.png)
WSJ-Kim Nilsson po ziente. Ishte viti 2014 dhe inxhinieri i softuerit zbuloi se dikush kishte akses për të përdorur bitcoinët e tij. Me sa duket, një krim kishte ndodhur, gjë që policia dukej e paaftë për ta kuptuar dhe shumë më pak për ta zgjidhur.
Monedhat virtuale u zhdukën nga një shkëmbim i dështuar në një pikë të quajtur Mt. Gox, dhe qindra investitorë u demoralizuan, për të mos thënë që mbetën trokë. Më shumë se 400 milionë dollarë u zhdukën në hapësirën kibernetike.
Ndryshe nga shumë viktima, inxhinieri Nilsson vendosi të luftojë për të rënë në gjurmë të hajdutëve, të cilit iu bashkua një avokat dhe një partner tjetër i cili gjithashtu humbi monedha virtuale gjatë krimit të ndodhur. Ajo që pasoi ishte një udhëtim trevjeçar në internet e që përfundoi verën e kaluar në një plazh grek. Atje, në hijen e një manastiri 1000-vjeçar, agjentët e FBI-së arrestuan një rus dhe e akuzuan atë për vjedhjen e bitcoinëve me vlerë rreth 4 miliardë dollarë sipas kursit të fundit të këmbimit, një nga krimet më të mëdha që do të dyshoheshin në historinë e kriptomonedhave.
Odisea e bitcoin e inxhinierit Nilsson nisi nga një optimist që merret me softueret deri në ndjekjen e hajdutëve kibernetik. Fakti i zbulimit të një vjedhjeje të dukshme prej shumë miliard dollarësh bitcoin dhe skemës së pastrimit të parave në qendër të botës, tregon se sa e rrezikshme është për investitorët hpësira e madhe digjitale.
Puna e tij - ajo që ai e quan " arkeologjia blockchain " - është bërë një industri, me një shumësi kompanish hetuese private të kriptovalutave që tani ndjekin rrjedhat e parasë dhe identifikojnë krimet e mundshme për bankat e mëdha, shkëmbimet dhe agjencitë e zbatimit të ligjit . Agjencitë qeveritare të SHBA-ve, duke përfshirë Byronë Federale të Hetimeve, Agjencinë Qëndrore të Inteligjencës dhe Shërbimin e të Ardhurave të Brendshme, kanë hetuesit e tyre të kriptovaluatve.
Në nëntë vite apo më shumë, që kur bitcoin bëri debutimin e tij të parë, kanë ndodhur vjedhje me vlerë më shumë se 15 miliardë dollarë në pikun e çmimit. Kjo shifër nuk përfshin vjedhjet që nuk janë publikuar, ose kriptovalutat e përdorura në aktivitete të tjera të paligjshme, si blerja e kartave të kreditit të vjedhura ose pagimi i hakerëve.
Mashtrimet përfaqësojnë vetëm një nga kërcënimet me të cilat ballafaqohet bitcoin, i cili ka elektrizuar botën financiare me premtimin për një sistem pagesash të decentralizuar dhe anonim, që ka për qëllim të shfuqizojë bankat.
Anonimiteti ‘avullon’ kur njerëzit bëjnë transaksione të mëdha, të centralizuara, përmes të cilave mblidhen të dhëna të detajuara të përdoruesve - dhe ua japin hetuesve të qeverisë. Spekulatorët kanë nxitur luhatje të mëdha të çmimeve që e bëjnë bitcoin të papranueshëm si një monedhë dhe të rrezikshëm si një investim.
Në fakt, aty ka krim: Me pak mbikëqyrje të qeverisë dhe asnjë mënyrë për të përmbysur transaksionet e bitcoin, hajdutët kanë zhvilluar mënyra kreative jo vetëm për të dështuar shkëmbimet, por për të përdorur bitcoin për të lehtësuar të gjitha llojet e skemave të tjera. Disa hakera në bashkëpunim me disa syreshë në Korenë e Veriut - kanë marrë të dhëna për shpërblime që duhen paguar në bitcoin, thonë studiuesit e sigurisë në kibernetikë. Rregullatorët tani duan që bitcoin ti nënshtrohet rregullave të parasë tradicionale.
