.png)
Ne të gjithë jemi plot me mukus dhe jo vetëm sepse sezoni i ftohtë është mbi ne. Trupat tanë prodhojnë çdo ditë një litër të freskët të zhulit për të veshur pasazhet tona. Mukusi mund të jetë bruto, por trashësia e maskon dobinë e tij. Një studim i botuar të hënën në “Nature Microbiology” tregon një prej vetive të dobishme të papritura të mukusit: Mukusi përmban sheqerna të cilat i bëjnë këto mikrobe potencialisht të dëmshme. Biofizikantja Katharina Ribbeck në Institutin e Teknologjisë në Masaçutes ka kaluar më shumë se një dekadë duke eksploruar procesin biokimik që ndodh brenda mukusit.
Ribbeck dhe kolegët e saj studiojnë përbërës të mukozës. Mucinat janë polimere të gjata, ose zinxhirë molekularë, të ngulitur dendur me sheqerna. Ata "duken gati si furça ", tha Ribbeck. “Mukozi për shumë kohë është konsideruar si i rrezikshëm në opinionin e përgjithshëm, por edhe në mjekësi”, tha Gunnar C.Hansson, i cili studion kombinimet e mukinës në Universitetin e Gothenburg në Suedi dhe nuk ishte anëtar i ekipit që qëndron pas punës së re. “Mukoza dhe mukozat janë jashtëzakonisht komplekse për t'u studiuar dhe janë pjesë e kërkimit në të gjitha llojet e tjera të hulumtimeve biomjekësore".
Përshkrimi në librin shkollor i mukusit, si një filtër që bllokon dhe eleminon mikrobet nuk është plotësisht i saktë. "Ne i shtuam mikrobet në mukozë dhe pamë që ato nuk bllokohen fare", tha Ribbeck. Brenda mukusit, bakteret notojnë lirshëm, në një gjendje që shkencëtari e përshkruan si "planktonik". Kjo ndihmon sistemin tonë imunitar. Një shakull i vetmuar, në krahasim me shumë mikrobe të mbledhura në grumbullime të vështira për të depërtuar, e bën një objektiv më të lehtë për qelizat imune.
Por jo të gjitha bakteret duhet të vriten. Vetëm një pjesë e tyre realisht është e dëmshme. “Ne kemi triliona mikrobe që rriten jashtë dhe brenda trupit tonë”, tha Ribbeck. Mikroorganizmat që jetojnë në mukozën e traktit tretës, për shembull, ndihmojnë në përpunimin e ushqimit. "Ne i sigurojmë mikrobet në shtëpi, dhe si kthim, ata bëjnë një shërbim," tha Ribbeck.
Kelsey Wheeler, një student doktorature në laboratorin e Ribbeck dhe një bashkautor i punimit, tha se hulumtimet e mëparshme treguan se mukozat e pastruara parandaluan që disa lloje mikrobesh potencialisht të dëmshme të mos grumbulloheshin. Studimi i ri është i pari, tha ajo, për të "identifikuar se përbërësi glikan" - domethënë, sheqernat e shartuara në mukinat - "është përgjegjës për shtypjen e sjelljeve mikrobiale antagoniste". Shkencëtarët përdorën disa eksperimente për të provuar fuqinë e mukusit. Ata futën mikrobe në glukë të mukusit, siç e quajti Ribbeck «një matricë mukoze tre-dimensionale». Ata kultivuan mikrobet së bashku me qelizat epiteliale njerëzore dhe sheqernat e mukusit. Dhe ata përdorën sheqernat për të shëruar plagët e djegura të infektuara në derra. (Për të mbledhur mukusin e mjaftueshëm për të studiuar, studiuesit mblodhën dhurime të pështymës njerëzore).
Wheeler, Ribbeck dhe kolegët e tyre testuan se si sheqernat ndërveprojnë me një bakterie të quajtur ‘pseudomonas aeruginosa’. Mikrobi normalisht nuk shkakton sëmundje, përveç kur infekton njerëzit me fibrozë cistike ose sistem imuniteti të kompromentuar. Shkencëtarët donin të dinin nëse sheqernat funksiononin vetvetiu, kështu që ata tundnin glicanët pa polimer. Pseudomona reagoi ndaj sheqernave duke u bërë më pak infektive. Përbërjet e mukusit shtypën rrugë të ndryshme gjenetike nëpër baktere, përfshirë faktorët që lidhen me vrasjen e mikrobeve të tjera, sekretimin e toksinave, komunikimin qelizor dhe formimin e grumbullit.
Sheqernat e mukusit “janë kaq aktiv ", tha Ribbeck. "Profesori i pediatrisë, Lars Bode, i cili studion sheqernat në qumështin e gjirit në Universitetin e Kalifornisë në San Diego dhe nuk ishte i përfshirë në këtë studim, u intrigua nga këto aftësi. Qumështi i gjirit përmban shumë molekula të vogla sheqeri me struktura të ngjashme, të cilat mund të kenë efekte të ngjashme kur ato kalohen nga nëna tek foshnja. Hulumtimet që ende nuk janë publikuar sugjerojnë që sheqernat mund të zbusin lloje të tjera të mikroorganizmave, përfshirë majanë dhe bakteret ‘streptococcus mutans’, tha Ribbeck. Shkencëtarja ishte e lumtur nga potenciali terapeutik i këtyre molekulave, pasi më shumë baktere bëhen rezistente ndaj ilaçeve që synojnë t'i vrasin ato. “Ndryshimi i aftësisë së tyre për të shkaktuar infeksione mund të jetë një strategji me të vërtetë e fuqishme” tha Ribbeck.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
