Ylber Ramadani është një nga sekretet e fillimit befasues të Leçes në kampionat. Ai mbërriti në Salento këtë verë nga Aberdini pa e vënë re pothuajse askush. Sot lojtari i Kombëtares shqiptare është i treti në Serie A për kilometrat mesatare të përshkuara për ndeshje.
Një punëtor i vërtetë në shërbim të trajnerit D’Aversa. Nga ana tjetër, ai është mësuar gjithmonë të punojë shumë: që në fëmijëri, kur e ndihmonte të atin të merrte dhe të shiste shalqinj.
Familja e tij ishte një nga shumë të prekurat nga lufta në Jugosllavi dhe ajo pemëtori i mbajti ata në këmbë. Për Ylberin futbolli në atë kohë ishte një argëtim, një strehë nga një jetë e bërë me shumë sakrifica. Por fati u jep të gjithëve mundësinë për të bërë një ndryshim, thjesht duhet të dini se si ta kapni atë.
Ai 15 vjeçari nga Çeliku…
Ramadanit kjo mundësi i erdhi kur ishte 15 vjeç, në një pasdite vere në Kosovë. Çeliku, një skuadër e vogël në Ligën e tretë vendore ku luan, do të përballet me Ferizajn, klub i kategorisë së parë. Është një nga miqësoret klasike të përgatitjes. Vapa mizore, ritmi i ngadaltë dhe këmbët e rënda. Ndërkohë që tashmë kundërshtarët janë në fushë për nxehjen, Çeliku nuk është ende në ritmin e duhur.
Në fakt, klubi nuk ka as autobus, me të cilin mund të udhëtojë skuadra. Lojtarët duhet të drejtojnë makinat e tyre në fushë. Mirëpo atë ditë rrugët janë mjaft të ngarkuara, ndaj trajneri për të mos e shtyrë fillimin vendos të dërgojë një 11-she në fushë me shumë rezerva. Në mesin e tyre është edhe Ylber Ramadani. Që nga ajo ditë jeta e tij do të ndryshojë përgjithmonë.
Në atë ndeshje të gjithë u magjepsën nga cilësitë e djalit. Në nivel teknik është superior ndaj të gjithëve dhe në fushë lëviz si veteran. Ramadani është më i miri në fushë. Heset Quza, presidenti i Ferizajt, nuk humb kohë. “A doni të bashkoheni me ne?” – e pyet ai në fund të lojës. “Duhet të bindësh babanë tim”, – përgjigja e thatë e Ylberit.
Nëse ai luan futboll, mund të harrojë punën
Për babanë e Ramadanit është vërtet çmenduri. Lënia e Ylberit në Ferizaj do të thoshte më pak ndihmë në punën e tij. Ai nuk mund ta përballonte atë. “Nëse fëmija luan futboll, mund të harrojë të punojë”.
Presidenti e bind kështu Ramadanin e madh që ta lërë të birin të largohet. Një bast që dha rezultat.
Pas disa vitesh në top ligën kosovare, Ramadani mori një telefonatë nga Partizani i Tiranës dhe njëkohësisht nga kombëtarja shqiptare. Më pas shfaqjet e tij i hapën dyert jashtë vendit. Së pari te Velje në Danimarkë, pastaj MTK Budapest dhe në fund Aberdin para se të mbërrinte në Leçe.
Një rrugëtim i gjatë, por Ramadani nuk e ka harruar kurrë se nga ka ardhur. “Arsyeja pse luaj futboll është për të ndihmuar familjen time. Gjithçka që bëj është për ta”, – tha ai pak kohë më parë në një intervistë për AberdeenLive. Për ata që ishin afër atij 15-vjeçari që magjepsi Ferizajn, suksesi i tij mund të përmblidhet në një frazë: puna e palodhur gjithmonë jep rezultat.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