Për besimtarët e vërtetë si Z. Nilsson, një 36 vjeçar suedez, i cili jeton dhe punon në një rrokaqiell të ngushtë të Tokios, ngjarja ishte një aksident.
Nilsson dhe të tjerë në komunitetin e apasionuar japonez të monedhave digjitale kanë rendur pas bitcoin në një moment optimizmi post krize financiare. E themeluar nga një programues enigmatik, të cilin e thërrasin Satoshi Nakamoto, bitcoin ekziston vetëm si një varg kodesh në një libër digjital, të quajtur blockchain, jashtë sistemit financiar tradicional.
Libraria mbahet nga mijëra kompjutera të shpërndarë në të gjithë botën. Transaksionet në të janë publikisht të aksesueshme, por njerëzit që qëndrojnë prapa tyre nuk dihet se kush janë. Marrëveshja siguron që një person nuk mund të përdorë të njëjtin bitcoin për të paguar për një të mirë ose shërbim më shumë se një herë. Ndërkohë që bitcoin mund të shihet duke lëvizur midis "adresave" të identifikuara nga vargjet e letrave dhe numrave, emrat e pronarëve të portofolit mbeten larg identifikimit.
Në teori, procesi është i decentralizuar, dhe secili pronar është përgjegjës për mbajtjen e shënimit të fjalëkalimit. Nuk ka nevojë për një ndërmjetësues të besueshëm, si një bankë ose një kompani kartash krediti, për të siguruar vlefshmërinë e shkëmbimeve; blockchain e luan këtë rol.
Në praktikë, shumë transaksione bitcoin lehtësohen përmes shkëmbimeve, në vend që njerëzit të përdorin drejtpërsëdrejti blockchainin. Shumë shkëmbime, të cilat janë kryesisht të parregulluara, funksionojnë shumë mirë si institucionet financiare tradicionale, lidhin blerësit me shitësit dhe mbajnë monedhën e tyre në llogaritë online. Ato llogari - dhe shkëmbimet e informacionit të përdoruesit janë të ndjeshme ndaj hakerimit.
Mt. Gox, me qendër në Tokio, ishte një nga shkëmbimet e para dhe më të mëdha. Ai ofroi një platformë për të blerë dhe shitur bitcoin si dhe një shërbim për të ruajtur kuletat digjitale të mbrojtura me fjalëkalim të përdoruesve, ku ruhen bitcoinët. Në vitin 2012, zoti Nilsson bleu bitcoin e tij të parë nga një mik. Një vit më vonë ai filloi blerjen e monedhave virtuale nga Mt. Gox, duke akumuluar një stok të vogël.
Me një mjekër të vogël, dhe veshje në ngjyrë të errët si një hacker i viteve 1990 apo një tifoz në një koncert të Rush, inxhinieri Nilsson ka jetuar në Tokio për rreth një dekadë.
I panjohur për blerësit në atë kohë, Mt. Gox filloi të kishte probleme. Hakerët fituan akses në çelësat privatë në 2011 dhe nisën të vidhnin bitcoin nga kuletat e personave në internet - rreth 630,000 në katër vjet.
Pronari i Mt. Gox Mark Karpelès, një emigrant francez në Tokio, u përpoq t'i fshihte vjedhjet deri në fillim të vitit 2014. Mt. Gox ndaloi tërheqjet dhe shpalli falimentin.
Debati, më i madhi në historinë e shkurtër të bitcoin, shkaktoi qindra viktima. Një person në Kaliforni humbi rreth 40,000 dollarë; një investitor në Çikago më shumë se 50,000 dollarë. Daniel Kelman, një avokat i arsimuar në Bruklin, që jetonte në Tajvan, humbi 44.5 bitcoins, ose rreth 400.000 dollarë sot dhe udhëtoi për në Tokio duke shpresuar që ti shkonte çështjes së vjedhjes deri në fund.
Në një takim të bitcoin në një bar të një rrokaqielli, avokati u takua me Jason Maurice, një Hawaiian me flokë të çuditshëm. Z. Maurice, u prezantua në emër të një kolegu, Z. Nilsson, i cili ishte programues për të zgjidhur çështjen e Mt. Gox.
