A ka rrezik që filmat dhe serialet televizive të shkarkohen sërish ilegalisht?

Imagjinoni botën e transmetimit si një qen të madh që ndjek bishtin e tij. Nga larg, e parë në një dritë të caktuar, mund të duket si një sistem i hapur, shumë i lirë, ku çdo veprim nuk korrespondon domosdoshmërisht me një reagim. E megjithatë nuk është kështu. Nëse rritet prodhimi, rriten edhe investimet. Nëse kontratat më në fund njohin vlerën e skenaristëve dhe aktorëve, mbrojtja për këto dhe kategori të tjera do të rritet.

Rrethi bëhet vicioz kur ekziston një qark i shkurtër i qartë midis nevojave, kërkesave dhe zgjidhjeve. Dhe nuk ka të bëjë fare me të drejtat.

Pas Netflix, Disney+ dhe Max, platforma e transmetimit të Warner Bros Discovery, Amazon ka njoftuar gjithashtu se, duke filluar nga viti i ardhshëm, reklamat do të futen në Prime Video, duke përfshirë filma dhe seriale televizive. Por nëse Netflix, Disney+ dhe Max u kanë ofruar abonentëve të tyre plane të ndryshme, në të cilat pranimi i reklamave do të thotë të paguani më pak, Prime Video e ka përmbysur këtë paradigmë dhe ka thënë: nëse doni t’i shihni, duhet të paguani më shumë. Një shtesë, me pak fjalë. Për momentin, ne po flasim për rreth 3 dollarë në muaj.

Çështja, paradoksalisht, nuk është kjo. Çështja është sistemi i transmetimit i cili, me fragmentimin e tij (sa platforma ka? Sa abonime duhet të regjistrohen për të ndjekur çdo seri?) rrezikon të bëjë më shumë dëm sesa mirë. Në fakt, konkurrenca, kur është e shëndetshme, mund të inkurajojë cilësinë e gjërave që prodhohen dhe projektohen. Nga këndvështrimi i audiencës, megjithatë, gjithçka varet nga zgjedhja.

Ku ta investoj buxhetin tim, për çfarë të regjistrohem, kujt t’i besoj. A të ndryshoj çdo muaj, çdo gjashtë muaj? Apo t’i jap vetes një vit? Apo, më mirë ta lë fare? Sepse edhe kjo, mund të jetë një përgjigje.

Nëse çmimi i abonimeve rritet sepse kostot e tregut janë rritur, njerëzit detyrohen të vendosin. Disponueshmëria ekonomike e individëve privatë është gjithmonë identike - ose nëse ndryshon, ndryshon shumë pak. Dhe për këtë arsye, aty pranë, ekziston rreziku i kthimit të piraterisë si burimi kryesor i serialeve dhe filmave. Dhe kjo, sërish sipas arsyetimit që bëmë në fillim, do të çojë në një rritje të mëtejshme të çmimeve dhe një shtrëngim të mëtejshëm nga ana e platformave të transmetimit.

Le të jemi të qartë: askush këtu nuk bën tifo për piraterinë; askush nuk po thotë se është diçka e paligjshme - sepse pirateria është e paligjshme: le ta kujtojmë gjithmonë këtë - është zgjidhja e vetme e mundshme. Ne po përpiqemi të analizojmë realitetin e fakteve pa harruar atë që është bërë në të kaluarën.

Ndoshta mënyra për t’i rezistuar sistemit është të bëjë një hap prapa, të ngadalësojë dhe të kuptojë se duke vazhduar në këtë rrugë nuk ekziston vetëm rreziku i ngopjes së ofertës (kur ka kaq shumë seriale për të parë, si mund të zgjidhni? Dhe, mbi të gjitha, si e menaxhoni kohën dhe paratë tuaja?), por edhe atë për të shkuar kundër stabilitetit të vetë industrisë.

Mungesa e reklamave ka qenë një nga karakteristikat më të rëndësishme të transmetimit. Dhe nëse ka pasur sukses, ka qenë dhe për këtë arsye. Kontrasti i dukshëm, ndonjëherë përçarës, me modelin më tradicional të televizionit - programimi i shënuar me kalimin e kohës, i fragmentuar nga prania e reklamave dhe pauzave - po zhduket.

Dhe pjesërisht, pa dyshim, është një shenjë e dështimit të teprimit, të dëshirës së gjithçkaje menjëherë; por pjesërisht është edhe demonstrimi se, pavarësisht premtimeve dhe deklaratave të forta, pavarësisht nga siguria e planeve të caktuara industriale, ka ende vend për t’u tërhequr dhe për të gjetur një ekuilibër. Të paktën, këtu: para se të jetë tepër vonë.

Ai që lihet jashtë është spektatori. Dhe ky është në fakt problemi. Diçka u prish në komunikimin ndërmjet platformave dhe publikut, dhe kërkesa specifike - rinovime, seriale të reja, cilësi më e madhe; filma që kanë kuptim – të vetmet përgjigje që jepen janë rritja e çmimeve dhe ardhja e reklamave. Herët a vonë, luftërat e transmetimit do të ndryshojnë.

Nga arsyetimi masiv, i cili synon të përfshijë numrin më të madh të mundshëm të individëve, do të kalojmë në arsyetimin më specifik dhe vertikal. Dhe do të jetë thelbësore të ndërtohet një udhëzues, me këshilla, sugjerime dhe analiza, të asaj që meriton të shihet. Sepse algoritmet nuk mjaftojnë më dhe duhet vlerësuar puna e krijuesve, regjisorëve, shkrimtarëve dhe aktorëve individualë.

Ndoshta, nga linja e montazhit do të kthehemi te punishtet artizanale, te puna e mundimshme, e përpiktë që e mban klientin në respektin më të lartë dhe është i vetëdijshëm për praninë e mundësive të tjera në botën e jashtme. Koha e bollëkut të pakuptimtë ka mbaruar. Dhe nëse nuk duam të fillojmë një epokë të re të piraterisë - dhe jo, ky nuk është një citim nga One Piece - duhet të fillojmë t’i vendosim njerëzit përsëri në qendër, me interesat e tyre, pasionet e tyre dhe, mbi të gjitha, me mundësitë.

Ju nuk mund të abonoheni në asnjë platformë dhe nuk mund të abonoheni në këto kushte. Nëse gjithçka bëhet e tepërt, nëse gjithçka bëhet e panevojshme, atëherë të thuash jo, të refuzosh dhe shmangësh abonimin në këtë apo atë abonim bëhet më e lehtë. /La Stampa/

Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.