David De Gea, nga portieri më i paguar në botë te një ‘i papunë luksoz’! Pse asnjë klub futbolli nuk e do më?

Gazeta Si - Portieri më i mirë në Premier League, ai që fitonte 375 mijë paund në javë (me kursin aktual 439 mijë euro, diçka si 22 milionë e 800 mijë euro në vit), në sezonin e fundit të Champions League të luajtur (2021/22), dhjetë muaj nga ndeshja e tij e fundit, kryeson listën e "të papunëve luksozë" në futbollin evropian. Por pse?

Është ajo që pyesin adhuruesit e futbollistit spanjoll David De Gea, i cili në moshën 33-vjeçare nuk ka mundur të gjejë një ekip që prej verës së kaluar dhe vazhdon të stërvitet i vetëm, së bashku me një trajner personal, katër herë në javë.

E tashmja është aq e largët nga një e kaluar jo aq e largët, sa që nga Anglia në Spanjë pyesin veten pse ish numri një i Manchester United nuk ishte në gjendje të gjente një ekip.

Në fakt, ai asnjëherë nuk tha se donte të bënte pushim, edhe pse në moshën e tij një portier (i cili pret lehtësisht ofertat para se të varë “dorezat në gozhdë”), është në kulmin e pjekurisë.

Dhe ai kurrë nuk mendoi për të dalë në pension. Në postimin me të cilin ai përshëndeti dhe falënderoi Mançesterin për 12 vitet e pabesueshme në United, ai shkruan: “Tani është koha për të filluar një sfidë të re, për t’u rinisur edhe një herë në skuadra të reja”.

Por asgjë nuk ka ndodhur deri më tani. Misteret e tregut të transferimeve. Dhe nga ato dinamika ku ofertat, kërkesat dhe ambiciet nuk përkojnë deri në pikën e largimit të një lojtari që mund dhe do të donte të bënte ende një ndryshim. Sidomos në fushë.

E vetmja “kontratë”, nëse mund ta quajmë kështu, e nënshkruar nga De Gea që kur u lirua, ishte ajo e martesës me Edurne, një yll i muzikës spanjolle dhe partnerja e tij që nga viti 2010.

Dasma në Menorca, më pas stërvitja në Manchester, ndonjë lojë tenisi ose padel, një ndeshje e ekipit të femrave të United të parë drejtpërdrejt në tetor, festat e Pashkëve në Bahamas me gruan dhe vajzën e tij.

Kjo është jeta e tij publike pa luajtur futboll. Por ajo që ka rëndësi tani, është e ardhmja e tij. A do të jetë në gjendje të gjejë një ekip?

De Gea pret që dikush t'i ofrojë një kontratë, por ka një vit vetëm stërvitje në shtëpi në formë të vetmuar dhe nuk mungon konkurrenca në sektorin e tij.

Si për shkak të mungesës së aktivitetit sportiv, që sjell pasojat e një rënieje të pashmangshme të gjendjes fizike, ashtu edhe për një çështje ekonomike, rikthimi në lojë nuk do të jetë i lehtë.

Në fakt, skuadrat e interesuara pyesin veten para çdo gjëje: sa është i gatshëm të pranojë tani ish-portieri më i paguar në botë?

Sigurisht që edhe De Gea e di se do të duhet të pranojë uljen e pagës. Përndryshe, ndoshta ka vetëm Arabinë Saudite dhe një avion të mundshëm pa biletë kthimi për një lloj të caktuar të futbollit evropian.

Diçka që, nëse do të ndodhte, do të ishte surprizë, por deri në një pikë të caktuar, duke qenë se për momentin, e thënë më butë, sigurisht që nuk ka radhë ekipesh në garë për ta marrë.

Pas lirimit nga kontrata, si në afatin kalimtar veror, ashtu edhe në atë dimëror janarin e kaluar, De Gea në fakt u lidh gradualisht me skuadra të ndryshme, por pa u konkretizuar asgjë.

Fillimisht u fol për Nottingham Forest, pastaj për Newcastle. Më pas erdhën zërat për një rikthim të mundshëm në Spanjë, madje edhe te Real Madridi duke pasur parasysh dëmtimin e Courtois.

Por një telefonatë nga Madridi nuk erdhi kurrë, në fakt Kepa shkoi te Ancelotti (i cili deri më tani ka luajtur më pak se portieri i dytë, Lunin) dhe De Gea - i cili u stërvit në ekipin ku hodhi hapat e tij të parë të Atletico Madrid - mbeti në shtëpi.

Një tjetër opsion mund të ishte MLS (SHBA), në veçanti Inter Miami i Beckham dhe Messi-t. Por edhe në këtë rast paga me siguri do të pësnte një ulje të ndjeshme; vetëm mendoni se portieri titullar i skuadrës së Floridas fiton në një vit atë që fiton spanjolli në një javë. Dollarë më shumë, dollarë më pak. E kush e di se sa para ndikojnë në peshoren personale të De Geas.

Tani po afrohet një verë tjetër për ta zbuluar, në pritje për të parë sërish në fushë portierin më të paguar në botë, me 13 trofe në arkivën e tij, por që tashmë është bërë thjesht një “i papunë luksi”.