Gjatë darkës në Bigger Burger Teddy, një nga zinxhirët Hawaiian, z. Maurice insistonte shpesh në një plan për të gjetur monedhat e humbura virtuale. "Ju jeni në dijeni të atyre dokumentarëve rreth vrasjeve të Kennedy, etj dhe i shihni të zbardhen ngjarjet pas 20 vjetëve ose më vonë, ose nuk zbardhen realisht ndonjëherë?" Z. Kelman, avokati, kujton t'u tregojë partnerëve të tij. "Kjo çështje do të zgjidhet për 20 vjet."
Mesrss. Nilsson, Kelman dhe Maurice e quajtën kompaninë e tyre WizSec, pas pseudonimit të z. Maurice, dhe themeluan "Specialistët e Sigurisë së Bitcoin". Biznesi i tyre nuk u ngrit kurrë.
"Ajo shpejt ndikoi tek ai thjesht dhe vetëm për ta nisur punën në frontin teknik", thotë zoti Nilsson. Pa para për teknologji të re apo një zyrë, ai udhëhoqi hetimet nga apartamenti i tij 650 metra katror në një rrokaqiell jashtë qendrës së Tokios.
Në shtëpi, vetëm me kopjuterin e tij, ai do të ndërtonte videogaming përmes pjesëve të porositura online. Z. Nilsson nuk kishte fuqinë informatike për të kontrolluar në mënyrë efikase bllokimin e bitcoin-it. Kërkimet mund të hanë një natë të tërë.
Në vend të kësaj, inxhinieri Nilsson zhvilloi një program për të indeksuar bllokimin, i cili lejoi që të kontrollonte shpejt të dhënat, daljet dhe adresat e seicilit transaksion.
Megjithëse modelet filluan të shfaqen, ata ishin të vështirë të dëshifroheshin, sepse blockchaini nuk identifikon kush është prapa çdo transaksioni dhe nuk ka asnjë libër telefonik në internet që lidh adresat e tij me njerëz të vërtetë.
Fati i shndriti një moment. Baza e të dhënave të Mt. Gox database u zbulua; pjesërisht në internet dhe pjesërisht nga gazetarët. Z. Nilsson mori të dhënat e shkëmbimeve të të dhënave personale, tërheqjeve, depozitave dhe llogarive të përdoruesve.
Në maj 2014, një programues tjetër publikoi një analizë të tillë informacioni që kishte rrjedhur. Ai zbuloi se po bliheshin bitcoins në një mënyrë që dukej automatike dhe e krijuar për të mbështetur çmimin e kompanisë Mt Gox.
Duke e studiuar raportin, Z. Nilsson e kuptoi se mund të përdorte bazën e të dhënave për të gjetur se sa bitcoin Mt. Gox ka humbur duke gjetur çdo portofol bitcoin lidhur me shkëmbimin, pastaj gjurmimin e transaksioneve të tyre.
Hetimi po dominonte jetën e tij. Ende duke punuar në punë me orar të plotë, netët e tij u bënë sesione para tre ekraneve me ngjyra të ndezura, një me rreshta të kodit, një tjetër me një spreadsheet për të regjistruar informacione kyçe dhe i treti për të shkruar shënime narrative.
Pas muajsh pune, Z. Nilsson kishte gati dy milion adresa të lidhura me Mt. Gox-por nuk e kishte idenë se kush kishte përdorur secilën adresë, ose për çfarë qëllimi. Ai kishte nevojë për ndihmë të brendshme.
Deri atëherë, ligji japonez po hetonte Mt. Gox. Z. Kelman kishte arritur në një kanal bitcoin në programin e mesazheve Internet Relay Chat që e dinte se z. Karpelès e frekuentonte. "Një ditë më mori në IRC dhe sapo fillova të akuzoj Markin për shpërdorimin e parave," thotë z. Kelman.
I zellshëm për të pastruar emrin e tij, Z. Karpelès pranoi të takohej me Nilsson dhe Kelman në një tjetër restorant. Ai konfirmoi informacionin e llogarisë që zoti Nilsson e përpiloi dhe e ndihmoi të zhvillonte një listë të plotë të Mt. Gox. Të dy investitorët thonë se ai gjithashtu u tha atyre diçka që nuk do të bëhej publike deri vonë: tregtia e dyshimtë në Mt. Gox ishte puna e një programi të z. Karpelès të zhvilluar për të fshehur vjedhjet nga autorët e panjohur.
Karpelès nuk pranoi të komentojë, por më parë mohoi shpërdorimin e fondeve nga Mt. Gox.
