Njerez

Itali, dhimbja e nënës së Aronit: Nuk e shpëtova dot, isha bllokuar nën rrënoja

"Unë erdha në Torino për të ardhmen e fëmijëve të mi. Dhe ja çfarë gjeta”. Një shpërthim, ndërtesa ku u strehuan në Madonna di Campagna në Torino u shemb, Aron, katër vjeç, u gjet i vdekur nën rrënoja, nëna e tij, Nertila, u shpëtua nga zjarrfikësit.

Babai, Genci Tila është ulur nën një pemë jashtë spitalit, në pritje të daljes prej andej të bashkëshortes së tij. Me njërën dorë mban celularin. Është në një video thirrje me vëllezërit e tij në Shqipëri, në Tiranë.

Ai i dëgjon ata me lot, ata i thonë se “ai duhet të jetë i fortë. Ai dhe Nertila, për dy fëmijët e tjerë që i mbijetuan tragjedisë”. Dorën tjetër e përplas në tokë, ngjitet në bar si për të kërkuar guxim, përgjigje, drejtësi: "Dua të kuptoj se çfarë ndodhi, kush është përgjegjës".

Në atë shtëpi, në 24 gusht, ditën e shpërthimit, familja Tila kishte qëndruar për më pak se njëzet e katër orë.

“Kishte erë gazi, si në mbrëmje ashtu edhe në mëngjes. Hapëm dritaret dhe dyert që ajri të qarkullojë, përndryshe të gjithë do të kishim vdekur të djegur. Në atë apartament të vogël, në të cilin kishte vetëm një krevat dopio, gjithashtu nuk kishte dritë".

Po fqinjët. “Ne nuk njihnim askënd. Kuptova që nuk mund të qëndrojmë atje dhe tashmë kisha caktuar një takim për të parë një akomodim tjetër", - thotë Genci.

Kohë, që kryefamiljari shqiptar nuk e pati. “Të nesërmen në mëngjes, gruaja ime dhe unë u ngritëm herët për të rregulluar. Në orën 8 dola: ishte dita ime e parë e punës”, me vëllain e tij si murator.

Pastaj shpërthimi i një bombole gazi. Dhe shembja e shtëpisë. “Ndoshta një nga fqinjët ndezi një cigare në apartamentin e tij. Gruaja ime u shpëtua falë një muri që nuk u shemb”.

Nertila ndjeu dridhjen e dyshemesë, ajo pa tavanin të binte, por nuk mund të bënte asgjë: “Doja të ndihmoja djalin tim, por nuk munda. Unë u bllokova nga rrënojat”, - tregon nëna e Aronit, i cili nuk arriti të mbijetojë.

Genci vrapon drejt rrugës “Bramafame”, përpiqet të hyjë, pavarësisht tymit, pavarësisht rrezikut. Ai ndalohet nga zjarrfikësit.

“Po përpiqesha të shpëtoja familjen time, nuk më interesonte. Çdo gjë ka shpërthyer, bota ime ka shpërthyer”.

Ai ka qenë në Itali që nga viti 1999, gruaja dhe fëmijët e tij mbërritën dy vjet më parë. Fillimisht në Napoli, pastaj në Torino. “Gruaja ime, një estetiste dhe parukiere, nuk mund të gjente një punë në Kampania. Këtu besuam se kishte më shumë mundësi për të dhe për fëmijët që së shpejti do të fillonin shkollën. Po tani? Pas asaj që ndodhi, nuk e di nëse do të qëndrojmë në Torino". Nën rrënojat e shtëpisë së shembur janë edhe dokumentet dhe të gjitha kursimet.

Në orën 2 pasdite, Nertila largohet nga spitali. Gjatë gjithë natës ajo shpresonte për gjendjen e djalit të saj, atëherë mjekët duhej të ndërprisnin lutjet e saj dhe t'i thoshin të vërtetën.

Vështrimi është i fiksuar, loti nuk gjen ngushëllim. Ajo përqafon burrin e tij, ai përkëdhel faqen e saj. Ata mbahen për dore.

Të afërmit dhe miqtë e shoqërojnë atë në një strehim të vënë në dispozicion nga bashkia në periferinë veriore të qytetit, shtëpia e tyre është shkatërruar dhe ajo pak që mbetet është nën konfiskim.

Vëllai i gruas, Qemal Çupi, i mbërritur nga Umbria, kujdeset për çështjet burokratike: "Ne do të donim të ishim në gjendje ta merrnim trupin e Aronit në Shqipëri".

Ai gjithashtu "kërkon drejtësi". Nuk ishte hera e parë që kishte një erë gazi në atë ndërtesë dhe dihej se dikush mbante bombola në shtëpi. “I mbanin që të mos konsumonin shumë”, thotë Bukuroshi, nipi i Gencit. Është ai që i dorëzoi çelësat e shtëpisë tre ditë më parë.

"Unë ia dhashë shtëpinë. Unë isha me qira më parë në atë shtëpi, por nuk kisha jetuar atje për gjashtë muaj. Kontratën me pronarin e kisha akoma të vlefshme, kështu që unë ua kalova atyre. Probleme? Asnjëherë nuk ka pasur, por ne e dinim që kishte bombola gazi”.

Burimi: “La Stampa”; Përshtati në shqip: Gazeta “Si”


Copyright © Gazeta “Si”


Lajme të lidhura

Më Shumë