.png)
Haruki Murakami, në librat e tij, gjithmonë na mëson shumë gjëra. Në fakt, romanet e tij janë plot reflektime mbi jetën, marrëdhëniet, ndjenjat dhe gjendjen e njeriut. Në një fragment të librit të tij më të famshëm: “Kafka në plazh”, fjalët që ai përdor na bëjnë të reflektojmë mbi fatin dhe pasigurinë e jetës sonë që shpesh na çon drejt rrugëve të panjohura. Megjithatë, ky mister mund të na bëjë të jetojmë një jetë plot aventura.
Citimi i Haruki Murakami
Ndonjëherë fati i ngjan një stuhie rëre që ndryshon vazhdimisht drejtimin e shtegut. Për të shmangur këtë, ndryshoni ritmin tuaj. Dhe era ndryshon ritmin, për t’ju ndjekur më mirë. Ju pastaj ndryshoni përsëri dhe menjëherë era ndryshon përsëri për të përshtatur ritmin tuaj. Kjo përsëritet vazhdimisht, si një vallëzim me perëndinë e vdekjes para agimit. Sepse ajo erë nuk është diçka që ka ardhur nga larg, e pavarur nga ju. Është diçka që e ke brenda. Ajo erë je ti. Pra, e vetmja gjë që mund të bësh është të hysh në të, në atë erë, duke ecur drejt dhe duke mbyllur sytë fort që të mos hyjë rëra.
Paparashikueshmëria në jetën tonë
Jeta është e paparashikueshme dhe shumë shpesh ndryshimet e saj na destabilizojnë. Ky dënim i afërt shpesh i ngjan një stuhie të vërtetë. Imazhi nga Murakami është pikërisht ky: një stuhi rëre e aftë të ndryshojë rrugën e udhëtimit tonë. Kjo na detyron të jemi gjithmonë gati për ndryshim, edhe kur nuk kemi më forcë ta përballojmë atë.
Era fryn fort dhe shtigjet tona devijojnë, shumë herë.
Më pas, siç thotë vetë shkrimtari, kuptojmë se të gjitha ndryshimet që shihnim nga jashtë ishin në të vërtetë të brendshme. Ne jemi ndryshimi. Ne jemi era që lëviz dhe fati që ndryshon. Ne dimë të rezistojmë me sy të mbyllur dhe me forcë.
Qëndrimi dhe rezistenca
Jeta ndryshon, ngrihet e bie si një slitë. Shpesh e gjejmë veten në tokë, të lodhur dhe të zhgënjyer. Por më pas, diçka nxit një pranverë të brendshme tek ne dhe ne e kuptojmë se duhet të reagojmë, të luftojmë dhe t'i jetojmë ato ndryshime me vetëdije. Ky qëndrim quhet “rezistencë” dhe konsiston pikërisht në ngritjen e fortë pas zhgënjimeve dhe vështirësive të jetës.
Kjo periudhë ngarkon jetën tonë të përditshme dhe zakonet tona, duke e bërë jetën tonë krejtësisht të ndryshme. Vështirësitë nuk mungojnë dhe stuhia e rërës, për të cilën flet Murakami, është më e fortë se kurrë.
Aftësia jonë qëndron në armatosjen me elasticitet të madh dhe të dimë të shohim anën pozitive të këtij ndryshimi.
“Kafka në breg”
Një djalë pesëmbëdhjetëvjeçar, i pjekur dhe që sillej si i rritur dhe një plak me naivitetin dhe çiltërsinë e një fëmije, largohen nga e njëjta lagje e Tokios për në të njëjtin vend, Takamatsu, në Japoninë Jugore. Djali, i cili ka zgjedhur Kafkën si pseudonim, është në arrati nga babai i tij, një skulptor brilant dhe satanik, dhe nga profecia e tij, e cila i bën jehonë asaj të Edipit. Plaku, Nakata, në vend të kësaj ikën nga skena e një krimi tronditës në të cilin ishte përfshirë kundër vullnetit të tij. Duke braktisur jetën e tij të qetë, ai niset për në Jug. Në këtë rrugëtim Nakata zbulon se është thirrur të kryejë një detyrë, qoftë edhe me çmimin e jetës së tij. Duke ndjekur rrugë paralele, të cilat së shpejti do të mbivendosen, i moshuari dhe djali do të zbulojnë rrugën drejt një qëllimi që e shpërfillin, por që do të përfaqësojë përmbushjen e fatit të tyre.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