Nilsson studioi mijëra kuletat e bitcoin të mbetura dhe përcaktoi se ndërsa Mt. Gox duhet të kishte rreth 900,000 bitcoins, në vend të tyre kishte më pak se 200,000. Dhe ai pa që monedhat u zhdukën në fillim të vitit 2011. "Me dije ose jo," shkroi ai në një postim në 2015, "Mt. Gox ishte teknikisht i paaftë që të paktën prej 2012. "
Pasi ato monedha u shkëmbyen, disa u dukën të shiteshin për cash. Z. Nilsson nuk e kishte kuptuar se kush ishte duke vjedhur ose duke i shitur ato, por ndjeu se ishte në gjurmët e tyre.
Duke shpresuar në gjetjen e informacioneve të mëtejshme, në prill të vitit 2015 ai botoi gjetjet në blogun WizSec. Ai përmendi atë që ai e dinte, dhe besimin e tij se dikush tjetër përveç z. Karpelès vodhi bitcoinët. "Pra," përfundoi postimi, "Kush e bëri atë?"
Menjëherë pas kësaj, ai mori një mesazh të papritur. Gary Alford, një agjent në Shërbimin e Brendshëm të SHBA-ve, ishte i njohur në qarqet e kriptovalutave si hetues i cili identifikoi pronarin e Silk Road, një treg në internet ku mund të blihej drogë dhe armë me bitcoin. Ishte një nga më të mëdhenjtë që kanë të bëjnë me bitcoin dhe z. Alford vazhdoi të ndjekë bitcoin dhe lidhjet me Silk Road në disa vende të njëjta ku Z. Nilsson po kërkonte për bitcoinët e tij të humbur.
Ishte një moment i pakëndshëm. Z. Nilsson u bë pjesë e bitcoin për t'u larguar nga rregullatorët. "Ka një stigmë rreth IRS-së, natyrisht, në llojin e qarqeve në të cilat lëviz," thotë ai. "Taxman nuk është njësia më e vlerësuar."
Por Kelman dhe Nilsson menduan se qeveria e SHBA-ve - me shtrirjen e saj , me fondet e bollshme dhe teknologjinë superiore - mund të jenë në gjendje të ndihmojnë.
Në vend të kësaj, "ajo ishte si një rrugë me një kalim", thotë Kelman. "Ne u dhamë atyre gjithçka." Z. Alford ofroi asgjë, por sigurinë që "ju djema jeni në rrugën e duhur", thotë KelmanNilsson e dyfishoi punën. Ai gjurmoi rrjedhat e monedhave që u larguan nga Mt. Gox drejt shkëmbime të tjera, duke përfshirë të quajturën BTC-E. Pastaj ai gjeti diçka të papritur: Kuletat ku Bitcoinët e Mt. Gox përfunduan në vjedhje të tjera të njohura dhe në dukje të palidhura nga shkëmbimet e tjera. Nilsson i referoi disa prej këtyre transaksioneve me informacionet nga të dhënat që rrodhën prej Mt. Gox. Ai pa që disa monedha që u vodhën nga Mt. Gox ishin depozituar në një llogari tjetër të Mt. Gox - dhe njëri prej tyre kishte marrë një depozitë me para në dorë me një notë të bashkangjitur që thoshte thjesht "WME". Z. Nilsson e dinte se kushdo që zotëronte llogarinë WME kishte qenë prapa vjedhjeve Mt. Gox. Ai kishte vetëm nevojë të kuptonte se kush ishte ai person.
Në atë pikë, Z. Nilsson u zhvendos nga analiza e blockchain në modën e vjetër të internetit.
Disa hulumtime të tjera zbuluan një WME që pretendonte se kishte operuar në biznesin e këmbimeve valutore në Moskë.
"Përshëndetje, jam i angazhuar në shkëmbime për më shumë se 10 vjet, tani fillova të punoja me bitcoin. Unë mund t'i shkëmbej ato me çdo gjë, "shkroi WME në 2011 në Bitcointalk.org.
"Unë u jap përparësi shumave të mëdha", shkruante WME.
Duke gërmuar më thellë, Z. Nilsson gjeti kuletat, WME ishte lidhur me këmbimet BTC-E.
