Diamantet nuk janë përgjithmonë

Kush dëshiron të zotërojë diçka dhe të angazhohet me të, çmimi i të cilës e bën të ndjehet më mirë se blerja e një bizhuterie të zakonshme?

Trashëgimtari i një oligopoli të vjetër shekullor, që dikur udhëhiqte tregtinë botërore të diamanteve, Shefi i Ekzekutivit të Grupit De Beers, Bruce Cleaver ka një qasje të çuditshme për vlerën e vërtetë të sendeve dhe në këtë rast të gurëve të çmuar.

"Diamantet e kultivuar nuk janë special, ata nuk janë të vërtetë, nuk janë unik. Mund të prodhosh të njëjtin disa herë, përsëri e përsëri,” është shprehur Cleaver, pas lajmit se kompania Anglo Amerikane Plc- duke filluar nga shtatori, do të nisë të shesë gurë diamanti sintetikë për 800 dollarë karati.

Kur iu fut kësaj loje, ai krijoi dinastinë e tij

Alrosa, De Beers dhe Rio Tinto dominojnë minierat e prodhimit të diamantit.

Ajo përse Cleaver po shqetësohet nuk ka të bëjë me diamantin sintetik, por me lëndët natyrale që nxirren nga vullkanet në zhdukje në Afrikë. De Beers u themelua në mes të një katastrofe të mundshme për tregun e diamantit.

Perlat e rralla të cilat është e pamundur të mblidhen në një sasi të madhe në lumenjtë në Indi dhe Brazil, në vitet 1870 dhe 1880 panë një krizë të papritur furnizimi pas zbulimit të depozitave të para të minierave të diamantit, pranë Kimberley në Afrikën e Jugut.

Këta shkëmbinj nuk e humbasin formën e tyre

Rreth 99.5 % e diamantëve të botës janë varietete industriale të përdorura në elektronikë, dhe të gjitha përveçse një pjese të vogël të tyre janë sintetikë.

Risku në një situatë të tillë qëndronte në kthimin e një produkti dikur të rrallë e të çmuar në një mall të lirë. Zgjidhja e De Beers qëndronte në ndërtimin e një monopoli për të kontrolluar furnizimin e botës në një formë a në një tjetër.

Sofistikimi në rritje i prodhimit të diamanteve sintetikë kërcënon një përsëritje potenciale të rritjes së furnizimit të Kimberly. Aktualisht, sipas Paul Zimnisky, një analist tregu që vepron në New York, ata janë një pjesë e vogël e të gjithës — diçka mes 4 dhe 5 milion karatë, kundrejt rreth 73 milion karatëve të diamantëve të nxjerra nga toka në 2017.

Diamantet nuk më gënjejnë kurrë

Diamantet sintetikë kanë nisur të hynë në tregun e gurëve të çmuar. Nuk është e lehtë të prodhosh diamante të cilësisë së çmuar në një laborator, kështu që një pjesë e vogël e prodhuesve që e bëjnë në përgjithësi i shesin ato si një zëvendësues i drejtpërdrejtë dhe madje edhe më superior ndaj gurëve natyror.

Le të marrim si shembull Diamond Foundry Inc., një prodhues që vepron në San Francisko, i cili mburret me blerjet që i bën Leonardo Di Caprio, ylli i filmit "Diamond Blood" i vitit 2006. Nëse i injoroni shprehjet promovuese gjuha dhe imazhet në faqen e internetit të kësaj kompanie mund të gjenden tek një brochure e De Beers.

Kjo situatë mund të sjellë një problem për gurët e çmuar. Diamantet e prodhuar në laborator janë zhvilluar në atë masë, saqë edhe specialistët që merren ekskluzivisht me këtë punë janë të pazotë për të thënë me siguri nëse diamanti i marrë në konsideratë është i prodhuar në kushte laboratorike, apo është gur i çmuar natyral pa patur paisje të specializuara për këtë qëllim. Në rastin më të keq, pranimi dhe rritja e prodhimit të diamanteve në laborator mund t'i bëjë këta të fundit përcaktues të çmimeve, duke minuar ekonominë e të gjithë industrisë së gurëve të çmuar.

Nuk e kam fjalën për diamante të imituar

Rënia e çmimit të kutive me diamandë të çmuar të prodhuar në laborator të De Beers do të jetë më i madh se ç’shihet sot në treg.

Lëvizja e De Beers është kuptuar si një përpjekje për të vrarë atë sektor të sapolindur përpara se të marrë hov. Duke i vënë një çmim më të vogël 800 dollarë për karat kutive të diamanteve të tij — me 81 % ulje nga çmimi i gurëve natyralë, krahasuar me 32 % ulje të gurëve ekzistues sintetikë — është duke përçuar një mesazh të pagabueshëm që diamantet artificial mund të konsiderohen pak më të mirë se ata që imitohen.

“Është tamam sikur të lëshosh bombën atomike në industrinë e krijuar të laboratorit,” ka thënë Zimnisky. “Kjo nuk ka të bëjë me përpjekjen për ti marrë ndonjë pjesë tregu industrisë së prodhimeve të diamanteve në laborator, është një përpjekje për të forcuar identitetin e industrisë dhe për të parandaluar atë që mund të shkatërrojë diamantet natyrore.”

Kjo duket një strategji shumë e guximshme për tu realizuar dhe kur dihet që shkalla e industrisë së diamanteve sintetikë, që tashmë përbën rreth 99 përqind të furnizimit global , duket si një betejë e Davidit dhe Goliathit, ndërsa nxjerrësit e diamanteve natyrorë janë të destinuar të humbasin.

Basti i De Beers qëndron ende, ai është i bindur se njerëzit nuk do të duan të marrin një produkt të rrallë e të çmuar, çmimi i të cilit është më i lirë se një bizhuteri e zakonshme. Nëse ka një leksion nga historia e kësaj kompanie, është se një strategji e marketingut luksoz e kombinuar me një pozitë të tregut oligopolistik mund të trondisë çdo ide se çfarë "çmimi racional" duhet të jetë.

Për të qenë të sigurt, ne nuk kemi parë një proces të ngjashëm në treg të shkaktuar nga futja e gurëve sintetike, të cilët, në rastin e rubinëve dhe zafirëve, kanë qenë në treg që nga shekulli i 19-të. Diamantët janë aktualisht gurë më të komerçializuar se disa gurë me ngjyrë (ata madje kanë indekset e tyre të çmimeve në tregu), kështu që rreziku i konvergjencës në çmime mund të jetë më i madh.

Ky pozicionim mund të paraqesë një problem për industrinë nxjerrësë të diamanteve.

Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.