atë ditë asaj iu dërgua një fotografi për t'u identifikuar. Ajo e dinte se ishte vëllai i saj para se të ishte shkarkuar fotografia.

"I urrej ata me çdo qelizë të qenies sime", qan Aliona, për vrasësit e Volodymyr.

"E di që është e gabuar të thuhet për njerëzit, por ata nuk janë njerëz. Nuk kishte asnjë vend në trupin e atyre burrave që të mos ishte e kalbur”.

Pesë burrat u gjetën të përkulur në gjunjë, kokën ulur dhe duart të lidhura pas shpine.

"Ne e dimë se ata ishin torturuar", tha shefi i policisë.

Varret në Bucha

"Ushtria ruse ka kaluar kufirin se si po zhvillohet lufta. Ata nuk po luftonin me ushtrinë në Ukrainë, ata rrëmbyen dhe torturonin popullsinë civile".

Njësitë e mbrojtjes territoriale të Ukrainës kanë zbuluar lista të ushtarëve. Njëra duket të jetë pjesë e një rotacioni për detyrën e mbeturinave, tjetra përfshin detajet e pasaportës dhe numrat e telefonit celular.

Me më shumë se 11,000 raste të mundshme të krimeve të luftës të regjistruara deri më tani, shërbimet e sigurisë të Ukrainës kanë bërë thirrje për ndihmë civilëve që kanë njohuri në IT.

"Ndjeva një thirrje", tha Dmytro Replianchuk, gazetar i cili ka punuar për të ekspozuar korrupsionin brenda organeve të zbatimit të ligjit të Ukrainës përpara luftës. Tani ai ka bashkuar forcat me prokurorët, duke kërkuar në internet për të dhëna shtesë për të ndihmuar në kapjen e kriminelëve të dyshuar të luftës.

"Unë e kuptoj se do të jetë kaq e vështirë dhe shumë raste nuk do të zgjidhen. Por në këto javë, është e rëndësishme të gjejmë sa më shumë informacion të jetë e mundur", shpjegoi Dmytro.

Ne gjetëm një të dhënë të mundshme midis mbeturinave në Kampin Radiant. Kishte një paketë të dërguar nga një grua e quajtur Ksyuha tek një ushtar rus, emri dhe njësia ushtarake e të cilit janë shënuar qartë. Njësia 6720 është e vendosur në Rubtsovsk, në rajonin Altai të Siberisë. Ajo ka qenë e lidhur me Bucha më parë kur ushtarët nga qyteti u kapën duke u dërguar pako gjigante të afërmve plot me mallra që ata kishin grabitur nga shtëpitë ukrainase.

Nuk mund të jemi ende të sigurt nëse ushtarët nga Rubtsovsk ishin vendosur në kampin e fëmijëve, apo ishin aty kur u vranë burrat. Policia fillimisht duhet të përcaktojë një kohë më të saktë të vdekjes.

"Ne jemi duke punuar me këtë, por nuk është një gjë e shpejtë", shpjegon Niebytov.

"Por ai kamp ishte një shtab, kështu që do të kishte një komandant. Ushtarët nuk mund të kishin ekzekutuar askënd pa dijeninë e komandantit. Kështu që ne fillimisht do të gjejmë organizatorët dhe më pas do të kërkojmë zbatuesit".

Përtej rrugës nga Kampi Radiant, pas një kishe të dëmtuar, një cep i Bucha po tregon dalëngadalë shenja jete të rinovuara. Djem të rinj vrapojnë rreth oborrit, ndërsa një burrë rregullon drurin në dritaret e thyera kur qyteti bombardohej vazhdimisht. Dhe një dyqan i vogël sapo është rihapur për t'u shërbyer të tjerëve.

Ndërsa fqinjët kalojnë rrugët, ata diskutojnë ditët kur tanket ruse u futën në qytetin e tyre, ushtarët që gjuanin egërsisht dhe ata që bredhin rrugëve të dehur, duke hyrë në shtëpi dhe duke vjedhur prej tyre.

Viktor Sytnytskyi nuk e njihte më parë Camp Radiant, por të gjitha detajet që ai jep përputhen. Ai është tani në Ukrainën perëndimore.

Ishte fillimi i marsit kur Viktori u rrëmbye nga ushtarët rusë në rrugë. Ia lidhën duart dhe ia hodhën kapelen mbi sy, e më pas e tërhoqën zvarrë në një bodrum për të cilin ishte i sigurt se ishte në terrenin e kampit të fëmijëve.

Atje, rusët i derdhën ujë mbi këmbë që të ngrinte dhe i mbajtën një armë në kokë.

"Ata vazhduan të thoshin, 'Ku janë fashistët? Ku janë trupat? Ku është Zelensky? Njëri prej tyre përmendi Putinin, kështu që unë thashë diçka të vrazhdë dhe ai më goditi", kujton Viktor.

Ai kujton se ishte i zemëruar si dhe i tmerruar. Ai kishte punuar në Moskë në të kaluarën me burra nga Siberia dhe ishte i tmerruar që tani rusët mund ta trajtonin atë me një brutalitet të tillë. Aq më tepër, kur një nga ushtarët zbuloi se edhe ai ishte nga Siberia.

Viktori i tha atij se ishte i trishtuar që gjërat kishin ardhur deri këtu.

“E trishtueshme është se gjyshërit tanë luftuan së bashku kundër nazistëve dhe tani ju jeni fashistët”, ishte përgjigja e zemëruar e rusit.

Kampi Radiant është zbukuruar me mozaikë të fëmijëve të lumtur që luajnë. Tani është një skenë krimi

"Më tha: "Ke kohë deri në mëngjes për të kujtuar atë që ke parë dhe nëse jo, do të pushkatohesh".

Atë natë, Viktori pati fat. Pati granatime të forta dhe kur e kuptoi se rusët nuk po e ruanin më, vrapoi për të shpëtuar.

"Kam llogaritur se kisha më shumë shanse për të mbijetuar nën granatimet sesa nëse do të qëndroja në atë bodrum. Ata tashmë ma kishin vënë armën në kokë. Sa do t'u kushtonte atyre të tërhiqnin këmbëzën?"

Nga një varr i përbashkët nën kampin e fëmijëve, Volodymyr Boichenko tani është i varrosur në varrezat e vjetra të Bucha.

Pas varrimit të tij, Aliona thotë se më në fund pa përsëri fytyrën e vëllait të saj në ëndrrat e saj, sikur po e ngushëllonte.

Por ajo ka ende shumë pyetje. Kryqi në varrin e Volodymyr është shënuar vetëm me ditëlindjen e tij, jo datën e vdekjes së tij, sepse familja nuk e ka idenë se kur u qëllua.

Ata mund të mos e dinë kurrë, përveç nëse mund të gjendet komandanti rus që mori nën kontroll Kampin Radiant.

Megjithatë, si të gjithë në Bucha, ata e dinë se civilët janë në shënjestër nga ushtarë rusë të cilët ose nuk i dinë rregullat e luftës, ose nuk u interesojnë.

Burimi: BBC. Përshtati: Gazeta “Si”


Copyright © Gazeta “Si”


Më Shumë