Gara për minierat Bitcoin
Bitcoin është projektuar për të operuar pa ndonjë institucion qëndror që e kontrollon atë. Për të arritur këtë, mbështetet në një proces të ndërlikuar konkurues të quajtur mining. Një shumë bitcoins nga Mt. Gox përfundoi në llogaritë e BTC-E dhe nuk dukej kurrë se po largohej - në vend që të shkëmbehej, mbetën në kuletat e lidhura me administratorin e BTC-E. A mund të ketë BTC-E dorë në vjedhjet?
Hapi tjetër ishte identifikimi i WME.
Kjo dukej e vështirë. Një kriminel që përdor portofolë të ndryshëm për çdo transaksion dhe duke qenë i kujdesshëm që kurrë të mos e lërë informacionin që lidh pseudonimin me një identitet të vërtetë, mund të jetë e vështirë për t'u kapur.
Me sa duket WME nuk ishte i kujdesshëm. Përmes asaj që z. Nilsson e quan "trajtimi i pakujdesshëm i identitetit", kishte një gjurmë të dhënash.
Së pari ishin postimet që lidhin WME me llogaritë specifike. Pastaj Z. Nilsson gjeti një postim të vitit 2012, në të cilën një "WME" pretendonte një tjetër platformë tregtare "të mashtruar dhe të larguar me paratë e mia".
"Ky është një raport kundër CryptoXchange, i cili ka vjedhur më shumë se 100,000 $ nga unë dhe nuk pranon ta kthejë atë," thoshte postimi.
Për të forcuar rastin e tij, WME shkroi mesazhe mes tij dhe CryptoXchange, së bashku me një letër të avokatit të tij që ia dërgonte kompanisë. Në fund të një mesazhi, CryptoXchange i tha WME ku depozitoi para: Një llogari në pronësi të një "VINNIK ALEXANDER"
Nilsson ishte i tronditur. "As që besoja se ishte një emër i vërtetë," thotë ai. "Mendova se ishte një pseudonim ose diçka e tillë." Pse dikush në hapësira të tilla do të postojë emrin e tij të vërtetë dhe informacionin e bankës në internet? "
Nilsson e kaloi emrin tek agjenti i IRS, z. Alford. Ishte vera e vitit 2016. Z. Nilsson kishte punuar për dy vjet me këtë rast.
Ajo që ai nuk e dinte në atë kohë ishte se BTC-E ishte një objektiv për hetuesit e qeverisë një oqean larg. Brenda një gjykate federale të epokës së Kennedy-t në një bllok të zhurmshëm të San Franciskos, agjentët dhe prokurorët po përdorin fuqinë e Departamentit të Drejtësisë të SHBA-ve, njohuritë teknike dhe buxhetin për të arritur në të njëjtin vend si Z. Nilsson.
BTC-E ishte shkëmbimi i zgjedhjes për kriminelët në mbarë botën, thonë studiuesit e sigurisë kibernetike. Marrëdhëniet e saj bankare në Europë i lejojnë blerësit të marrin bitcoin ose ta konvertojnë atë në euro dhe rubla. Një hetues i sektorit privat të blockchain vlerëson se BTC-E ishte pjesë në 60 deri në 70% të të gjitha rasteve penale të monedhave virtuale deri në vitin 2016.
"Askush nuk e dinte se kush ishte BTC-E. Askush nuk e dinte se kush ishin pronarët. Ne menduam se mund të jetë në Bullgari, ose ndoshta në Qipro ", thotë Tigran Gambaryan, një hetues IRS i cili tani është agjent kryesor në hetimin e Vinnik.
Ajo që agjentët dinin ishte se BTC-E ishte një nga shkëmbimet më të mëdha të bitcoin në atë kohë dhe se "nuk pyeste " për identitetet e përdoruesve të saj, thotë z. Gambaryan. Z. Alford nuk pranoi të komentojë.
Hetuesit federalë kanë referuar se kanë identifikuar një “WME” që kontrollonte llogari me mmonedha të vjedhura Mt. Gox dhe të lidhura me BTC-E.
Agjentët gjurmuan transaksionet në blockchain dhe dokumentet e depozituara në bankë. Ata zbuluan se ndërmjet 2013 dhe 2015, një llogari e lidhur me BTC-E dhe një shtetas rus ishte i përfshirë në transfertat në para në bankat në Qipro dhe Letoni, juridiksione që pastruesit e parave e përdorin si një rrugë daljeje drejt bankave të mëdha në kontinent.
