.png)
Pak çaste pas emërimit të tij si trajneri i ri i Shqipërisë janarin e shkuar, Sylvinho kuptoi se kishte një problem. Ish-mbrojtësi i Arsenalit dhe Barcelonës kishte plane të mëdha për një qasje të re taktike, por ai nuk kishte lojtarët për ta bërë këtë. Nga ana tjetër, ai nuk kishte si opsione.
Ishin analistët shqiptarë, të udhëhequr nga Alarico Rossi, ata që dolën përpara me një zgjidhje. Që nga viti 2017, ata kishin punuar në heshtje për një mjet që mund të transformonte fatin e ekipit kombëtar dhe të çlironte potencialin e konsiderueshëm futbollistik të kombit të tyre. Tani, me Sylvinhon në nevojë, ishte koha për të shfrytëzuar maksimalisht atë mjet.
Arma sekrete e Shqipërisë, Sylvinho mësoi shpejt, ishte një bazë të dhënash. Një listë e përpiluar me lojtarësh, e ndërtuar ndër vite dhe me mijëra orë punë, e cila përmbante detaje të futbollistëve në mbarë botën që një ditë mund të përfaqësojnë Shqipërinë.
Në cilën pikë, mund të tundoheni të pyesni: cila është puna e madhe? A nuk ka çdo ekip kombëtar një sistem për gjurmimin e futbollistëve të tyre? Epo, po, por pak ekipe kombëtare veprojnë në rrethana kaq të jashtëzakonshme dhe sfiduese sa ato me të cilat përballet Shqipëria moderne. Kombet e tjera mund të kenë bazat e tyre të të dhënave, por ato baza të të dhënave nuk janë asgjë si kjo.
Merrni parasysh këtë: popullsia e Shqipërisë është rreth tre milionë, afërsisht e njëjtë me Uellsin. Por federata shqiptare beson se ka deri në nëntë milionë shqiptarë që jetojnë gjetkë në botë, si pjesë e diasporës së madhe të vendit. Sfida për Rossin ishte të gjente një mënyrë për të prekur atë diasporë, për të identifikuar talentin e emigruar të Shqipërisë dhe më pas për ta sjellë atë në shtëpi.
Gjashtë vjet pas fillimit të këtij projekti, baza e të dhënave nxori emrin e llojit të saktë të mësfushorit që dëshironte Sylvinho. Ai quhej Jasir Asani dhe luan për Gwangju FC në Korenë e Jugut. I lindur në Maqedoninë e Veriut nga prindër shqiptarë, Asani nuk kishte luajtur për asnjërën nga ekipet kombëtare dhe për këtë arsye kishte të drejtë për tu thirrur.
Zgjedhja e tij ishte një triumf – që kur u zgjodh ai ka qenë një ndër lojtarët më të rëdësishëm të Shqipërisë. “Baza e të dhënave që kemi ne është e ccmuar. Pa atë ne nuk do të kishim gjetur dot Asanin”, tha Sylvinho i cili bashkëpunon me ish-mbrojtësin e Manchester City, Pablo Zableta.
Brenda skuadrës së Sylvinhos për Euron e kësaj vere, Asani nuk është i vetmi që ka lindur jashtë Shqipërisë. Armando Broja i Chelsea-t, i lindur në Slough nga prindër shqiptarë, është një shembull tjetër. Nga 26 lojtarët e Shqipërisë, vetëm tetë kanë lindur në vendin që do të përfaqësojnë në kampionat.
Identifikimi dhe gjurmimi i lojtarëve me trashëgimi shqiptare ka qenë sfida më e madhe e formacionit kombëtar, si dhe një nga sukseset e tyre të mëdha së fundmi. Janë kërkuar manualisht mbiemrat shqiptarë nëpër listat e pafundme të futbollistëve në ligat anembanë botës. Për lojtarët me nëna shqiptare, që nuk mbajnë mbiemrin shqiptar, është edhe më sfiduese.
Pastaj ka çështje të pasaportave dhe vizave, dhe në të vërtetë të konkurrencës. Lojtarët me kualifikim të dyfishtë ose të trefishtë janë shpesh të kërkuar nga kombet e tjera dhe Shqipërisë i është dashur herë pas here të lëvizë shpejt dhe me vendosmëri për t'i bindur këta futbollistë të bashkohen me skuadrën e tyre kombëtare dhe jo me një tjetër.
Rossi, një italian, ka monitoruar në mënyrë efektive të gjithë botën e futbollit për të arritur këtë pikë. Skuadra e Shqipërisë në Gjermani është e ndërtuar me lojtarë nga liga në 12 vende të ndryshme dhe ata kanë gjurmuar lojtarë nga pothuajse 30 liga gjatë dy sezoneve të fundit. Këto përfshijnë Korenë e Jugut, Indinë, Shtetet e Bashkuara, Emiratet e Bashkuara Arabe dhe divizionet e para dhe të dyta në të gjithë Europën.
Detyra e monitorimit të lojtarëve është dukshëm më e vështirë për Shqipërinë, e cila ka burime të kufizuara financiare. Në të vërtetë, Rossi dhe analistët kanë krijuar dhe përsosur algoritmin e tyre, pa ndihmën e kompanive të të dhënave të mëdha apo inteligjencës artificiale.
Shqipëria është me të vërtetë skuadra ndërkombëtare më ndërkombëtare, gjë që shtron pyetje të pazakonta për stafin e tyre stërvitor. Jo të gjithë lojtarët flasin të njëjtën gjuhë, për shembull. Ata nuk janë rritur në të njëjtën kulturë futbolli.
Prandaj, në letër, do të kishte shumë arsye për të besuar se kjo qasje nuk do të funksiononte. Por ata kanë treguar se multikulturalizmi, me krenarinë shqiptare në zemër, është një armë e fuqishme: Shqipëria përfundoi në krye të grupit të tyre kualifikues për të arritur në Euron e saj të dytë dhe ka humbur vetëm tre nga 13 ndeshjet e Sylvinhos në krye.
Sfida me të cilën përballen tani është ndoshta edhe më e frikshme sesa detyra për të gjurmuar futbollistët e panjohur të kualifikuar për Shqipërinë në të gjithë planetin. Pas takimit të së shtunës me Italinë, ata përballen në fazën e grupeve me Kroacinë dhe Spanjën. Ndeshjet vështirë se mund të jenë më të vështira, por Shqipëria, e ushqyer nga databaza e saj që ndryshon lojën dhe përzierja e tyre multikulturore, janë gati për atë që vjen më pas.
Burimit: TheTelegraph/ Gazeta ‘SI’
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
