.png)
Duke parë nga rruga, kjo ndërtesë nuk duket ndryshe nga shumë blloqe banesash në Beograd. Ndërsa hyni brenda, një derë e stilit të burgut me shufra metalike vertikale ruan derën e përparme të bardhë të banesës së parë në të majtë. Kjo ishte shtëpia e Vladimirit, gjyshit të Novak Gjokoviç. Këtu, lojtari më i mirë i tenisit në botë për meshkuj jetonte kur ishte fëmijë i vogël, ndërsa Nato bombardoi kryeqytetin serb midis marsit dhe qershorit të vitit 1999. Kur u dëgjuan sirenat e alarmit nga sulmet ajrore, të gjitha familjet së bashku me fqinjët dhe miqtë nga blloqe të afërta, të gjithë bashkë u strehuan poshtë shkallëve që ishin të siguruara nga disa dyer çeliku.
Kjo ishte një kohë formuese për karakterin e Gjokoviçit, tani kampion i vetëm 15 Grand Slem-ve dhe njeriu që do të mbante të katër titujt e mëdhenj për herë të dytë në karrierën e tij njëkohësisht, nëse fitonte “France Open-in”. Ndërsa festoi ditëlindjen e tij të 12-të në maj të vitit 1999, një krizë dhjetëvjeçare ishte duke copëtuar Ballkanin dhe Beogradi ishte pika më e nxehtë. Njëzet vjet më pas, ende ka tension rreth çështjes se si Nato bombardoi Serbinë për 11 javë në një përpjekje për të shtyrë forcat serbe jashtë Kosovës, duke i akuzuar ata për mizoritë kundër shqiptarëve.
"Kur fillonte alarmi dhe aeroplanët fillonin të fluturonin mbi qytet, ti nuk mund ta dije se ku do të binte bomba", thotë Djordjo Mileniç, një burrë i moshuar që ishte shok me gjyshin e Gjokoviç dhe jetonte në bllokun e pallateve ngjitur. "Ata bombarduan çfarëdo që donin.”- tregon ai. “Ne jemi në Banjicë, një zonë banimi rreth 7 km në jug të Beogradit në qendër të Seribisë. Vendorët e përshkruajnë atë si "një periferi mesatare", të populluar nga familjet e klasës punëtore me përkatësi etnike serbe, të cilët jetojnë në banesa me çmim të ulët të mesëm. Gjyshi i Gjokoviç, Vlada, siç njihej nga të afërmit e tij, jetonte në një apartament me dy dhoma gjumi deri në vdekjen e tij në vitin 2012. Tani ajo është një shtëpi e pabanuar. Sidoqoftë, kjo banesë gjithnjë do të jetë në thelb e lidhur me historinë se si Gjokoviç u ngrit nga fillimet e zbehta për t'u bërë një nga lojtarët më të mëdhenj të tenisit.”
Gjokoviç jetonte këtu me gjyshin e tij të ve, sepse prindërit e tij, babai Srdjan dhe nëna Dijana, kaluan shumicën e kohës larg Beogradit, ndërsa ata u munduan të siguronin jetën ekonomike të tre djemve të tyre - Novak më i madhi dhe dy vëllezërit e tij më të rinj Marko dhe Gjorgje. Ata në shumicën e vitit ishin në Kaçanik, një vendpushim malor në Kosovë, më shumë se katër orë nga Beogradi me makinë. Ditën jepnin mësime për ski, natën shërbenin pica në restorantin që zotëronin. Srdjan dhe Dijana punuan pa u lodhur për të arritur qëllimet e tyre duke financuar karrierën e Novakut në tenis. Duke mos dashur të prishin arsimimin e fëmijëve të tyre, djemtë e Srdjan dhe Dijana Gjokoviçit qëndruan me gjyshen Vlada.
"Në bodrum është praktikisht vendi ku kemi qëndruar. Gjithkush mund të përshtatej pa asnjë kufizim", tha Novak në një dokumentar televiziv amerikan të bërë nga CBS në vitin 2011. "Ne zgjoheshim çdo natë në orën 2 ose 3 për dy muaj e gjysmë rresht për shkak të bombardimeve", tha ai për ato 78 ditë në vitin 1999. Në njëfarë mënyre këto përvoja më bënë një kampion, na bëri më të ashpër, na bëri më të uritur për hidhërim."
