Haruki Murakami, në librat e tij, gjithmonë na mëson shumë nga shumëçka. Në fakt, romanet e tij janë plot reflektime mbi jetën, marrëdhëniet, ndjenjat dhe gjendjen e njeriut. E pikërisht një fragment nga libri më i famshëm i tij “Kafka në breg” na bën të reflektojmë për fatin dhe pasigurinë e jetës sonë, e cila shpesh na çon drejt rrugëve të panjohura. Sidoqoftë, ky mister është në gjendje të na bëjë të jetojmë një jetë plot aventura.
Citati i Haruki Murakamit
Ndonjëherë fati i ngjan një stuhie rëre që ndryshon vazhdimisht drejtimin e shtegut. Për të shmangur këtë, ndryshoni ritmin tuaj. Dhe era ndryshon ritëm, për t’ju ndjekur më mirë. Ju pastaj ndryshoni përsëri, dhe menjëherë era ndryshon përsëri për t’iu përshtatur ritmit tuaj. Kjo përsëritet pa pushim, si një vallëzim i lig me perëndinë e vdekjes para agimit. Sepse ajo erë nuk është diçka që ka ardhur nga larg, e pavarur nga ju. Është diçka që e keni brenda. Ajo erë je ti. Kështu që e vetmja gjë që mund të bësh është të futesh në të, në atë erë, të ecësh drejt dhe të mbyllësh sytë fort për të mos lejuar të futet era.
Paparashikueshmëria në jetën tonë
Jeta është e paparashikueshme dhe shumë shpesh ndryshimet e saj na destabilizojnë. Ky fat i afërt shpesh i ngjan një stuhie të vërtetë. Imazhi nga Murakami është vetëm ky: një stuhi rëre e aftë të ndryshojë rrugën e udhëtimit tonë. Kjo na detyron të jemi gjithnjë të gatshëm për ndryshime, edhe kur nuk kemi më forcën për ta përballuar atë.
Era fryn fort dhe rrugët tona devijojnë, shumë herë.
Pastaj, siç thotë vetë shkrimtari, ne e kuptojmë se të gjitha ndryshimet që pamë të jashtme ishin në të vërtetë të brendshme. Ne jemi ndryshimi. Ne jemi era që lëviz dhe fati që ndryshon. Ne dimë të rezistojmë me sy të mbyllur dhe me forcë.
Qëndrimi i rezistencës
Jeta ndryshon, ajo ngrihet dhe bie si një slitë. Shpesh e gjejmë veten në tokë, të lodhur dhe të zhgënjyer. Por pastaj diçka nxit një pranverë të brendshme tek ne dhe ne e kuptojmë se duhet të reagojmë, të luftojmë dhe t’i jetojmë ato ndryshime me vetëdije. Ky qëndrim quhet “rezistencë” dhe konsiston pikërisht në ngritjen fort pas zhgënjimeve dhe vështirësive të jetës.
Kjo periudhë po vë një tendosje në jetën tonë të përditshme dhe zakonet tona, duke e bërë jetën tonë krejtësisht të ndryshme. Vështirësitë nuk mungojnë dhe stuhia e rërës, për të cilën flet Murakami, është më e fortë se kurrë.
Aftësia jonë qëndron në armatosjen e vetes me një qëndrueshmëri të madhe dhe duke ditur si të shohim anën pozitive të këtij ndryshimi.
Kafka në breg
Një djalë pesëmbëdhjetë vjeç, i pjekur dhe që sillej si i rritur, dhe një plak me zgjuarsinë dhe çiltërsinë e një fëmije, largohen nga i njëjti rreth i Tokios për në të njëjtin vend, Takamatsu, në Japoninë Jugore.
Djali, i cili ka zgjedhur Kafka si një pseudonim, është në arrati nga babai i tij, një skulptor i shkëlqyer dhe satanik, dhe nga profecia e tij, e cila i bën jehonë asaj të Edipit. Plaku, Nakata, në vend të kësaj shpëton nga skena e një krimi tronditës në të cilin ai ishte përfshirë kundër vullnetit të tij. Pasi ka braktisur jetën e tij të qetë, ai largohet për në Jug. Në këtë udhëtim, Nakata zbulon se ai është thirrur për të kryer një detyrë, madje edhe me koston e jetës së tij. Duke ndjekur shtigje paralele, të cilat nuk do të vonojnë shumë për t’u mbivendosur, plaku dhe djali do të zbulojnë rrugën drejt një qëllimi që ata e injorojnë, por që do të përfaqësojë përmbushjen e fatit të tyre.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
