.png)
Gazeta Si - Presidenti ukrainas Volodimir Zelenski tha për gazetën “New York Times” se ai beson se "lufta do të përfundojë në muajt e ardhshëm". A e mendon vërtet kështu? Çfarë do të thotë në të vërtetë? A është e mundur që të ketë të drejtë?
"Lufta do të përfundojë", - thotë Zelenski, kur të paktën një nga dy kushtet të plotësohet.
I pari është "kur të fitojmë" ukrainasit. I dyti, "kur ta vendosë tërheqjen Federata Ruse", pra kur "do të ndihet e dobët, sepse është e izoluar ose pa aleatë" që është një mënyrë tjetër për të thënë kur, "ata do të humbasin".
Për presidentin e Kievit, në thelb, lufta do të përfundojë me humbjen e Putinit. Që kjo të ndodhë, receta e tij ka qenë e njëjtë që në ditët e para të pushtimit dhe akoma më shumë tani pas ripushtimeve të bujshme: më shumë sanksione ekonomike dhe më shumë izolim ndërkombëtar për Putinin dhe më shumë armë për Ukrainën.
A e ndjen Zelenskij se triumfi po afron? A është realiste humbja e një superfuqie bërthamore si Rusia?
A e keni dëgjuar shefin e Shtabit të Përgjithshëm të Shteteve të Bashkuara, Mark A. Milley, për pamundësinë e një “zgjidhjeje ushtarake të konfliktit”? A është kjo ndoshta mënyra e Zelenskit për të përgatitur opinionin publik?
Ka shumë që duan ta besojnë. "Dëshira", do të thoshin anglo-saksonët. Edhe presidenti kinez Xi Jinping dhe francezi Emmanuel Macron thonë se ende besojnë në një zgjidhje të negociuar.
"Luftë dhe negociata" duhet të jetë normë, kujtojnë ata të “Rand Corporation, American Think Tank”.
Për momentin, megjithatë, përpjekja më e suksesshme për ndërmjetësim ka qenë ajo e turkut Erdogan, i cili mundi të kalonte grurin ukrainas dhe rus përmes rrjetit të minierave që paralizon Detin e Zi.
Të gjithë të tjerët pushuan para se të fillonin të flisnin, përfshirë Elon Musk dhe planin e tij të paqes përmes Tëitter.
Statistikat do të ishin në favor të dëshirës për paqe, sepse në dy shekujt e fundit shumica e luftërave përfunduan brenda tre ose katër muajve.
Në rastin e Ukrainës ne kemi hyrë tashmë në muajin e nëntë. Christopher Blattman, i “Foreing Affairs”, ngriu shpresat duke argumentuar se agresioni rus (dhe rezistenca e Ukrainës) bien në kategorinë e luftërave të gjata.
Për fat të keq. Konfliktet që kanë, për shembull, një rrënjë ideologjike janë të destinuara të zvarriten.
Në rastin e Ukrainës, mbrojtja e "botës ruse" për Putinin dhe dyshja pavarësi-demokraci për Zelenskin.
Edhe luftërat në të cilat një lider ka frikë për pushtetin e tij (Putini në rast humbjeje), ato në të cilat forcat në terren nuk janë identifikuar mirë (vendosmëria ukrainase i ka habitur të gjithë dhe armët perëndimore ndryshojnë vazhdimisht ekuilibrin), zgjasin shumë në front dhe, së fundmi, ato ku pretendentët nuk mund t'i besojnë njëri-tjetrit, gjë që është pikërisht në Ukrainë.
Zelenskij është i bindur se herët a vonë Moska do të përpiqet të rifitojë ndikimin e saj dhe Putini është po aq i sigurt se NATO dëshiron të gërryejë "hapësirën e tij të jetës".
Duke parë se çfarë ndodh në terren, është e vështirë të parashikosh një fund në një kohë të arsyeshme.
Të dyja palët po përgatiten për të vazhduar luftën për një kohë të gjatë. Kievi trajnon ushtarë të rinj në Perëndim, Moska (thonë burimet e inteligjencës), është gati të nisë një rekrutim të ri apo edhe miratimin e një ligji ushtarak, megjithatë 300,000 rekrutët e verës nuk kanë hyrë ende plotësisht në veprim.
Optimistët tregojnë për varfërimin e arsenaleve ushtarake dhe thonë se lufta do të duhet të ndalet për mungesë municioni.
Megjithatë, për momentin, armët më të mira të Putinit janë dimri i ashpër dhe i ftohtë dhe për këtë ai po bombardon infrastrukturën energjetike të Ukrainës.
Për muaj të tërë, disa analistë kanë thënë se Moskës po i mbarojnë raketat dhe të tjera po mbërrijnë në Ukrainë çdo javë. Mjegull lufte.
Zelenski beson në vendosmërinë e popullit të tij (90% në favor të vazhdimit të konfliktit sipas sondazheve të tij) dhe në saktësinë e artilerisë perëndimore dhe anti-ajrore aq shumë sa që pas Kievit, Kharkivit dhe Khersonit, ai planifikon të rifillojë ofensivën për të çliruar territore të tjera.
Dhe nuk ka rëndësi nëse njerëzit janë të ftohtë dhe nuk kanë energji elektrike. Ka edhe nga ata që besojnë se paqja do të vijë falë shembjes së dy fronteve të brendshme.
Një grusht shteti në Kremlin kundër “Carit” ose një revoltë për arsye ekonomike në frontin perëndimor që mbështet Ukrainën. Gjithçka mund të jetë, por nuk ka shenja që të dyja situatat do të ndodhin së shpejti.
Lufta ka ende të gjithë energjinë materiale dhe ideologjike për të vazhduar për një kohë të gjatë.
Megjithatë, zgjedhja nuk është e detyruar. Të dyja palët mund të bëjnë zgjedhje të ndryshme nga ato aktuale dhe si Putini, ashtu edhe Zelenskij mund të kënaqen me diçka më pak se një fitore.
Për t'i bindur, do të jenë fitoret në terren dhe thellësia e financave në dispozicion.
Nga njëra anë, nëse Perëndimi mbetet i bashkuar, ai ka pothuajse fuqi ekonomike të pakufizuar, nga ana tjetër, Rusia do të kishte përdorur vetëm 5% të PBB-së së saj për të mbështetur luftën.
Për demokracitë e bindura për mirësinë e objektivit, nuk është problem vazhdimi i financimit të konfliktit, as për një autokraci të rrënjosur në histori.
Përshtati: Gazeta “Si”
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