Shumë njerëz rreth Banjicës e njohin familjen Gjokovic. Novak Gjokoviç, ishte tashmë një figurë që kishte dalë në televizionet kombëtare duke shpallur ëndrrën e tij që një ditë do fitonte Wimbledonin. Ai ishte shumë i përkushtuar për të ndjekur ëndrrën e tij për t'u bërë numri një botëror në sportin e tenisit. Dy murale që celebrojnë arritjet e Gjokoviç janë pikturuar në blloqe në Banjicë. 'Me besimin në Zot' është slogani që e shoqëron këto murale. Bogdan Obradoviç në jetë ka parë shumë fëmijë që kanë ndjekur pasionin e tenisit, duke kapërcyer të gjitha pengesat që mund të ketë sjellë politika. Obradoviç u afrua nga babai i Gjokoviçit, Srdjan për të udhëhequr djalin e tij 10-vjeçar, Novak. Më vonë, Obradoviç u bë kapiten i Kupës Davis të Serbisë, duke marrë në një nga triumfet më të mëdha sportive të vendit, kur skuadra që ishte pjesë edhe Gjokoviç fitoi trofeun në vitin 2010. Tani 52 vjeç, ai është anëtar i parlamentit të Serbisë.
"Babai i Novak dhe unë kishim disa miq të ndërsjellë dhe i thanë atij se unë isha një trajner i mirë dhe ndoshta mund ta ndihmoja", thotë ai. "Bëmë një praktikë dhe unë isha plotësisht i tronditur. Ai ishte i përgatitur krejtësisht, po ngrohej në diell, kishte një shishe uji, një banane, një peshqir, një rregull që nuk e kisha parë kurrë te një fëmijë kaq i ri. Deri në atë kohë njerëzit e njihnin Novakun dhe ai ishte i popullarizuar te shumë njerëz në Serbi. Ne stërviteshim në shumë klube të ndryshme", thotë ai. "Ishte improvizim, por kështu e bëmë. Unë isha me Novakun gjatë gjithë kohës, praktikuam së bashku dhe çdo ditë ishte normale. Ai ishte i fokusuar, por kishte shumë argëtim në atë kohë."
Gjokoviç shpesh është trajnuar në Klubin Tenist të Partizanit, plus në skuadra të basketbollit, ujit dhe volejbollit. Dushan Grujiç ka qenë presidenti i Partizanit për 22 vjet dhe thotë se ky është klubi që Gjokoviç ka në zemër. "Novak bëri hapat e tij të parë këtu, por kjo ishte vetëm për një kohë të shkurtër, kur ai ishte gjashtë vjeç, ai erdhi te Partizani, ne i dhamë atij gjithçka që mundëm dhe gjithçka që donte".
Një grua tregon një foto, kur Novak mban një kapak dhe shami të bejsbollit të Partizanit të Beogradit, së bashku me mikun e fëmijërisë Ivanoviç. Një tjetër tregon Gjokoviç në moshën 16-vjeçare, duke veshur fanelen me vija të zeza dhe të bardha të klubit, ndërsa përqendrohet me vëmendje në përgatitjen e një dorezë me dorë të dyfishtë. Në shtëpinë e klubit të tenist të Partizanit, të gjithë janë shumë të lumtur kur i pyet për Gjokoviç. Dragan Gavriloviç - një nga anëtarët përgjegjës për mbajtjen e klubit 75-vjeçar - është më shumë i lumtur për të folur për “djalin e artë”, siç ai e quan Gjokoviçin.
Duke nxjerrë një cigare ai thotë: "Kur Novak ishte ende i vogël, rreth orës 12 deri në 15, ai vinte të luante këtu dhe njerëzit nga mbarë qyteti vinin për ta parë. Ata e dinin dhe ne e dinim, ai ishte i destinuar për gjëra të mëdha. Të gjithë donin ta shihnin atë. Ata donin të shihnin se si historia po lindte."
Sasha Ozmo, një gazetar pranë Sport Klub Partizani Beograd, e përshkruan Gjokoviçin si një "hero kombëtar" i cili thellësisht e kupton përgjegjësinë që ka për të promovuar imazhin e kombit në të gjithë botën.
"Ai jo vetëm që është një ambasador jashtë në botë, por është gjithashtu ambasador brenda tek të rinjtë tanë", thotë ai. "Për shembull, ai jep një mbështetje të madhe për Kroacinë - padyshim që ka pasur luftë mes dy vendeve tona dhe gjërat mbeten të freskëta, por Novak është gjithmonë ka dhënë mbështetjen e tij për ekipin kombëtar kroat të futbollit, në rastin e fundit në kampionatin botëror të Rusisë. Kjo nuk është mirë me shumë njerëz këtu, por ai po përpiqet të ndryshojë kulturën. Ai është me të vërtetë i mirë në atë përgjegjësi".
Kohët e fundit Gjokoviç përfundoi krye të një sondazhi kombëtar të gazetave, i cili i pyeti të rinjtë në Serbi, të cilët i shihnin më së shumti. "Ai është një model i madh, ne kemi pasur disa atletë të vërtetë të mdhenj që kanë frymëzuar breza, por nuk kanë frymëzuar njerëzit në të njëjtën mënyrë, gjë që Novak e ka bërë më së miri," shton Ozmo. "Tenisi është sport i tretë i vendit pas futbollit dhe basketbollit - por Novak është sporti më popullori".
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
