.png)
Dhjetë vjet pas vdekjes së saj, “poeti i Navigli”, siç e quante veten, është një “web star”. Thëniet e saj dhe frazat për dashurinë janë bërë virale.
Faqja zyrtare e Alda Merini në Facebook, ‘@MeriniPoesia’, ka pothuajse gjashtëqind mijë pëlqime dhe efektin surreal të shkrimit që shfaqet në të djathtë: “Bëjini një pyetje Aldës”.
‘Poeti Navigli’, ashtu siç i pëlqente ta quante veten, mashkull, dhjetë vjet pas vdekjes është më e gjallë se kurrë, në mediat sociale, duke filluar nga Facebook, ku ka një bum në grupet e krijuara nga lexuesit e saj për të shpërndarë citimet e Merinit, e cila gjithashtu shfaqet në shumë mure individuale të përdoruesve të “Facebook”.
Ndër aforizmat e saj, një nga më të preferuarat është: “Mund të jesh dikush thjesht duke menduar”. Llogaria @aldamerini, e cila i referohet faqes zyrtare të poetes ka pothuajse 11,000 ndjekës, megjithëse ajo pothuajse nuk poston kurrë. Tëeet-i i fundit është nga prilli 2014 dhe thotë: “Nga bregu i zakonshëm i mëngjesit / e fitoj pëllëmbë më pëllëmbë ditën / ditën me ujërat gri, / me një shprehje në mungesë ...”. Në komente shkruajnë: “Ju jeni një grua e vërtetë që di t’i flasë shpirtit”.
Citati i saj më i popullarizuar dhe është një shenjë e kohërave: “Edhe nëse do të të lë për një kohë të shkurtër, vetmia ime, nëse dashuria më tërheq, unë do të kthehem, ji i sigurt; ndjenjat të drejtojnë rrugën, ti qëndro”.
Virusi Merinian ka infektuar edhe rrjetin social të momentit, “Instagram”. Për të lehtësuar dhimbjet e saj të dashurisë, një ish-konkurrente e “Temptation Island Vip” postoi një foto me mbishkrimin e mëposhtëm: “Ndonjëherë heshtja thotë atë që zemra juaj nuk do të kishte kurrë guxim ta thoshte (Alda Merini)”. Nëse do të ishte akoma gjallë, Alda Merini do të ishte një influencer, por do të përdorte komunikim dhe teknologji moderne me ndjeshmëri më të madhe.
“Ishte një kohë që për t’u shoqëruar me Alda Merinin duhej guxim, në kuptimin që të tjerët, ata të botës së kulturës, nuk të falnin”, kujton drejtori i teatrit, Beppe Menegatti, mik i Alda Merini. “Shteti duhet t’u japë një dorë poetëve, duke marrë parasysh që lexuesit e poezisë, që janë të paktë, nuk ua japin atyre”, thotë Maurizio Costanzo, i cili e konsideron çmimin e humbur Nobel për Letërsi për Alda Merinin si një mundësi të humbur për gjithë Italinë.
Në gjithë jetën e saj, poetja ka qenë në gjendje të zhvillojë betejat e saj me shoqërinë, në lidhje me ndjeshmërinë, nga pikëpamja njerëzore, duke e treguar veten në ekranin e vogël pa filtra, me shenjat e sëmundjes, azilit, zhgënjimeve dhe luftimeve për të jetuar me vargje, të cilat, siç e dimë, nuk japin bukë. Një fenomen viral që i reziston kalimit të kohës dhe që ... përfundon edhe në gota. Nuk jeni i sigurt se çfarë të dhuroni në ditën e Shën Valentinit? Një buqetë me lule me mbishkrimin: “Ju jeni dritarja në të cilën drejtoj fjalët natën, kur zemra ime po shkëlqen” (Alda Merini).
Ndërkohë, ajo që jep detaje më shumë rreth jetës së saj është intervista e gazetarit Loris Mazzetti me Merinin në një spital milanez në mars të 2004 në një dialog intim midis dy personave që e kuptuan njëri-tjetrin menjëherë.
Ai iu prezantua me dy steka cigaresh, një tufë lulesh dhe një magnetofon. Dhe kështu, dhjetë vjet pas vdekjes së saj si poete kandidate për Nobel, ne mund ta dëgjojmë përsëri me zërin e saj të pakuptueshëm, mendimet e shpejta dhe me të qeshurën e ngathët.
“Vendosa ta tregoja atë takim, si arrita atje dhe si u prita nga Alda, - shpjegon Mazzetti. - Ata që nuk i kam shkruar. Sepse në pjesën që botova fillimisht u përqendrova në poezi. Por, pa modesti nuk fola për takimin ironik dhe në njëfarë mënyre filozofik me kirurgun e saj; dashurinë për një prift dyzetvjeçar që më rrëfeu; të autografeve që ajo dëshironte të bënte, e lodhur, me çdo kusht, mbi librat që i kisha sjellë asaj. Për vajzën dhe gruan time. Alda kishte një inteligjencë shumë të rrallë, por ajo ishte gjithashtu një grua e mrekullueshme”. Dhe përfundon: “Ishte shkëmb, e përpiktë dhe e lirë. Do të dëshiroja që shumë njerëz ta dëgjonin përsëri dhe të pyesnin se kush ishte vërtet, të ndiejnë dëshirën ta lexojnë dhe ta njohin atë më mirë”.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