Deri në fund të vitit 2016, prokurorët kishin mjaftueshëm material për të paditur zotin Vinnik.
Për shkak se Rusia në përgjithësi nuk i dëbon kriminelët e dyshuar të internetit, agjentët e SHBA-ve kërkuan një mënyrë për ta kapur atë diku tjetër. Ata paraqitën një padi federale në janar 2017 duke akuzuar zotin Vinnik dhe bashkëpunëtorët e paidentifikuar për pastrim të rreth 4 miliardë dollarëve nëpërmjet BTC-E. Kur z. Vinnik shkoi për pushime në Greqi, FBI dhe policia lokale ishin gati.
Sipas një zyrtari grek, që citoi dosjet gjyqësore, më 25 korrik, oficerë të fshehtë me veshje civile zunë z. Vinnik në një plazh të Greqisë dhe e arrestuan atë. Si provë materiale, ata gjetën dy laptopë, dy kompjutera tabletë, pesë telefona celularë dhe një router - dëshmi të mundshme për të kuptuar BTC-E. E ardhmja e z. Vinnik është e paqartë.
SHBA-të po përpiqen ta ekstradojnë atë, por Rusia kundërshton duke thënë se dëshiron që ai të kthehet në Moskë për t'u përballur me një rast mashtrimi prej 9,500 €.
Në seancat gjyqësore greke, avokati rus i Vinnik mohoi akuzat e tha se klienti i tij nuk është një punonjës i BTC-E dhe pohoi se po lufton dominimin e SHBA-ve të sistemit financiar botëror. Avokati i bëri thirrje trashëgimisë së përbashkët të krishterë ortodokse greke dhe ruse, duke thënë se ata nuk mund të dërgojnë "një vëlla të të njëjtit religjion" tek SHBA-të. Vinnik ka shpenzuar seanca deportuese duke lexuar Biblën.
Më 30 korrik, një panel i gjyqtarëve grekë ranë dakord të ekstradonin zotin Vinnik në Rusi, edhe pse gjykatat e ndryshme greke ishin të mendimit që ai të shkonte në SHBA ose Francë. Nëse kërkesa e zotit Vinnik për azil në Greqi dështon, është kompetenca e ministrit të drejtësisë për të vendosur se ku do ta dërgojë atë.
Arrestimi ishte ndër më të mëdhenjtë në krimet e botës digjitale. Por ndërsa ata mbërritën tek z. Vinnik, agjentët e dinin se kapja e rusit nuk ka gjasa të ndalojë BTC-E. Nuk është e qartë nëse Z. Vinnik ishte udhëheqës i BTC-E apo një person veçanërisht i rëndësishëm në operacion, thonë njerëzit e përfshirë në hetim. Në fakt, ata dhe Z. Nilsson thonë se është e mundur që organizatori i tij të mbetet diku në ish-bllokun sovjetik, i pasur me bitcoin dhe që ende vepron në hapësirën kibernetike.
Disa ditë nga arrestimi i zotit Vinnik, BTC-E u rikthye në internet nën një emër të ri. Operatorët e saj të fundit - identitetet e të cilëve nuk mund të përcaktoheshin - ruanin listën e klientëve të BTC-E dhe shumë elementë të teknologjisë së saj, por thonë se faqja është nën menaxhim të ndryshëm. Më herët këtë muaj, këta operatorë njoftuan se po mbyllnin shkëmbimin. Ata nuk ishin të arritshëm për komente.
Prokurorët federalë e shohin z. Vinnik si të parin e disa objektivave të BTC-E, thonë burime pranë hetimeve.
Nilsson ishte i lumtur për arrestimin, por mbetet i frustruar. Ai e ndjen se e gjeti fajtorin, por paratë e tij janë zhdukur në procesin e falimentit të MT. Gox. Z. Nilsson priste që Bitcoin ta lejonte atë të shmangte qeveritë, institucionet financiare dhe mashtruesit. Në vend të kësaj, ai dhe grushti i tij i i njerëzve që posedojnë bitcoin janë të përfshirë në të tre këto. "Është një histori pak e trishtuar dhe e ndyrë," thotë ai. *Sabina Veizaj
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
