Filma

“Arracas” fitoi Ariun e Artë të Berlinales. Për herë të parë triumfon një film në gjuhën katalanase

Pas Kanës dhe Venecias, edhe festivali gjerman i jep çmimin kryesor një regjisoreje

Numri shkon në tre. Ariu i Artë i edicionit 2022 të Berlinales i shkon spanjolles Carla Simon, regjisores së filmit “Alcarràs”. Pas Palmës së Artë për “Titane” nga Julia Ducornau dhe Luanit të Artë për “The Choice of Anne” nga Audrey Diwan, çmimi kryesor i festivalit gjerman shkon gjithashtu për një regjisore.

Ndërsa çmimi i regjisë i jepet sërish një gruaje, francezes Claire Denis për Avec Amour et acharnement. Paolo Taviani, në konkurrencë me Leonora Addio, i duartrokitur shumë në Festival, u nderua me çmimin “FIPRESCI” nga kritika ndërkombëtare.

Filmi “Alcarràs” është një histori rezistence. Në qendër është familja Solé, e cila ia ka kushtuar gjithmonë sezonin e verës mbledhjes së pjeshkës në kopshtin e tyre në qytetin e vogël të Katalonjës. Por korrja e këtij viti ka të ngjarë të jetë e fundit për shkak të kërcënimit të dëbimit. Pemët e pjeshkës do të priten dhe toka do të kthehet në një central diellor, një projekt që shkakton një ndarje në gjirin e familjes së gjerë dhe shumë të bashkuar. Përballë një të ardhmeje të pasigurt, anëtarët e familjes rrezikojnë ta humbin atë shtëpi dhe gjithçka që ajo përfaqëson.

“Alcarras”, – shpjegoi regjisorja, – është një film thellësisht personal. “Ajo tregon historinë e nënës sime adoptive, familjes së saj dhe vendit ku ajo u rrit.

Një fshat i vogël në Katalonja, Alcarràs është mbiquajtur Perëndimi i Largët Katalanas për peizazhin e sheshtë dhe karakterin e ashpër të vendësve. Këtu dy dajat e mi kultivojnë pjeshkë, siç bënte edhe gjyshi kur ishte gjallë. Për mua ato toka janë një shtëpi e dytë, vendi që mblidheshim për Krishtlindje dhe në verë. Dhjetë vjet më parë, familjarëve të mi ua vodhën arat që kultivonin për shkak të një marrëveshjeje verbale me pronarin e vjetër, të cilin ata e kishin ndihmuar për të mbijetuar gjatë luftës civile. Kur ai vdiq, nipi i tij dëboi familjen time. Isha një vajzë e vogël, por kuptoja zemërimin, pafuqinë, ndjenjën e padrejtësisë së prindërve të mi. Ndjenja e tradhtisë që tregova në film.

Filmi “Alcarras”

Në atë krizë, marrëdhëniet familjare u transformuan, tensionet e brezave u intensifikuan. I imi është një film që lidhet me dhimbjen e kapërcimit të traditave të lashta dhe rëndësinë e të qenit të bashkuar në kohë krize. Toni i filmit është nostalgjik, “i lidhur me kujtimin e gjyshit tim, i cili vdiq disa vite më parë. Më pëlqeu paralelja mes ditëve të fundit të një të moshuari dhe korrjes së fundit të një toke të kultivuar: në të dyja rastet ka ndjenja që lulëzojnë”.

Familja është burimi kryesor i frymëzimit artistik të kineastes. Në filmin e parë, “Estate 1993”, ajo tregoi historinë e nënës së saj biologjike, ndërsa kësaj here flet për atë të birësuarën. “Alcarràs është një film koral sepse kjo është forma që më lejoi të tregoj marrëdhëniet njerëzore në mënyrën se si i kam përjetuar vetë në jetë, me familjen time”.

Çmimet e tjera:

Çmimi “Ariu i Argjendtë” për regjinë më të mirë shkoi për regjisoren franceze, Claire Denis për filmin “Avec amour et acharnement”.

Regjisori koreano-jugor Hong Sangsoo fitoi Çmimin e Madh të Jurisë për filmin “The Novelists Film”.

Çmimi i jurisë shkoi për filmin meksikan “Robe of Gems” me regji të Natalie Lopez Gallardo.

Çmimi “Ariu i argjendtë” në kategorinë e aktores më të mirë në rolin kryesor i takoi aktores me origjinë turke, Meltem Kaptan për rolin e saj në filmin “Rabiye Kurnaz kundër George W. Bush”.

Çmimi prej 40 mijë eurosh për dokumentarin më të mirë shkoi për filmin “Ditarët e Mianmarit”, i cili tregon kryengritjen kundër grushtit të shtetit në Mianmar në vitin 2021.


Copyright © Gazeta “Si”


Më Shumë